آموزشی انواع ژانرهای کتاب و داستان

[-pariya-]

البته کارآگاه‌های این ژانر، همیشه پلیس‌هایی آرام و زیرک و نکته‌بین و مؤدب نیستند. تیپ دیگری هم هست که بیشتر در داستان‌های آمریکایی رایج است؛ کارآگاه‌های خصوصی کله‌شق و خشن و بددهنی که هیچ‌چیز جلودارشان نیست و از کتک‌کاری و زیر پا گذاشتن قانون هم ابایی ندارند. فیلیپ مارلوی ریموند چندلر، از شاخص‌ترین کارآگاه‌های این سبک است.

 

[-pariya-]

«خواب گران» نوشته‌ی ریموند چندلر، «شاهین مالت» به نویسندگی دشیل همت و «پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند» اثر جیمز کین از بهترین‌های این ژانر در قرن بیستم بودند.

رمان‌های این ژانر به جرم و جنایت، جست‌وجو کردن درباره‌ی عوامل آن و پیدا کردن‌شان می‌پردازد. شاید سریال‌های زیادی دیده باشیم که برگرفته از رمان‌های این ژانر باشند. در این صورت، احتمالا طرفدار جدی این ژانر هستیم.

 

[-pariya-]

چند نمونه دیگر از کتاب‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند:

شرلوک هولمز، نوشته‌ی آرتور دویل
قتل در قطار سریع السیر شرق، نوشته‌ی آگاتا کریستی
فیل در تاریکی، نوشته‌ی قاسم هاشمی نژاد

 

[-pariya-]

رمان‌های رئالیسم جادویی
داستان‌های رئالیسم جادویی، در مرز واقعیت و خیال حرکت می‌کنند. گرچه ریشه در واقعیت دارند اما در آن‌ها به‌کرات اتفاقات فراطبیعی، جادویی و فانتزی رخ می‌دهد. گاهی این ژانر با سوررئالیسم مشابهت‌هایی پیدا می‌کند ولی این دو ژانر، اساساً نگرش و دنیاهای متفاوت دارند. سوررئالیسم ریشه در علم روانشناسی دارد و از ناخودآگاه و رؤیاها الهام می‌گیرد، که همین باعث می‌شود آثار آن‌ها کیفیتی رؤیاگون پیدا کنند، در دنیایی رؤیایی اتفاق بیفتند و تقریباً هیچ‌چیز عادی‌ای در آن‌ها دیده نشود.

 

[-pariya-]

اما رئالیسم جادویی در دنیای واقعی اتفاق افتد و خیلی از پدیده‌های نرمال هم در آن هست، اما اتفاقات جادویی و نامأنوس هم در آن دیده می‌شود. نکته اینجاست که این اتفاقات جادویی، خیلی عادی رخ می‌دهند، مثل پدیده‌ای فانتزی با آن‌ها برخورد نمی‌شود و در دنیای داستان کاملاً قابل‌درک هستند. ادبیات جادویی را با آمریکایی لاتین و داستان «صدسال تنهایی» اثر گابریل گارسیا مارکز می‌شناسند

 

[-pariya-]

گرچه بهترین نمونه‌های این ژانر در آمریکای جنوبی بودند ولی رگه‌هایی از رئالیسم جادویی در نویسندگان اروپایی و آسیایی هم دیده می‌شود. مثلاً در برخی از رمان‌های گونتر گراس یا میلان کوندرا.

از جمله کتاب‌های این ژانر می‌توان به این موارد اشاره کرد: «خزان خودکامه» نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز، «هزارتوهای بورخس» اثر خورخه لوئیس بورخس و «گلبرگ برافراشته دریا» به قلم ایزابل آلنده.

 

[-pariya-]

در این کتاب‌ها فضایی کاملا طبیعی و واقعی حاکم است اما در آن‌ها عناصر جادویی یا غیر واقعی نقشی مشخص دارند که رابطه‌ی جادو با واقعیت کاملا طبیعی به نظر می‌رسد.

چند نمونه از کتاب‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند:

صد سال تنهایی، نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز
مرشد و مارگاریتا، نوشته‌ی میخاییل بولگاکف

 

[-pariya-]

رمان‌های عاشقانه
رمان‌های عاشقانه احتمالاً محبوب‌ترین ژانر میان همه‌ی گونه‌ها هستند. داستانی که حول رابطه‌ی عاطفی و رمانتیک دو نفر شکل می‌گیرد، گاهی موانعی بر سر راهشان به وجود می‌آید و عموماً پایانی خوش دارد. در خیلی از رمان‌ها این ژانر با دیگر ژانرها ترکیب می‌شود و یکی از موضوعات فرعی قصه را شکل می‌دهد. برای مثال ممکن است در یک رمان جنایی یا ترسناک، بین شخصیت‌ها رابطه‌ای عاشقانه شکل بگیرد و بخشی از داستان را به‌پیش برد.

 

[-pariya-]

شروع ژانر عاشقانه احتمالاً به قرن هجدهم بازمی‌گردد. اما در قرن نوزدهم با جین آستن و خواهران برونته بود که این ژانر به محبوبیت رسید. در دهه‌ی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، فوران جنبش‌های اجتماعی و فمینیستی، بر روی ژانر عاشقانه هم تأثیر گذاشت و آن را تا حدی بی‌پرواتر کرد. تا پیش‌ازاین دوران، داستان‌های عاشقانه معمولاً راوی عشقی معصومانه بودند، اما رمان «شعله و گل» اثر کاتلین وودوایز در ژانر رمانتیک انقلابی به پیدا کرد و پای مضامین جنسی و اروتیک را به آن باز کرد.

 

[-pariya-]

غرور و تعصب» نوشته‌ی جین آستن، «جین ایر» اثر شارلوت برونته و «بر باد رفته» نوشته‌ی مارگرت میچل را می‌توان به‌عنوان نمونه‌های برجسته در تاریخ ژانر عاشقانه نام برد.

مسئله‌ی اصلی رمان‌های این ژانر، داستان عاشقانه بین دو انسان است. اغلب آن‌ها خوش بینانه و راضی کننده به پایان می‌رسند.