مشاعره اَشعار صائب تبریزی:)

[.AikA.]

مجنون به ریگ بادیه غم‌های خود شمرد،
یاد زمانه‌ای که غمِ دل حساب داشت.

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

هر که بر دوش است بارش در تلاش منزل است
راحت منزل ندارد هر که بارش بر دل است.

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

از دست رستخیز حوادث کجا رویم؟
ما را میان بادیه باران گرفته است

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

کنم درست کدامین شکستهٔ خود را
مرا که دست و دل از هم شکسته‌ تر باشد

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

چو ابرْ منعِ من از گریه دور از انصاف است
دلم ز گریه سبک‌بار می‌شود، چه کنم؟

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

ز رفتن تو من از عمر بی نصیب شدم
سفر تو کردی و من در وطن غریب شدم

- صائب تبریزی

 

[.AikA.]

من آن شکسته بنایم در این خراب آباد
که در خرابیِ من ناز می‌کند سیلاب

#صائب‌تبریزی

 

[.AikA.]

از سردیِ آه است که جان می‌برم از اشک
می‌سوخت مرا اشک اگر آه نمی‌بود

#صائب‌تبریزی

 

[.AikA.]

به‌ یک دهن چه فغان سرکنم، که سی*ن*ه من
تهی ز ناله نگردد به صد دهان فریاد

#صائب‌تبریزی

 

[.AikA.]

دیده از اشک و لب از آه و دل از داغ پرست
عشق در هر گذری رنگ دگر می‌ریزد

#صائب‌تبریزی