مهره داران اورانگوتان

[DOonYa]

اساس رژیم غذایی غذاهای گیاهی است:

• برگها؛
• شاخه ها ؛
• پارس سگ؛
• کلیه ها؛
• میوه ها (آلو ، انبه ، موز ، انجیر ، رامبوتان ، انبه ، دورین و غیره) ؛
• آجیل و خشکبار.

آنها عاشق ضیافت عسل هستند و غالباً علی رغم خطر قریب الوقوع ، به طور خاص به دنبال کندوی زنبور عسل می روند. آنها برخلاف بسیاری از میمون های دیگر که برای این کار پایین می روند ، معمولاً مستقیماً در درختان غذا می خورند. یک اورانگوتان فقط در صورت مشاهده چیز خوشمزه روی زمین می تواند پایین برود - او به راحتی علف ها را نیش نخورد.

 

[DOonYa]

آنها همچنین غذای حیوانات می خورند: آنها حشرات و لاروهای گرفتار را می خورند و وقتی لانه های پرندگان پیدا می شوند ، تخم و جوجه می شوند. اورانگوتان های سوماتر حتی گاهی اوقات به طور خاص نخستیان کوچک - لوریس را شکار می کنند. این اتفاق در سالهای لاغر و کمبود غذاهای گیاهی رخ می دهد. در رژیم غذایی اورانگوتان های Tapanul ، مخروط ها و مرواریدها نقش مهمی دارند.

به دلیل کم بودن مواد معدنی مورد نیاز بدن در رژیم غذایی ، گاهی اوقات می توانند خاک را ببلعد ، بنابراین کمبود آنها جبران می شود. متابولیسم در اورانگوتان ها کند است - به همین دلیل ، آنها اغلب کند هستند ، اما غذای کمی می توانند بخورند. علاوه بر این ، آنها قادر به انجام غذا بدون غذا برای مدت طولانی هستند ، حتی پس از دو روز گرسنگی ، اورانگوتان خسته نخواهد شد.

 

[DOonYa]

واقعیت جالب: نام "اورانگوتان" از فریاد هوتان اورانگ گرفته شده است که مردم محلی با دیدن آنها از یکدیگر برای هشدار دادن به خطر استفاده می کردند. این به معنای "مرد جنگل" است. در روسی ، نسخه دیگری از نام "اورانگوتان" نیز گسترده است ، اما غیر رسمی است و در مالایی این کلمه به معنای بدهکار است.

 

[DOonYa]

این میمون ها بیشتر در خلوت زندگی می کنند و تقریباً همیشه در درختان باقی می مانند - این امر مشاهده آنها را در طبیعت دشوار می کند ، در نتیجه رفتار آنها در محیط طبیعی برای مدت طولانی مورد مطالعه ضعیف قرار گرفت. در محیط طبیعی خود ، آنها هنوز بسیار کمتر از شامپانزه یا گوریل مورد مطالعه قرار می گیرند ، اما ویژگی های اصلی سبک زندگی آنها توسط دانش شناخته شده است.

اورانگوتان ها باهوش هستند - بعضی از آنها برای تهیه غذا از ابزاری استفاده می کنند و پس از اسارت ، به سرعت عادت های مفید مردم را به خود می گیرند. آنها با استفاده از مجموعه گسترده ای از اصوات که بیانگر احساسات مختلفی هستند - خشم ، تحریک ، تهدید ، هشدار خطر و دیگران با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

ساختار

 

[DOonYa]

ساختار بدن آنها به طور ایده آل برای زندگی در درختان مناسب است ؛ آنها می توانند هم با دست و هم با پاهای بلند به شاخه هایی با مهارت یکسان بچسبند. آنها قادرند مسافت طولانی را منحصراً از طریق درختان طی کنند. روی زمین احساس ناامنی می کنند و بنابراین حتی ترجیح می دهند در ارتفاع ، در شاخه ها بخوابند.

برای این کار آنها لانه های خود را می سازند. توانایی ساخت لانه مهارت بسیار مهمی برای هر اورانگوتان است که در آن از کودکی شروع به تمرین می کنند. افراد جوان این کار را زیر نظر بزرگسالان انجام می دهند و چندین سال طول می کشد تا یاد بگیرند که چگونه لانه های محکمی بسازند که بتواند وزن آنها را تحمل کند.

 

[DOonYa]

و این بسیار مهم است ، زیرا لانه در ارتفاع زیادی ساخته شده است و اگر ضعیف ساخته شود ، میمون می تواند سقوط کند و بشکند. بنابراین ، در حالی که ها در حال یادگیری ساختن لانه های خود هستند ، آنها در کنار مادران خود می خوابند. دیر یا زود لحظه ای فرا می رسد که وزن آنها خیلی بزرگ می شود و مادر از راه دادن آنها به لانه امتناع می ورزد ، زیرا ممکن است در برابر بار مقاومت نکند - پس آنها باید بزرگسالی را شروع کنند.

آنها سعی می کنند خانه خود را به گونه ای مرتب کنند که راحت باشد - آنها شاخ و برگ بیشتری را به آرامی می خوابانند ، آنها به دنبال شاخه های نرم با برگ های پهن هستند تا از بالا پنهان شوند. در اسارت ، آنها به سرعت یاد می گیرند که از پتو استفاده کنند. اورانگوتان ها تا 30 یا حتی 40 سال عمر می کنند ، در اسارت می توانند به 50-60 سال برسند.

 

[DOonYa]

اورانگوتان ها بیشتر وقت خود را تنها می گذرانند ، نرها قلمرو مشترکی در میان خود دارند و در منطقه دیگری سرگردان نمی شوند. اگر هنوز این اتفاق بیفتد ، و متجاوز مورد توجه قرار گیرد ، مالک و او سر و صدا می کنند ، دندان های نیش را نشان می دهند و یکدیگر را می ترسانند. این معمولاً جایی است که همه چیز به پایان می رسد - یکی از مردان تصدیق می کند که ضعیف تر است و بدون هیچ گونه درگیری ترک می کند. در موارد نادر ، آنها اتفاق می افتند.

 

[DOonYa]

بنابراین ، ساختار اجتماعی اورانگوتان ها با خصوصیات گوریل ها یا شامپانزه ها بسیار متفاوت است - آنها به صورت گروهی حفظ نمی شوند و واحد اصلی اجتماعی مادر و کودک هستند ، به ندرت چندین. نرها به طور جداگانه زندگی می کنند ، در حالی که اورانگوتان های سوماتار برای یک نر که قادر به جفت گیری است تا ده ماده دارد.

با وجود این واقعیت که بیشتر اوقات این اورانگوتان ها جدا از یکدیگر می گذرانند ، اما بعضی اوقات آنها هنوز به صورت گروهی جمع می شوند - این اتفاق در نزدیکی بهترین درختان میوه رخ می دهد. در اینجا آنها از طریق مجموعه ای از اصوات با یکدیگر تعامل دارند.

 

[DOonYa]

اورانگوتانهای سوماترا بیشتر روی تعامل گروهی متمرکز هستند ؛ در اورانگوتانهای کالیمانتان ، بندرت اتفاق می افتد. محققان معتقدند که این اختلاف به دلیل فراوانی بیشتر غذا و وجود شکارچیان در سوماترا است - حضور در یک گروه باعث می شود که اورانگوتان ها احساس امنیت بیشتری داشته باشند.

ماده ها 8-10 سال و مردان پنج سال بعد به بلوغ جنسی می رسند. معمولاً یک متولد می شود ، خیلی کمتر 2-3. فاصله بین جنس ها 6-9 سال است ، برای پستانداران بسیار زیاد است. این به دلیل سازگاری با دوره های بیشترین فراوانی مواد غذایی است که در جزایر با همان فاصله زمانی اتفاق می افتد - در این زمان است که انفجار نرخ زاد و ولد مشاهده می شود.

 

[DOonYa]

همچنین مهم است که مادر پس از تولد چندین سال درگیر پرورش کودک است - برای 3-4 سال اول او را با شیر تغذیه می کند ، و اورانگوتان های جوان حتی پس از آن ، گاهی اوقات تا 7-8 سال با او زندگی می کنند.