آموزشی بایدهای صحنه‌پردازی در داستان

[Tara Motlagh]

3. **ژانر رمانتیک**: در داستان‌های رمانتیک، صحنه‌ها باید احساسات و روابط شخصیت‌ها را به خوبی منتقل کنند. مکان‌های زیبا و رمانتیک می‌توانند به ایجاد جو مناسب کمک کنند.

 

[Tara Motlagh]

4. **ژانر ترسناک**: در این ژانر، صحنه‌ها باید احساس ترس و اضطراب را منتقل کنند. استفاده از نور کم، صداهای غیرمعمول و توصیف جزئیات ترسناک می‌تواند به ایجاد جو ترسناک کمک کند.

 

[Tara Motlagh]

5. **ژانر کمدی**: در داستان‌های کمدی، صحنه‌ها باید به ایجاد لحظات خنده‌دار و سرگرم‌کننده کمک کنند. استفاده از موقعیت‌های غیرمنتظره و دیالوگ‌های طنزآمیز می‌تواند جذابیت داستان را افزایش دهد.

 

[Tara Motlagh]

خودداری از کلیشه‌ در صحنه‌پردازی

توصیفات کلیشه‌ای در صحنه‌پردازی داستان به توصیف‌هایی اطلاق می‌شود که به طور مکرر و بدون خلاقیت استفاده می‌شوند و معمولاً به دلیل تکرار زیاد، تازگی و جذابیت خود را از دست می‌دهند. این نوع توصیف‌ها می‌توانند به داستان آسیب بزنند و خواننده را از تجربه‌ی غنی داستان دور کنند.

 

[Tara Motlagh]

1. **توصیف‌های عمومی و مبهم**: مانند "آسمان آبی بود" یا "درختان سبز بودند" که هیچ جزئیات خاصی را ارائه نمی‌دهند و تصویر واضحی در ذهن خواننده ایجاد نمی‌کنند.

 

[Tara Motlagh]

2. **توصیف‌های تکراری**: استفاده مکرر از عبارات و توصیف‌های مشابه در داستان، مانند "چشمانش مانند دریا بود" یا "لبخندش مانند خورشید می‌درخشید"، که به دلیل تکرار، جذابیت خود را از دست می‌دهند.

 

[Tara Motlagh]

3. **توصیف‌های غیرواقعی**: مانند "همه چیز در این مکان کامل و بی‌نقص بود" که به نظر غیرواقعی و غیرقابل باور می‌رسد و خواننده را از داستان دور می‌کند.

 

[Tara Motlagh]

4. **توصیف‌های سطحی**: توصیف‌هایی که فقط به ظاهر شخصیت‌ها یا مکان‌ها اشاره می‌کنند بدون اینکه به عمق احساسات یا وضعیت آن‌ها بپردازند.

 

[Tara Motlagh]

5. **استفاده از کلیشه‌های فرهنگی**: مانند "شخصیت بد همیشه لباس سیاه می‌پوشد" یا "شخصیت خوب همیشه لباس سفید دارد"، که به دلیل تکرار در داستان‌های مختلف، به کلیشه تبدیل شده‌اند.

 

[Tara Motlagh]

برای جلوگیری از استفاده از توصیفات کلیشه‌ای، می‌توانی به جزئیات خاص و منحصر به فرد هر صحنه و شخصیت توجه کنی و از خلاقیت خود برای ایجاد تصاویری تازه و جذاب استفاده کنی.