حقوق بین‌الملل بررسی جایگاه پهپاد در حقوق بین‌الملل

[Zohre☆]

از سوی دیگر، یکی از مفروضات این پژوهش این می‌باشد که حقوق بین‌الملل فعلی توانایی پاسخگویی و رفع نیاز از فناوری‌های نوین در جهت قاعده سازی را دارا بوده و در زمینه کاربرد چنین سلاح‌ها و فناوری‌هایی نه تنها حقوق بین‌الملل به طور عام که حقوق بین‌الملل بشردوستانه در جهت کاربرد این فناوری‌ها در عرصه نبرد توانایی هدایت و سروسامان دادن دارد؛ در نتیجه نیاز به تدوین قواعد عجیب و جدید برای تطبیق فناوری‌های نوین با حقوق بین‌الملل نمی‌باشد.

 

[Zohre☆]

چنان که گیل[4] در مورد پهپادها بیان می‌دارد که «هواپیماهای بدون سرنشین قادر به مواجهه با استانداردهای فعلی قانونی» را داشته و مجاز بودن حمله توسط یک پهپاد را با مجاز بودن حمله توسط یک F16 (استعاره از هواپیمای سرنشین دار در مقابل یک هواپیمای

 

[Zohre☆]

بدون نیاز به خلبان) مقایسه می‌کند و ادامه می‌دهد که اگر حمله توسط یک هواپیمای خلبان دار غیر مجاز است، توسط پهپاد نیز غیر مجاز است. در نتیجه خلبان تعیین کننده قانون نیست، بنابراین نیازی به قانون جدید برای

 

[Zohre☆]

استفاده از پهپادها نمی‌باشد و قانون فعلی پاسخگوی نیازهای جدید خواهد بود. گیل این گونه ادامه می‌دهد که «قانون همان قانون است، و صرف نظر از «پلت فورم» استفاده می‌شود، و هیچ قانون جدید برای پهپادها مورد نیاز نیست»