متفرقه بهترین رمان‌های عاشقانه ایرانی از نظر خوانندگان

[اولدوز]

بهترین رمان‌های عاشقانه ایرانی از نظر خوانندگان

 

[اولدوز]

در باب «عشق» همین بس که خواجه‌ی شاعر، حافظ شیرازی، گفته است «از هر زبان که می‌شنوم، نامکرر است». مهم‌ترین دلیل این طراوت و تازگی داستان‌های عاشقانه را می‌توان در همین خصلت عشق دانست. بی‌شک درآمیختگی این احساس با وجوه مختلف آدمی، هر بار اتفاق و حادثه‌ای نو را رقم خواهد زد. خواندن داستان‌های مختلف به ما کمک می‌کند تا زندگی‌های متفاوتی را تجربه کنیم. کتاب را که برمی‌داری، خود، قهرمان داستان خواهی بود. در جای‌جای آن، میان اتفاق‌های با ربط و بی‌ربطی که نویسنده رقم زده است، خودت را جای شخصیت اصلی ماجرا می‌گذاری و او را تایید می‌کنی و یا راه‌های دیگری را که پیش پایش بوده و ندیده است، برای خودت برمی‌شماری. داستان‌های عاشقانه هم همین خصوصیت را دارند و البته چون با روح آدمیزاد درآمیخته‌اند، هر بار جلوه‌هایی نو رو می‌کنند. خواندن این ماجراها ما را به دنیای خیال می‌برد و لحظات و دقایقی فارغ از زندگی خود می‌کند. اگر اهل خواندن رمان هستید و احتمالا از عشق و عاشقی‌های نوشته‌شده و آن احوال خاص خوشتان می‌آید، با ما همراه شوید که در این یادداشت قصد داریم به معرفی چند نمونه‌ی پرمخاطب رمان های عاشقانه ایرانی بپردازیم.

 

[اولدوز]

یک عاشقانه آرام
نادر ابراهیمی در نوشتن عاشقانه‌ها توانمند بود. چنان تاثیرگذار و گیرا می‌نوشت که کتاب را که برمی‌داری دیگر دلت نمی‌خواهد بر زمین بگذاری. دلت می‌خواهد زمان کش بیاید و روز و شب نگذرند تا تو به انتهای روایت‌های او برسی؛ و چه افسوسی دارد تمام شدن هر کتابش. نوشته‌های او چنان لطیف‌اند که گاه با سرعت کمتری می‌خوانی مبادا خش بردارند. ابراهیمی عشق را چشیده و عصاره‌اش را با جان‌ودل خویش مخلوط کرده و ماحصل را بر کاغذ نقش می‌زد. همین است که عشقی که او از آن می‌گوید، باورپذیر و ملموس است. او موفق به دریافت چندین جایزه ازجمله جایزه نخست براتیسلاوا، جایزه نخست تعلیم و تربیت یونسکو و جایزه‌ کتاب برگزیده‌ سال ایران شده است. همچنین پس از نوشتن داستان بلند «آتش بدون دود» توانست عنوان «نویسنده‌ برگزیده ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب» را نیز به خاطر این کتاب هفت‌جلدی دست بیاورد.

 

[اولدوز]

«یک عاشقانه آرام» روایت سیر زندگی مبتنی بر عشق گیله‌مرد مبارز و سیاسی و عسل، دختر آذری و سیاسی مسلک است؛ روایتی زیبا و شاعرانه از تلاش این دو در گریز از روزمرگی و روشن نگه‌داشتن آتش عشقشان. داستان از آشنایی این دو شروع‌شده و با ازدواجی عاشقانه پیش می‌رود. ابراهیمی در این داستان مواجهه این زوج با مشکلات متعدد پیش روی را به تصویر کشیده و تاثیر عشق بر این گذار را در طول سالیان روایت می‌کند. این رمان عاشقانه ایرانی با چنان استقبالی از سوی خوانندگان مواجه شده که همچنان تجدید چاپ می‌شود.

 

[اولدوز]

نمک گیر
رمان نمک‌گیر درباره دختر جوانی به نام پرستو است. او کاشان زندگی می‌کند و به همراه اقوام و دوستانش یک کارگاه کوچک قلی‌بافی دارند. پرستو تصمیم گرفته است که دیگر قالی‌های کارگاه را به واسطه‌ها نفروشد و خودش برای فروش فرش‌ها اقدام کند، پس به تهران می‌اید. او در یک حجره فرش فروشی با مردی به نام جهانگیری روبه‌رو می‌شود و به او یک فرش می‌فروشد. اما تمام پول را نمی‌گیرد و فقط به یک رسید اکتفا می‌کند. اما همه چیز زمانی به هم می‌ریزد که جهانگیری بدون پرداخت پول می‌میرد و حالا پرستو باید ثابت کند او بدهکار است. در این میان با پسر جهانگیری، روزبه آشنا می‌شود.

‌

 

[اولدوز]

شوهر آهو خانم
داستان در سال ۱۳۱۳ در کرمانشاه رخ می‌دهد. آهوخانم زنی زحمتکش، بردبار و بزرگوار است. آدم‌ها و ماجراها پیرامون آهوخانم شکل می‌گیرند و او آن‌چنان بر تمامی داستان تأثیر می‌گذارد که حتی در صحنه‌هایی که حضور ندارد، وجودش محسوس است. شوهرش، سید میران سرابی، نانوا و رئیس صنف نانوایان کرمانشاه، پشت ترازوی مغازه‌اش نشسته است که زن زیبارویی وارد می‌شود. زنی به‌نام هما که پس از چهار سال زندگی به دلیل ستم‌های شوهرش، مهرش را حلال و جانش را آزاد کرده است.

 

[اولدوز]

هما می‌گوید سه ماه است که به خانه‌ی مطربی به‌نام حسین خان ضربی پناه برده. میران که مرد متدینی است تصمیم می‌گیرد هما را به عقد شاگردش درآورد. به بهانه‌ی این‌که از طرف شوهر هما و برای بازگرداندنش به خانه آمده است پیش حسین خان می‌رود. صحنه‌ای را می‌بیند که حسین خان می‌زند و هما هنرمندانه می‌رقصد؛ از آمدنش پشیمان می‌شود و می‌رود ولی نمی‌تواند هما و زیباییش را فراموش کند و همین باعث می‌شود «شوهر آهو خانم» در راهی عجیب قدم بگذارد…

 

[اولدوز]

راه طولانی بود از عشق حرف زدیم
جولیان بارنز در کتاب فقط یک داستان می‌گوید: «همه ما فقط یک داستان تعریف کردنی داریم. منظورم این نیست که در زندگی فقط یک اتفاق برای ما پیش می‌آید. حوادث بیشماری هست که آن‌ها را به داستان‌های بی‌شمار تبدیل می‌کنیم. اما فقط یکی از آن‌هاست که مهم است. در نهایت فقط یک داستان است که ارزش روایت دارد. کتاب «راه طولانی بود، از عشق حرف زدیم» هم همان داستان تعریف‌کردنی مصطفی، شخصیت اول داستان رسول یونان در کتاب «راه طولانی بود، از عشق حرف زدیم» است. او در این کتاب در ۳ فصل ماجرای زندگیش را تعریف می‌کند و ماجرای شکست‌خوردنش در کار، عاشق شدن در روزهای اوج ناامیدی و شکست خوردنش در عشق و فرو رفتن در چاه افسردگی را روایت می‌کند. اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود و مصطفی بار دیگر بر می‌خیزد…

 

[اولدوز]

چشمهایش
[«سید مجتبی آقابزرگ علوی» که او را با نام «بزرگ علوی» می‌شناسیم متولد سال ۱۲۸۲ در محله چاله‌میدان تهران است. او نویسنده‌ای است که همواره تلاش کرده در داستان‌هایش تصویری درست و به‌جا از وضعیت جامعه‌ی آن روز داشته باشد و اوضاع سیاسی و اجتماعی زمانه بر نوشته‌های او ردی باقی گذاشته‌اند. او در سال ۱۳۱۵ به زندان افتاد. پس از آزادی دو کتاب متاثر از این دوران به رشته تحریر درآورد. در یک نگاه اجمالی می‌توان گفت که رگه‌هایی از آرمان‌های سیاسی و حزبی او در تمامی آثارش مشهود است. یکی از کسانی که داستان‌نویسی مدرن ایرانی به‌نوعی به او مدیون است، بزرگ علوی است. از میان آثار او می‌توان به «انتظار»، «ازبک‌ها»، «پنجاه‌وسه نفر»، «چمدان»، «روایت»، «سالاری‌ها»، «موریانه» و «چشم‌هایش» اشاره کرد.

 

[اولدوز]

بزرگ علوی کتاب چشم‌هایش را با درون‌مایه‌ای عاشقانه نگاشته و در این بستر به روایت اوضاع جامعه و مبارزات سیاسی رایج نیز پرداخته است. بن‌مایه‌ی عاشقانه در این روایت چنان قوی است که گاه دیگر جنبه‌های داستان را زیر پروبال خود پنهان می‌کند و یا به سایه می‌برد. کتاب روایت جستجوگری و پرسشی در باب مرگ یک استاد نقاشی است. تابلویی از استاد با نام «چشم‌هایش» سرنخ را به یک زن و یک عشق می‌رساند.