دیالوگ نویسی [به نامِ تمام نگفته‌ها] اثر «سونیا کاربر انجمن رمان بوک»

[RPR"]

بسم نور
اثر: به نامِ تمام نگفته‌ها
به قلم: سونیا
ژانر: اجتماعی-تراژدی​

 

[RPR"]

+ امروز دوباره دیر رسیدم، چون بابا گفت "لباست مناسب نیست."
- منم دیر رسیدم، چون مامانم گفت "اول ظرفارو بشور."
+ چرا همیشه باید اول وظیفه‌هامون باشه، بعد آرزوهامون؟
- چون آرزوی ما رو هیچ‌وقت جدی نگرفتن.
+ من می‌خواستم نویسنده بشم، گفتن "شغل نیست."
- من می‌خواستم نقاش بشم، گفتن "وقت تلف کردنه."
+ انگار فقط باید همسر باشیم، نه انسان.
- یا مادر، یا خدمتکار، یا قربانی.
+ ولی من دیگه نمی‌خوام قربانی باشم.
- منم، حتی اگه همه بگن "زیادی طلبکاری." ​

 

[RPR"]

+ اینجا تنها جاییه که می‌تونم نفس بکشم.
- منم فقط وقتی باد می‌زنه، حس آزادی دارم.
+ امروز تو مدرسه گفتن "دختر باید متواضع باشه."
- ولی وقتی پسرها بلند حرف زدن، گفتن "باهوشن."
+ چرا صدای ما همیشه ته صفه؟
- چون از بچگی یادمون دادن که نجابت یعنی سکوت.
+ ولی سکوت من پر از حرفای نگفته‌ست.
- سکوت من پر از گریه‌هایی که هیچ‌ک.س ندید.
+ یه روز می‌خوام همه‌شو بنویسم.
- یه روز می‌خوام همه‌شو فریاد بزنم.​

 

[RPR"]

+ مردی گفت "برو کنار، جا برای مرداست."
- زنی گفت "دختر باید زود ازدواج کنه."
+ انگار همه می‌خوان تصمیم بگیرن برام.
- حتی وقتی اعتراض می‌کنی، می‌گن "بی‌ادبی."
+ من فقط می‌خوام حقم رو بخوام.
- ولی حق ما همیشه باید با التماس همراه باشه.
+ چرا باید برای احترام بجنگیم؟
- چون احترام رو برای ما تعریف نکردن.
+ من دیگه نمی‌خوام ساکت باشم.
- منم، حتی اگه همه بگن "دختر باید مظلوم باشه."​