آموزشی با انواع گونه‌های درام آشنا شوید

[شاهدخت]

درام در لغت به معنی نمایش‌ست اما در ادبیات به سبکی می‌گویند که حوادث زندگی را اعم از خنده و شادی به تصویر بکشد. در این مطلب با انواع گونه های درام آشنا می‌شوید.

 

[شاهدخت]

ادبیات در معنای وسیع به ترکیبی اطلاق می‌شود که داستان‌ها را روایت می‌کند، موقعیت‌ها را نمایش می‌دهد، احساسات را بیان می‌کند و ایده‌ها را تحلیل. از نظر ریشه‌شناسی، کلمه‌ی درام از کلمه‌ی یونانی "draō" به معنای "انجام دادن / عمل کردن" گرفته شده است. از آن‌جایی که درام یا نمایشنامه کاملاً ویژگی‌های ادبیات را دارد، به یکی از ژانرهای ادبی تبدیل می‌شود که در بین خوانندگان بسیار محبوب است. در واقع، درام، ادبیاتی است که برای نمایش صحنه یا فیلم توسط بازیگران بذای لذت مخاطب طراحی شده است و در این راستا، بر خلاف داستان، جوهر درام توسعه‌ی شخصیت و موقعیت، از طریق کنش گفتاری است. در همین راستا، درام اثری ادبی یا ترکیبی است که زندگی و فعالیت‌های انسانی را با ارائه‌ی کنش‌های مختلف و گفتگوهای بین‌گروهی از شخصیت‌ها توصیف می‌کند. درام علاوه‌بر این برای نمایش تئاتر طراحی شده است. یعنی اگرچه ما از درام به عنوان یک اثر ادبی یا یک ترکیب صحبت می‌کنیم، اما هرگز نباید فراموش کنیم که درام برای نمایش روی صحنه شکل گرفته است. به عبارت ساده، درام در ادبیات، اجرای یک روایت با دیالوگ است که گاهی با رقص و موسیقی بر اساس نمایشنامه اجرا می‌شود.

 

[شاهدخت]

ملودرام
ملودرام اثری دراماتیک است که در آن وقایع، طرح داستان و شخصیت‌ها برای برانگیختن واکنش‌های احساسی شدید از سوی مخاطب، چیده می‌شوند. در ادبیات، تئاتر و سینما، ملودرام‌ها به جای شخصیت‌پردازی، بر طرح‌های اغراق‌آمیز تمرکز دارند. به شخصیت‌های ملودرام اغلب نقش‌های کلیشه‌ای داده می‌شود. تضادها اغلب به خاطر احساسات و بازی‌های اغراق‌آمیز شخصیت‌ها برانگیخته می‌شوند.

 

[شاهدخت]

واژه ملودرام از ترکیب واژه یونانی ملوس به معنای «نغمه» یا «آهنگ» و واژه فرانسوی درام به معنای «نمایش» گرفته شده است. ملودرام‌ها در اصل نمایش‌های صحنه‌ای تئاتری بودند که ترکیبی از موسیقی و دیالوگ داشتند. آنها به ویژه در دوران ویکتوریا محبوب بودند. از آن زمان، ملودرام‌ها در تلویزیون، فیلم و تئاتر از موسیقی دور شده و بر داستان‌های هیجان‌انگیز و بسیار احساسی متمرکز شده‌اند.

 

[شاهدخت]

در طول قرن نوزدهم، موسیقی و آواز به تدریج حذف شد. از آن‌جایی که پیشرفت‌های فنی در تئاتر امکان واقع‌گرایی بیشتر را فراهم می‌کرد، تأکید بیشتری بر روی صحنه‌های دیدنی-مانند طوفان‌های برف، کشتی‌های غرق‌شده و نبردها بود.

با پیشرفت روزافزون تئاتر در اوایل قرن بیستم، محبوبیت ملودرام در تئاتر کاهش یافت. با این حال ژست‌های اغراق‌آمیز، تعقیب‌وگریزهای دراماتیک، صحنه‌های احساسی، شخصیت‌های ساده و موقعیت‌های غیرممکن در این ژانر احیا شدند. ملودرام بخش مهمی از درام معاصر را تشکیل می‌دهد.