ادبیات نوشتاری بادکنک قرمز کوچولویی که دنبال مامانش می‌گرده

[NARIYA]

توی یک مغازه‌ی رنگی‌رنگی پر از اسباب‌بازی، بادکنک قرمز کوچولویی زندگی می‌کرد. اسمش "پوفی" بود و همیشه توی جعبه‌ی مخصوص بادکنک‌ها می‌خوابید. یه روز صبح بادی آروم اومد و پوفی رو از جعبه بیرون برد. باد گفت: "وقتشه پرواز کنی کوچولو!" ولی پوفی فقط یه سؤال داشت...

 

[NARIYA]

"مامان من کجاست؟" پوفی با چشم‌های گرد و درخشانش به آسمون نگاه کرد. می‌خواست مامانش رو پیدا کنه و دستاشو بغل کنه. بادی گفت: "مامانت شاید توی آسمونه، شاید هم پشت کوه‌ها باشه." پس پوفی تصمیم گرفت راه بیفته و دنبالش بگرده.

 

[NARIYA]

اول از کنار خرس عروسکی رد شد و پرسید: "مامان منو ندیدی؟" خرس گفت: "نه عزیزم، ولی شاید خورشید بتونه کمکت کنه!" پوفی با لبخند پرواز کرد بالا تا نور خورشید رو ببینه.

 

[NARIYA]

خورشید مهربون گفت: "من هر روز به همه‌ی مامان‌ها می‌تابم، ولی نمی‌دونم مامان تو کجاست!" پوفی کمی غصه خورد، ولی گفت: "من ادامه می‌دم، چون مامانم منو دوست داره." و پروازش رو ادامه داد.

 

[NARIYA]

توی راه یه ابر پشمالو دید. پوفی پرسید: "تو مامان منو دیدی؟" ابر گفت: "نه عزیزم، ولی یه قاصدک رو دیدم که دنبال کسی بود..." پوفی فریاد زد: "شاید اون مامانمه!"

 

[NARIYA]

پوفی به دنبال قاصدک رفت، قاصدک آروم و لطیف توی هوا می‌رقصید. وقتی رسید گفت: "نه عزیز دلم، منم دنبال دوستام می‌گردم، ولی اگه خواستی با هم بگردیم." پوفی خوشحال شد و گفت: "باشه، با هم بهتره!"

 

[NARIYA]

اونا باهم از بالای باغ رد شدن، گل‌ها براشون دست تکون دادن. گلی گفت: "یه بادکنک آبی از کنارم رد شد، شاید مامانت باشه!" پوفی سریع رفت دنبالش ولی فقط یه بادکنک پسرونه بود.

 

[NARIYA]

بادکنک آبی گفت: "من مامان نیستم، ولی یه خانم کبوتر دیدم که به بچه‌هاش غذا می‌داد." پوفی ذوق کرد و گفت: "شاید اون مامانمه!" و پرواز کرد سمت درخت.

 

[NARIYA]

خانم کبوتر گفت: "نه عزیز دلم، من مامان جوجه‌هامم، ولی می‌تونم کمکت کنم مامانتو پیدا کنی." پوفی ممنون شد و گفت: "تو خیلی مهربونی هستی!"

 

[NARIYA]

کبوتر گفت: "برو به سمت شهر بادکنک‌ها، شاید اونجا پیداش کنی." پوفی و قاصدک با هم رفتن سمت اون شهر رنگی که پر از بادکنک‌های خندان بود.