دلنوشته {اوتوپیا و دیستوپیا آرمان‌شهر و ویران‌شهر} اثر •کانی قادری کاربر انجمن رمان بوک•

[خانمِ فام.]

پایان بی‌انتهای محکوم به ادامه دادن،
قانون این سیاره خشک، پیش من بمان!
در حال انقراض نسل انسانیت، واقعاً این‌جا دیستوپیا نفرین شده است.

 

[خانمِ فام.]

در آینده نامرئی از این همه نفرت باز خواهی گذشت.
دیگر امید باز می‌گردد، امید در دور دست‌هاست.
پایانی بدون توجیه شهر آرمان‌ها و محکوم بودن در پادشهر به ادامه دادن.

 

[خانمِ فام.]

توهمات پوچ و بی‌چیز، تفکر یک انسان برای به اوتوپیا رسیدن؟
باور غلط نسبت به تمامی شهرها، آغاز یک اشتباه در میان این همه اشتباه؛
قطعاً برای رسیدن به اوتوپیا باید اشتباهی کرد تا به آن رسید.

 

[خانمِ فام.]

گرسنگی و بی‌گاری برای ابد خشک می‌شود؛
گر فقط عامل این گرسنگی و بی‌گاری پیدا شود،
رسیدن به این اوتوپیا آسان خواهد شد.

 

[خانمِ فام.]

سعی در خفت کردن من در این دیستوپیا را دارید.
همیشه به دنبال گمشده‌ها بودند، انگار نمی‌دانستند که این‌جا دیستوپیا نفرین شده است.
به آن‌ها بگویید این‌جا، اوتوپیایی نبود که به دنبالش بودم.

 

[خانمِ فام.]

قطعاً این‌جا دیستوپیا است، انسانیت وجود ندارد،
گناه بخشی از زندگی شده است، محدود کردن گزینه‌ها برنامه‌ زندگی شده است.
برای همه‌چیز برنامه‌ریزی کردند و برنامه ریختند.

 

[خانمِ فام.]

برا رسیدن به اوتوپیا اشتباهی خواهم کرد،
آن اشتباه مرا به اوتوپیا می‌رساند، حتی به غلط... .
پس بیا و دست بردار، بجنگیم تا به ادعاهای هیچ خاتمه دهیم.

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​