مشاعره با کلمه‌ی آفتاب

[Tara Motlagh]

هر صبح چاک پیرهنی تازه می‌کند

یارب به دست ‌کیست ‌گریبان آفتاب؟

 

[Tara Motlagh]

محو توام ...
چنان که ستاره به چشم صبح ،
یا شبنم سپیده‌ دمان آفتاب را

 

[Tara Motlagh]

شبنم به آفتاب رسید از فتادگی

بنگر که از کجا به کجا می توان شدن!

 

[Tara Motlagh]

وسمه بینداز!
بر سگرمه‌های ابری‌ام
و آفتاب را
بزک کن
روی گونه‌های زردم
گفته بودی ؛
این تنها کاری است
که نفس شب را
بند می‌آورد...

 

[مهدی ۱۳۵۹]

آفتاب ارچه روشن است او را پاره ای ابر ناپدید کند

 

[ستایش شهریوری]

آفتابِ جان و روح خویش زین پس
چون تو طلوع کنی طلوع خواهد کرد

 

[مهدی ۱۳۵۹]

شبنم به آفتاب رسید از فتادگی

بنگر که از کجا به کجا می توان شدن

 

[ستایش شهریوری]

آفتاب و مه وناهید در بر توست
هرچه خوی خوش هست درآن توست

 

[amir mohamad]

گویمش ای آفتاب بر همه دل‌ها بتاب
جمله جهان ذره‌ها نور خوشت را عیال

سر بزن ای آفتاب از پس کوه سحاب
هر نظری را نما بی‌سخنی شرح حال

 

[ستایش شهریوری]

منشین با بدان که صحبت بد
گرچه پاکی تو را پلید کند
آفتاب ارچه روشن است او را
پاره ای ابر ناپدید کند