چالش اولین هفته چالش قلم و قافیه (صدای گمشده)

[STARLET]

چالش شعری "صدای گمشده"

باید یک شعر بنویسی که در آن هیچ‌کدام از پنج حس اصلی (دیدن، شنیدن، چشیدن، لمس کردن، بوییدن) به‌طور مستقیم ذکر نشود.

یعنی نمی‌تونی بگی "دیدم"، "شنیدم"، "چشیدم"، "لمس کردم" یا "بوییدم".

در عوض باید با استعاره، کنش و تصویرسازی غیرمستقیم حسی را منتقل کنی.


مثال کوتاه:
به‌جای "صدای باران را شنیدم"، می‌تونی بگی:
«سقف از درون شکست و قطره‌ها در رگ‌های خانه دویدند.»

 

[STARLET]

چون شمع به سودای تو در خود زبانه‌ام
آتش زده بر جانِ غم‌افروز خانه‌ام

از دوریِ تو، خون شد و بر برگ ریخت دل
چون شاخه‌ی پاییزیِ بی‌برگ، خزانه‌ام

هر شب به هوایت نفسم در غبار شد
چون بوی غریب گلِ پرپر، ترانه‌ام

در آینه، تصویر تو شد آسمان من
اما به تبعید، شکسته است شانه‌ام

برگرد، که بی‌تو وطنم رنگ غربت است
من خسته‌ترین زنِ جهانِ زمانه‌ام

 

[FROSTBITE]

کوچه، دهانش را پر از آه کرده بود،
و دیوارها، پیرهنی از لرزش پوشیده بودند.

ماه، چون ظرفی واژگون،
پنهانی اشک‌هایش را بر زمین ریخت.

درختان، شانه‌هایشان را تکان دادند،
انگار می‌خواستند خاطره‌ای بی‌قرار را بتکانند.

من در میانه‌ی این گریختن‌ها ایستادم،
و تنها نام تو بود

که مثل پرنده‌ای سرگردان،
هیچ لانه‌ای برای فرود نمی‌یافت.

 

[سایه مولوی]

کار هر روزم مزاح و خنده است
در دلم اما غمی برنده است
ک.س ندارد از غم قلبم خبر
چون گرفته خنده‌ام را در نظر
روزها قابی به صورت میزنم
فارغ از بغضم لبخند میزنم
شب که شد در کنج تنهایی خود
از غم دیرینه هق‌هق میزنم

 

[-RPR-]

آسمان، زخمی عمیق داشت
روشنایی، پشت پلکی بسته
در خود پیچیده بود
در کوچه‌ها، تنها
قدم‌ها بی‌مقصد می‌گذشتند
خاک، زیر پایشان
انگار فریادی فروخورده داشت
از پنجره‌ها
سایه‌هایی بی‌شکل می‌لغزیدند
هوایی سنگین
در گلو می‌شکست
درونِ سی*ن*ه‌ها
نبضِ یک امید
فقط در حدِ یک زمزمه‌ی دور
می‌تپید، و سپس خاموش می‌شد
هیچ جریانی
در رگ‌های شهر جاری نبود
فقط
سکونِ محضِ یک انتظار
دیوار به دیوار
خانه‌ها را فرا گرفته بود

 

[MoonLyra]

چیزی شبیه مرگ
در خانه می‌چرخید
و برگ‌های خشک
از شاخه می‌رویید
یک سایه‌ی منفور
در گوشه‌ی خانه
آرام و آهسته
آیینه را بلعید
این شوم نافرجام
از هر طرف رانده
یک روح ناآرام
از ما به جا مانده