حقوق بین‌الملل بررسی جایگاه پهپاد در حقوق بین‌الملل

[Zohre☆]

بررسی جایگاه پهپاد در حقوق بین‌الملل

فناوری های نوین و از جمله آنها پهپادها و سلاح های خودکار و خودگردان همیشه مورد بحث بوده است که کاربرد و استفاده آنها تابع کدام یک از قواعد حقوق بین الملل می باشد و آیا اصلا حقوق بین الملل کنونی توانایی

 

[Zohre☆]

پاسخ دهی به پیشرفت های علمی و نظامی و فناوری های نوین را دارا می باشد.
این پژوهش بر این فرض استوار است و در پی بیان این موضوع است که فناوری های نوین همانند پهپادها تابع

 

[Zohre☆]

حقوق بین الملل بوده و نیازی به وضع و قانون گذاری جدید در این زمینه نمی باشد. این پژوهش پهپادها را در سه سطح حقوق بین الملل هوایی و معاهده شیکاگو، حقوق بشردوستانه بین الملل و قواعد مهم این حقوق

 

[Zohre☆]

و رژیم های چندجانبه کنترل صادرات مورد بررسی قرار داده و جایگاه پهپادها در هر کدام از این سه حوزه چگونه بوده است و نتیجه گیری نموده است که حقوق بین الملل کنونی توانایی نظارت و پیاده سازی بر پهپادها با قواعد کنونی در حوزه های سه گانه مورد اشاره را دارد.

 

[Zohre☆]

برخی از پژوهشگران بر این عقیده‌اند که فناوری‌های نوین (همچون روبات‌های قاتل[2] ) به طور عام و پهپادها به طور خاص حقوق بین‌الملل فعلی را با چالش روبرو کرده و پاسخگویی حقوق بین‌الملل کنونی را در مواجهه با

 

[Zohre☆]

فناوری‌های نوین و سلاح‌های جدید بر آمده؛ از این نوع فناوری‌ها به کمترین میزان خود رسانده است، در نتیجه حقوق بین‌الملل فعلی قادر به پاسخگویی به نیازهای برآمده از فناوری‌های نوین نبوده و نیاز به تدوین قوانین جدید مطابق با چنین فناوری‌هایی برای کنترل و قاعده مندسازی این نوع فناوری‌ها هستیم.

 

[Zohre☆]

این نظر اگر چه به صواب نزدیک است، اما بیشتر به دنبال قواعد الزام آور در قالب حقوق سخت معاهداتی برای قاعده مندسازی تولید، صادرات و به کارگیری فناوری‌های نوین می‌باشد در صورتی که دولت‌ها به دلیل حساسیت در سیاست اولی و مباحث امنیتی، تن به محدودسازی

 

[Zohre☆]

فناوری‌ها و سلاح‌های نوین در قالب حقوق سخت ـ به عنوان مثال آن چنان که در زمینه سلاح‌های شیمیایی صورت گرفت ـ در نتیجه به سمت رژیم‌های کنترل صادراتی و حقوق نرم کشیده شده و قدرت‌های بزرگ سعی در قاعده مندسازی تولید، صادرات و کاربرد این

 

[Zohre☆]

چنین سلاح‌ها را در قالب یک رژیم حقوق نرم غیر الزام آور از نظر حقوقی کردند. ضمن اینکه اگرچه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای هدف قرار دادن طرف

 

[Zohre☆]

متخاصم مربوط به جنگ مدرن[3] است؛ با این حال ظهور یک سلاح پیشرفته و جدید، یک چالش جدید در تاریخ حقوق بین‌الملل و مخصوصاً حقوق مخاصمات مسلحانه به شمار نمی‌رود