غیرپارسی بهترین نویسندگان «ادبیات آمریکا»

[Me~]

برترین نویسندگان

ناتانیل هاثورن


«هاثورن»، نویسنده ی رمان و داستان کوتاه بود که از آثارش با عنوان «رمانتیسیسم تاریک» یاد شده است: داستان هایی مهیج و هشداردهنده که به مخاطبین یادآوری می کند جُرم و شرارت، ویژگی هایی ذاتی و جدانشدنی از سرشت انسان هستند. رمان ها و داستان های کوتاه این نویسنده، از خصوصیت های داستان های تاریخی به عنوان ابزاری برای بیان مضمون هایی همچون احساس گناه، اشتباهاتِ به ارث رسیده از نیاکان و انتقام استفاده می کند.

 

[Me~]

قسمتی از کتاب نویسنده:



هیچ آدمی نمی تواند مدت درازی صورت اصلی خود را به خویش بنمایاند و صورت دیگری از خود را به مردم. مگر آن که سرانجام به حیرانی بیفتد و از خود بپرسد کدام یک از این صورت ها واقعی است؟ از کتاب «داغ ننگ»

 

[Me~]

ادگار آلن پو


«پو» نویسنده، شاعر و منتقد ادبی توانمندی بود که بیش از هر چیز به خاطر اشعار و داستان های کوتاهش—به خصوص داستان های معمایی و پرتعلیق—شناخته می شد. او به شکل گسترده به عنوان پدیدآورنده ی ژانر «داستان کارآگاهیِ» کنونی در نظر گرفته می شود. آثار «پو» در مقام ویراستار، شاعر و منتقد ادبی، تأثیر عمیقی بر «ادبیات آمریکا» و همچنین ادبیات جهان داشته است. او علاوه بر خلق داستان های کارآگاهیِ مختص به خود، یکی از چهره های تأثیرگذار در جهت دهی به ژانرهای «وحشت» و «علمی تخیلی» نیز به حساب می آید. علاوه بر این ها، «ادگار آلن پو» به عقیده ی بسیاری از منتقدین ادبی، معمار داستان کوتاه مدرن است.

 

[Me~]

قسمتی از کتاب نویسنده:

اما این شگفت انگیز است که با برهم غلتیدن سال ها، و با آن که نیمروزِ مردانگی، مرا هنوز در خانه ی پدرانم می یافت، چه سکونی بر چشمه های زندگی ام فرو افتاد. شگفت انگیز است که چه وارونگیِ تمامی در ویژگی هایِ معمول ترین اندیشه هایم پدید آمد. واقعیت های دنیا، مرا چون خیال و تنها خیال می نمود، حال آن که اندیشه های جنون آمیزِ سرزمین رویاها، به نوبه ی خود، نه فقط به خمیرمایه ی وجودِ هر روزه ام، که از هر نظر به تمامیتِ وجودم بدل شد. از کتاب «نقاب مرگ سرخ»

 

[Me~]

هرمان ملویل


«ملویل»، شاعر و نویسنده ی رمان و داستان کوتاه بود که به خاطر خلق رمان «موبی دیک» و شرحی رمانتیک از تجارب خود در کتاب «تایپه» شهرت داشت. اثر ماندگار این نویسنده، رمان «موبی دیک»، در رقابت با کتاب «گتسبی بزرگ» اثر «اف اسکات فیتزجرالد» و کتاب «هاکلبری فین» اثر «مارک تواین»، به عنوان یکی از گزینه های همیشگی برای دریافت لقب «برجسته ترین رمان آمریکایی» توسط منتقدین در نظر گرفته شده است.

 

[Me~]

قسمتی از کتاب نویسنده:

شب پیش از سفر، خواب دیدم یک دسته عنبرماهی غول پیکر تقلاکنان دور سرم شنا می کنند، آب کف می کرد و ماهی ها درون تاریکیِ زیر دریا سُر می خوردند و بیرون می آمدند. سردسته‌شان شبحِ سفیدِ نهنگ بزرگی با آرواره ی خمیده بود. تمام بدنش پر بود از زوبین های کج و کوله و زنگ زده‌، حیوان در ریسمان های آویخته و تکه پاره های هزاران قایق خرد شده، گیر افتاده بود. همین که چشم هایم را مالیدم تا این منظره ی روح‌مانند را واضح تر ببینم، ماهی چرخید و درون تاریکی لغزید. از کتاب «موبی دیک»

 

[Me~]

والت ویتمن




«ویتمن» شاعر، مقاله نویس و روزنامه نگاری بود که به واسطه ی کنار گذاشتن قواعد مرسوم در شعر و همچنین پرداختن به ارزش های دموکراسی و لذت های زندگی روزمره، تأثیری ماندگار بر هنر شعر و شاعری در سراسر جهان گذاشت. شاهکار او، مجموعه شعری به نام «برگ های علف» به شکل گسترده توسط شاعران، دانشجویان و پژوهشگران ادبی مورد مطالعه قرار می گیرد و تا کنون به زبان های بی شماری ترجمه شده است. تأثیرات «والت ویتمن» را می توان در همه جا مشاهده کرد—چه در فهرست های پرفروش ترین کتاب های معاصر و چه در فیلم ها و آثار موسیقایی.

 

[Me~]

قسمتی از کتاب نویسنده:



ای ناخدا! ناخدای من! سفر سهمگین‌مان به پایان آمد / کشتی، توفان ها را پشت سر نهاد، سرانجام به پاداش موعود دست یافتیم / بندرگاه نزدیک است، بانگ ناقوس ها را می شنوم، مردم جشن برپا کرده اند / چشمانشان به آن کشتی استوار است، آن کشتی پاینده و بی باک / اما ای دل! ای دل! ای دل! / ای قطرات خونبار سرخ / ناخدای من بر فراز کشتی آرمیده است / سرد و بی جان... بخشی از شعر «ای ناخدا! ناخدای من!» اثر «والت ویتمن»

 

[Me~]

امیلی دیکنسون


«دیکنسون» که در دوران حیات خود، شاعری گمنام باقی ماند، اکنون توسط منتقدین ادبی به عنوان یکی از قدرتمندترین صداها در فرهنگ آمریکا در نظر گرفته می شود. اشعار او برای تعداد زیادی از نویسندگان، از جمله «خواهران برونته»، الهام بخش و تأثیرگذار بوده است. منتقد ادبی برجسته «هارولد بلوم» در سال 1994، «امیلی دیکنسون» را به عنوان یکی از 26 نویسنده ی برتر در تمدن غرب برگزید. پس از درگذشت «امیلی»، خواهرش حدود دو هزار شعری را که او نوشته بود، برای نخستین بار پیدا کرد.

 

[Me~]

قسمتی از کتاب نویسنده:



ای دل! امشب او را از یاد خواهیم برد / من و تو—فراموشش خواهیم کرد / تو گرمایی را که از او گرفتی، فراموش کن / و من روشنایی اش را / کارت که پایان یافت، لطفا بخوان مرا / که آغاز کنم کارم را! / شتاب کن! به هنگام درنگ تو مبادا / من دوباره به یاد آورم او را از اشعار «امیلی دیکنسون»