آموزشی انواع سبک نویسندگی

[اولدوز]

داستان فیلمی/عکسی

این‌گونه داستان‌ها برای اولین بار در سایت‌های اشتراک ویدئو همانند آپارات، یوتیوب و …. به وجود آمدند. در این داستان‌ها از شخصیت‌های درون فیلم‌ها ، انیمیشن‌ها و در مواردی بازی‌ها استفاده می‌شود؛ به‌گونه‌ای که کمیک‌های امروزی را به وجود آورده‌اند. عکس یا فیلم در این‌گونه داستان‌ها پیش‌زمینه قرار می‌گیرند که در آن شخصیت داستان وجود دارد و دیالوگ این شخصیت به صورت زیرنویس در ویدئو نوشته می‌شود. سپس مجموعه‌ای از فیلم‌های ادیت شده یا عکس‌ها داستان را با زیرنویسی که دارند، بیان می‌کنند. معمولا در این‌گونه داستان‌ها از موسیقی ترجیحا هماهنگ با داستان استفاده می‌شود تا هیجان بیشتری برانگیزد. مولد اصلی این سری داستان‌ها در ایران به خصوص در سایت آپارات، پگاه خسروی بود. هم‌اکنون داستان‌های زیادی بر این اساس ساخته شده‌اند و طرفداران خود را دارند.

 

[اولدوز]

انواع سبک داستان‌نویسی و توضیح انواع ژانر

توضیح مختصر ژانرها در ادبیات

۱ . کمدی

به ظاهر، هدف کمدی خنده و تفریح است اما در حقیقت مسائل جدی در پرده شوخی نموده می‌شود. در کمدی شخصیت قهرمانان و شکست‌های‌شان بیشتر جنبه شادی‌آور و عمدتا سرگرمی دارد و معمولا بیننده بدان توجه جدی نمی‌کند. تماشاگر از قبل می‌داند که فاجعه بزرگی اتفاق نخواهد افتاد، بلکه سیر حوادث در جهت کامرانی قهرمان یا قهرمانان است. قهرمانان کمدی اکثرا افرادی از قشر متوسط یا پایین جامعه‌اند که در طول نمایش مرتکب اشتباهات و یا رفتارهایی می‌شوند که مخاطب بر دردسرساز بودن یا اشتباه بودن این اعمال اشراف کامل دارد .

در لغت‌نامه آکسفورد در تعریف کمدی آمده است: نمایش صحنه‌ای سبک و سرگرم‌کننده با شخصیت‌های مضحک که به ویژه وقایع روزمره زندگی را نشان می‌دهد و سرانجام هم با پایان خوش خاتمه می‌یابد.
کمدی در اصطلاح ادبیات نمایشی دلالت دارد بر نمایشنامه‌ای سبک، با شخصیت‌های سرگرم‌گننده و پایانی خوش .
۲ . طنز
در لغت‌نامه دهخدا طنز به معنی افسوس کردن، افسوس داشتن، بر کسی خندیدن، عیب کردن، طعنه، سخریه و سخن به رموز گفتن آمده است .

برخلاف کمدی که در آن خنده غایت و هدف است، طبیعت طنز بر خنده استوار است و خنده وسیله‌ای برای بیان معایب و آگاه کردن اذهان نسبت به عمق رذالت‌ها و خ**ی**ا**ن**ت‌ها است. طنزنویس به ظاهر می‌خنداند ولی در باطن انسان‌ها را به تفکر وا می‌دارد. او بدی‌ها را به شکل اغراق‌آمیز بزرگ جلوه می‌دهد تا کم‌اهمیتی آنها از بین برود و مرکز توجه و اصلاح قرار گیرد؛ زیرا تا انسان به زشتی اعمال خود پی نبرد اصلاح نمی‌شود. طنز، اشاره و تنبیهی است اجتماعی که عزلت و غفلت را مجازات می‌کند و هدف آن اصلاح و تزکیه است نه ذم و مردم‌آزاری. این نوع خنده، خنده علاقه و دلسوزی است؛ ناراحت می‌کند اما ممنون می‌سازد. کسانی را که معروض آن هستند به اندیشه وا می‌دارد .


انواع سبک داستان‌نویسی و توضیح انواع ژانر

۳ . هجو

در لغت‌نامه دهخدا هجو به معنی « نکوهیدن، شمردن معایب کسی، عیب کردن، دشنام دادن کسی را به شعر» آمده است .

هجو در شعر فارسی نخستین جلوه طنز و سنتی برگرفته از ادبیات عرب دوران جاهلیت است. شاعر هجاگوی از هجو به منزله سلاحی برنده استفاده می‌کرد تا به وسیله آن شخص مورد نظر را با گزنده‌ترین و ر**ک**ی**ک‌ترین زبان ممکن و با دشنام مورد حمله قرار دهد و بکوبد .

در هجو اغراض کاملا فردی است و از هرگونه آرمان‌خواهی اجتماعی تهی است. همین نکته میان طنز و هجو فاصله می‌گذارد .

 

[اولدوز]

تراژدی

تراژدی یکی از شکل‌های نمایشی است که ریشه در مناسک مذهبی یونان باستان دارد. تراژدی توسط تسپیس اریکاریایی معرفی شد و نام خود را از «تراگویا» به یونانی یعنی بز و « اویدیا » یعنی سرود گرفته است .

از منظر ادبی و داستانی تراژدی اشاره به نبرد انسان با خدایانی دارد که تقدیر انسان را رقم می‌زدند که حاصل نبرد بر سر تقدیر به مرگ و شقاوت منتهی می‌شده است.

تراژدی گونه‌ای دیگر از شعر است که در اوج شکوفایی قرن پنجم پیش از میلاد به وجود آمد. این نوع ژانر بر طبق روایت‌های متفاوت از جشن‌های «دیونوسوس» زاییده شده است که نخست از بدیحه‌سرایی آغاز شد.

تراژدی از اشعار دیتیرامبیک ریشه می‌گیرد، از آن پس تراژدی اندک اندک در هر مرحله بهتر از مرحله پیشین شد .

چهار نوع تراژدی داریم:

تراژدی مرکب که یکسره عبارت است از تحول و تعرف

تراژدی دردانگیز

تراژدی‌ای که به خلق و سیرت می‌پردازد.

و نوع دیگر که در دنیای دیگر می‌گذرد.

بعد از انواع تراژدی آنچه اهمیت دارد قهرمان داستان تراژدی است.


انواع سبک داستان‌نویسی و توضیح انواع ژانر

۵ . حماسه

حماسه در لغت‌نامه دهخدا، به معنی دلاوری و دلیری کردن معرفی شده و در ناظم‌الاطبا نیز همین معنی را دارد.

حماسه به معنای دلاوری و شجاعت و از قدیمی‌ترین و مهیج‌ترین انواع ادبی است. حماسه شرح دوران قبل تاریخ است. گزارشی از اوضاع و احوال نخست و تاریخ صدور جهان و روزگار مردمان نخستین را بیان می‌کند. در حماسه سخن از جنگ‌هایی است که برای استقلال یا بیرون راندن و شکست دشمن یا کسب نام و به دست آوردن ثروت صورت گرفته است. از این رو حماسه هر ملتی بیان کننده آرمان‌های آن ملت است.

حماسه از دسته شعرهای وصفی است که مبتنی بر توصیف اعمال پهلوانی و مردانگی و افتخارات و بزرگی‌های قومی یا فردی است؛ به نحوی که شامل مظاهر مختلف زندگی آنان گردد.

در منظومه حماسی، شاعر احساسات خویش را نشان نمی‌دهد و در مورد شخصی داوری نمی‌نماید. شاعر در شعر حماسی، داستان‌های شفاهی در مورد شرح پهلوانی‌ها، عواطف و احساسات مختلف مردم روزگار را با مظاهر میهن‌پرستی و فداکاری توصیف می‌کند.