معرفی کتاب بررسی کتاب «اولیس» اثر «جیمز جویس»

[Trodi]

دغدغه‌ی اصلی «بلوم» و «استیون»، یافتن راهی برای غلبه بر احساس بیگانگی‌شان است. این نکته یعنی آن ها می خواهند جایگاهی را در دنیا برای خودشان تعریف و تصاحب کنند تا بتوانند به جایی احساس تعلق خاطر داشته باشند و به سمت تجربه‌ی یک زندگی معنادار گام بردارند. به همین خاطر است که «جویس» پروتاگونیست های خود را با «ادیسه» و «هملت» پیوند می دهد—آثاری که به شکل مشابه، پرسش هایی در مورد «خانه»، «تعلق خاطر»، «هویت»، و «فقدان» را مورد بررسی قرار می دهند.

 

[Trodi]

«ادیسیوس» سال ها تلاش می کند تا به خانه‌اش، «ایتاکا»، بازگردد و در طول سفر به این موضوع فکر می کند که مردی دیگر ممکن است جایش را گرفته باشد. به شکل مشابه، «بلوم» در طول روز «دوبلین» را زیر پا می گذارد، به مسیر بازگشت به خانه می اندیشد و به این فکر می کند که همسرش، «مالی»، ممکن است او را ترک کند. «

 

[Trodi]

استیون» نیز در حال تقلا برای یافتن هویت خود و برنامه‌ریزی برای آینده‌اش پس از مرگ مادرش است—درست مانند «هملت» پس از مرگ پدرش.

 

[Trodi]

هر دو پروتاگونیست داستان همچنین فانتزی ها و رویاهایی پرجزئیات را در ذهن خود آفریده‌اند که نشانگرِ خوشبختی و رضایتی است که آن ها به دنبالش هستند: «بلوم» در مورد تبدیل شدن به یک سیاستمدار، انتشار آگهی هایش، و داشتن خانواده‌ای خوشحال و پرمهر رویاپردازی می کند، و

 

[Trodi]

«استیون» نیز خودش را در قالب یک «منجی ادبی» می بیند که از طریق هنر می تواند ایرلند را از جهالت نجات دهد. این فانتزی ها، با اینکه گاهی کاملا غیرواقع‌بینانه و غیرقابل‌دسترس به نظر می رسند، نشان از میل و اشتیاق عمیق «بلوم» و «استیون» به غلبه کردن بر احساس تبعید خود از زندگی شخصی، حرفه‌ای، و اجتماعی دارد.

 

[Trodi]

«استیون»، یک آرنج‌اش روی گرانیتِ دندانه‌دندانه، کف دستش را بر پیشانی گذاشت و به لبه‌ی ساییده‌ی آستین های کت سیاه براق‌اش چشم دوخت. درد، که هنوز درد عشق نبود، قلبش را به اضطراب انداخت. مادرش بعد از مرگ بی‌سروصدا به خوابش آمده بود، تنِ تباه‌شده‌اش در گورجامه‌ی قهوه‌ایِ گشادش، رایحه‌ی موم و بلسان بنفش داشت؛ روی او که خم شده بود، نفس‌اش، خاموش و ملامت‌گر، بوی خفیف خاکستر مرطوب می داد.در آن‌سوی سرآستین مندرس‌اش دریا را می دید.—از کتاب «اولیس» اثر «جیمز جویس»

 

[Trodi]

ادبیات
رمان «اولیس»، حماسه «ادیسه» اثر «هومر» را الگوی خود قرار می دهد: «جویس» علاوه بر استفاده از نام قهرمان «هومر»، «ادیسیوس» (یا «اولیس» در لاتین) برای عنوان رمان خود، نام فصل ها یا قسمت های داستان را نیز با الهام گرفتن از کتاب های گوناگونِ حماسه‌ی «هومر» انتخاب کرده است.

 

[Trodi]

اما علی‌رغم وجود این پیوندهای آشکار میان «اولیس» و «ادیسه»، نمی توان رمان «جویس» را صرفا یک اقتباس یا تفسیر مجدد از اثر «هومر» در نظر گرفت. علاوه بر «ادیسه»، «جویس» به شکل پیوسته به صدها اثر ادبی معروف دیگر اشاره می کند.

 

[Trodi]

این اشارات و ارجاعات به رمان عمق و غنا می بخشد، به «جیمز جویس» فرصت می دهد تا هدف و ارزش ادبیات را مورد بررسی قرار دهد، و باعث می شود «اولیس» در کنار سایر شاهکارهای ادبیات غرب قرار گیرد.

 

[Trodi]

اما به شکل همزمان، «جویس» پرسش هایی را در مورد این شاهکارها مطرح می کند و به این موضوع می پردازد که انسان ها به چه نوع ادبیاتی نیاز دارند تا بتوانند با شرایط جدید قرن بیستم (مانند صنعتی‌سازی، پیشرفت تکنولوژی، استعمار، جهانی‌شدن، و غیره) کنار آیند.