مشاعره با کلمه‌ی آفتاب

[amir mohamad]

افتاب مهربانی سایه تو بر سر من
ای که در پای تو پیچید ساقه نیلوفر من

با تو تنها با تو هستم ای پناه خستگیها
در هوایت دل گسستم از همه دلبستگی ها

 

[Tara Motlagh]

ای‌که‌به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
ای‌که چو آفتاب و مه دست کرم گشاده‌ای

صبح که آفتاب خود سر نزده‌ست از زمین
جام جهان نمای را بر کف جان نهاده‌ای

 

[amir mohamad]

ای‌که‌به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
ای‌که چو آفتاب و مه دست کرم گشاده‌ای

صبح که آفتاب خود سر نزده‌ست از زمین
جام جهان نمای را بر کف جان نهاده‌ای

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم
یک ساعتم بگُجان در سایه عنایت

این راه را نهایت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بیش است در بدایت