دلنوشته {بُن دیوانگی} اثر •Avina کاربر انجمن رمان بوک•

[یــآقـوتـ]

"روز سی و سوم"

زیبارو، چه اندازه صبر کافی است؟ هر چقدر هم باشد، من ندارم. خسته‌ام، غمگینم، دردی در‌ قلبم حس می‌کنم. جای‌ خالیت در زندگی بسیار به چشم می‌آید. رنگی به رخ ندارم. فرقی با آدم داخل قبر نمی‌کنم. تحمل من هم به این میزان بود. نمی‌توانم تو را گوشه‌های ذهنم ببینم و نداشته‌ باشمت. نمی‌توانم تو را در جای‌جای قلبم حس کنم و نبوسمت. شاید این هم پایان من است.

 

[یــآقـوتـ]

"روز آخر"

زیبای زیباترین‌ها، حال من اینجا هستم. بدون تو. همراهم چاقویی است که آخرین حس را در قلبم جاری خواهد کرد. شاید با خود بگویی مغزم از بین رفته است و این‌کار بی‌فکری است؛ اما، درد سوزاندن خاطرات، ذهن را از کار می‌اندازد، درست‌است؟
قرار بود فراموشت کنم. درست همان طور که در آخرین صوتت بعد از مرگ، از طرف دوستت به دستم رسید. ولی دلبندم، عشق تو در قلبم مثل زخمی عمیق است که هر روز باز می‌شود، اما هیچ وقت فراموش نمی‌کنم که چگونه یک روز در آغوشت احساس زندگی کردم.
در زندگی بعدی، شاید هم در ابدیت، دنبالم بگرد. همان‌طور که من این‌کار را خواهم کرد.
می‌بینمت!