دلنوشته {انیران} اثر •meliss کاربر انجمن رمان بوک•

[Meliss]

دلنوشته : انیران
اثر: ملیسا کوه کبیری
ژانر: تراژدی
ناظر: @MAHYAS
خلاصه: آخ که من به قربانت زمانی که برای نفس کشیدن به زمین چنگ می‌زدی... .
جانم به فدایت عزیز‌ترینم، دل‌تنگی ما را کاش چاره بودی... .
«نثار روح آسمانی تمام پدر‌ها و پدربزرگ‌ها که با خون و دل ما را به این‌جا رساندند»

 

[Ayumi]

مشاهده فایل‌پیوست 153478 عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین - قوانین تایپ دلنوشته کاربران]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[همگانی - تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ - درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[درخواست جلد - تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - تاپیک اعلام پایان دلنوشته کاربران]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Meliss]

نمی‌دانم کجای این کره‌ی خاکی ایستاده‌ام، گلایل‌های روی سنگ قبرت را می‌بینم و اشکی از چشمم روان می‌شود.
این روزها اشک و زجه، پای ثابت قلب و چهره‌ام شده بود.
این روز‌ها... امان گویم از این روزگار بد انصاف که تمام خوب‌ها را هم‌نشین خاک می‌کرد!

 

[Meliss]

عکس‌هایت را می‌بینم و دلم ویران می‌شود... .
از خدا که پنهان نیست از تو چه پنهان، هیچ‌کدام از ما نبودت را باور نکرده‌ایم!
گویی سفری رفتی و باز خواهی گشت... .
انتظار را گویند که سخت و طاقت فرساست؛
چه کنم که سفرت ابدیت دارد و بازگشتت به قیامت خواهد بود.

 

[Meliss]

خاطرات گویی شبیه تیغی شدند و به شاهرگم تکیه‌ داده اند.
حجم محبتت آن‌قدر زیاد است که با هر نفس، یک قدم به مرگ نزدیک‌تر می‌شوم!
گویند گریه را فایده نیست اما؛ ما این‌جا از سر دردِ دل خود، گریه می‌کنیم و به دنبال گواهی دهنده‌ای می‌گردیم که نبودت را تکذیب کند!

 

[Meliss]

غریبه‌ای نیست، بگذار آشکارا از درد نبودنت زبان باز کنم و بگویم که بی‌تو چه‌گونه بدون پشت و پناه شده‌ام... .
روز‌های اول، گویی داغ بودیم و نمی‌فهمیدیم...
اما حال؛ روزبه‌روز که می‌گذرد، جای خالی‌ات، حرف‌های شیرینت، شوخی‌های همیشگی‌ات، لبخند بی‌مثالت، بیشتر از هر زمانی نبودت را فریاد می‌زنند!

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​