معرفی کتاب ایدئولوژی زیبایی‌شناسی

[ویتامین]

در بخشی از کتاب ایدئولوژی زیبایی شناسی می‌خوانیم:

چرا فلسفه‌ی مدرن مدام به مسئله‌ی معرفت‌شناسی بازمی‌گردد؟ چرا درام سوژه و ابژه، حکایت نگران‌کننده‌ی جفت‌شدن‌ها و جداشدن‌ها، سازگاری‌ها و ناسازگاری‌های آن‌ها، پیوسته بر صحنه‌ی فلسفه‌ی مدرن غالب بوده است؟ مانند داستان دو رقیبِ ناسازگار که مدام برای کسب برتری با یک‌دیگر در مبارزه‌اند... .

 

[ویتامین]

و با این حال جذابیت مرگ‌بارشان برای هم‌دیگر کاستی نمی‌گیرد و پس از هر بار جدایی دردناک، با عظمی تازه خود را برای دور دیگری از مبارزه آماده می‌کنند؟ این‌که سوژه‌ی فردی مرکز صحنه را به‌ خود اختصاص داده و جهان را با ارجاع به‌ خود باز تفسیر می‌کند، این را می‌توان نتیجه‌ی منطقیِ فعالیت‌های اقتصادی و سیاسیِ بورژوازی محسوب کرد.

 

[ویتامین]

امّا مسئله آن است که هر چه جهان به این ترتیب، هیئتی ذهنی‌تر به‌ خود می‌گیرد، این سوژه‌ای که تمام امتیازات را به‌ خود اختصاص داده است به‌ تدریج به تخریب شرایط عینیِ برتری خود می‌پردازد. هر چه سوژه دامنه‌ی سلطه‌ی شاهانه‌ی خود بر واقعیت را وسیع‌تر می‌کند، این سرزمین را بیشتر به نیازها و امیال خود وابسته می‌سازد... .

 

[ویتامین]

​

 

[ویتامین]

و جوهر جهان را به ماده‌ی «کارورزیِ» حواس خود بدل می‌کند. امّا در عین حال به این ترتیب، هرگونه معیار عینی برای سنجش معنا یا حتی واقعیت‌مندیِ تجارب خود را نیز می‌فرساید و از میان برمی‌دارد. سوژه باید اطمینان پیدا کند که فوق‌العاده ارزشمند است، امّا در شرایطی که تنها خود انگاری‌اش هرگونه مقیاسی برای ارزیابی این ارزش را از میان برده باشد، راهی برای دانستن این مسئله نخواهد داشت.

 

[ویتامین]

اساساً امتیازی که این سوژه دارد نسبت به چیست و کیست، اگر که جهان به‌طور پیوسته به تصویر آینه‌گونِ وفادارانه‌ای از خود او تحلیل رفته باشد؟ به این معنا، سوژه‌ی بورژوا موجودی به نظر می‌رسد که به شکلی تراژیک محکوم به شکست است، موجودی که تأیید نفسش به نحوی محتوم به خود او برمی‌گردد و شرایط امکان او را می‌خورد و به ‌تمامی اشغال می‌کند.

 

[ویتامین]

فهرست مطالب:

• یادداشت مترجم
• مقدمه
• 1. جزء‌های آزاد
• 2. قانون دل: شافتسبری، هیوم، برک
• 3. مخیّله‌ی کانتی

 

[ویتامین]

• 4. شیلر و هژمونی
• 5. جهان به‌ مثابه‌ی مصنوع هنری: فیشته، شلینگ، هگل
• 6. مرگ میل: آرتور شوپنهاور
• 7. کنایه‌های مطلق: سورن کیرکه‌گارد
• 8. امر والای مارکسیستی
• 9. توهم‌های حقیقی: فریدریش نیچه

 

[ویتامین]

• 10. نام پدر : زیگموند فروید
• 11. سیاست‌ شناسیِ هستی:  مارتین هایدگر
• 12. خاخامِ مارکسیست: والتر بنیامین
• 13. هنر پس از آشویتس: تئودور آدورنو
• 14. از دولت ‌شهر تا پست ‌مدرنیسم
• نمایه

 

[ویتامین]

​