دلنوشته {بابونه} اثر •رها کاربر انجمن رمان بوک•

[he3nevisi]

به نام خالق مهربانی ها
دلنوشته: بابونه
ژانر: عاشقانه
نویسنده: ف.مهدی زاده (رها)
ناظر: @Prizad

خیره به برگه‌های کاهی رنگ، قلم را در دستانم می‌گیرم.
نمی‌دانم از کجا باید شروع کنم.
گاهی حتی نمی‌دانم چگونه بنویسم.
شاید برایت عجیب باشد! اما من این قلم را هدایت نمی‌کنم.
آن‌جا که مغزم قفل می شود، من به قلبم اعتماد می‌کنم.
قلبی که قلم را در قالب واژگان به تصویر می‌کشد.
این گونه می شود که دنیایی خلق می‌کنم که شاید با آن غریبه‌ام اما دوستش دارم.​

 

[ARMINA]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات] ​

 

[he3nevisi]

سلام غریبه این‌جا حصار امن من است خوش آمدید!
تو آمدی بی صدا کلامی بخوانی و عبور کنی
گذر غریبه‌های کمی را در زندگی‌ام تجربه کرده‌ام
چون اندک غریبه‌های زندگی من، آشنا شدند و عبور را یاد گرفتند.
می‌دانی من تلخ نیستم فقط گاهی هرز می‌نویسم.
تا از درون خالی شوم. راستی غریبه‌ این‌جا را چگونه می‌بینی؟ دوستش داری؟
صادقانه بگویم من خلوت این حصار امن را
به شلوغی‌های پر سر و صدای دنیای آدم‌ها ترجیح می‌دهم.
دلم که می گیرد به این‌جا می‌آیم. چند خطی می‌نویسم. گاهی برای خود گاهی برای او گاهی برای تو
از گذشته فقط همین قلم برایم مانده.
که آن راهم با تویی که نمی‌شناسمت تقسیم می‌کنم
​

 

[he3nevisi]

​

دوست داشتم دختری می‌داشتم که پدرش تو می‌بودی.
دست او را می‌گرفتم و در بازارچه‌های این شهر با او قدم می‌زدم. او شیطنت می‌کرد و من مادرانه غر می‌زدم.
کارمان که تمام می‌شد تو دنبالمان می‌آمدی و او خودش را برای تو لوس می‌کرد و من می‌خندیدم و تو عشق می‌کردی.
خودمانیم، دخترک‌مان چقدر دوست داشتنی می‌شد.
تصور کن چشم‌هایش به رنگ نگاه تو رقم می‌خورد و من می‌مردم برای موهای بافته شده‌اش، ناخن های لاک زده شده اش، لباس‌های بانمک دلبرانه اش، خنده‌های از ته دل کودکانه‌اش به همان اندازه که هر روز برای تو می‌میرم.
کاش می‌شد دختری می‌داشتم که پدرش تو می‌بودی.

 

[he3nevisi]

تو را دوست می دارم
لباسی را که به تن می کنی، دوست می دارم
هوایی را که در آن نفس میکشی، دوست می دارم
زمینی را که بر آن قدم میزنی، دوست می دارم
آدمهای زندگی ات را دوست می دارم
من، تو را به همراه روزمرگی هایت، همانگونه که هستی دوست می دارم
شاید باورت نشود این روزها همین دوست داشتن را هم دوست می دارم
​

 

[he3nevisi]

هنوز به او فکر میکنم او نمی داند
با یاد او هر روزم را سر میکنم او نمی داند
عکس هایش را با بی قراری دنبال میکنم او نمی داند
روزهای زیادی لب هایم دلتنگ بوسه هایش میشود او نمی داند
او را میبینم نگاهم را با عشق از او میگیرم او نمی داند
دوست داشتم او بداند اما نمی داند
هنوز هم او را دوست می دارم امان از او که نمی داند​

 

[he3nevisi]

من دوستش داشتم یک دروغ محض است
بیا صادق باشیم من دوستش دارم
آری هنوز دوستش دارم اما میدانی میخواهم به گونه ای دیگر زندگی کنم
من پذیرفتم میتوان یکی را دوست داشت و او دوستت نداشته باشد
و چه عیبی دارد که دوستش دارم
دوست داشتن آدمی که دوستت ندارد اشتباه نیست ماندن پای آن آدم اشتباه است
حال میدانی من دوستش دارم و ازش گذشتم و بدان آسان نبود، آسان نیست و آسان نخواهد بود
من به خاطر او از خط و مرزها گذشتم، دل ها دادم، اشک ها ریختم
اما باید پذیرفت وقت رفتن که برسد لازم نیست کسی حرفی بزند خودت باید کوله بارت را جمع کنی بروی
گاهی از یک کشور، گاهی از یک شهر، گاهی از یک خانه و گاهی از یک رابطه
آری باید بروی تا جاودانه بمانی در ذهن مردی که عاشقانه دوستش داشتی

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​