مجموعه اشعار بیتا امیری

[DLNZ]

جای ِ ماندن دارم

پای ِ رفتن دارم

دل ِ ماندن اما...

نای ِ رفتن اما...

 

[DLNZ]

می خواستم که زخم دلت را رفو کنم

خود را میان بی کسی ات جستجو کنم .

وقتی سکوت روی لبت موج می زند

با شعر های تازه ی تو گفتگو کنم .

آرامشی که سرمه به چشمم کشیده را_

با چشم های مضطربت روبه رو کنم .

گاهی نمک بریزم و گاهی عسل شوم

شاید مزاج تلخ تو را زیرورو کنم .

می خواستم که سبزی چشمان خویش را

با دختران سبزه ی شهرت هوو کنم .

اما همیشه ساکت و سردی و مانده ام

خود را چطور در دل سنگت فرو کنم .

 

[DLNZ]

هرچند درد و حسرت و اندوه و آه نیست

اما دلم گرفته، دلم رو براه نیست

حالا که اشک سرمه ی چشم مرا گرفت

دیدی که هردوچشم غریبی سیاه نیست؟!

گفتم چه اشتباه بزرگیست عاشقی

گفتی همیشه فرصت این اشتباه نیست

امشب اگر به بوسه لبت وا شد و نشد

قدری بخند،خنده که دیگر گناه نیست

دستت به من نمی رسد و شکوه می کنی

ناکامی پلنگ که تقصیر ماه نیست

با بغض و قهر و اخم به دیدار من نیا

این دل حریف یک تنه ی یک سپاه نیست

قدری بخند و وزن غزل را بهم بریز

هرچند در غزل همه چیزدلبخواه نیست

 

[DLNZ]

من هر گلی را آب دادم زردتر شد

هر دست سردی را گرفتم، سردتر شد

هی قد کشیدم زیر بار مشکلاتم

من زندگی را ساختم او مردتر شد

سیلی به سیلی صورتم را سرخ کردم

من درد پشت درد و او بی دردتر شد

با درد، با اندوه، با تردید و با اشک

هی زن شدم، هی زندگی نامردتر شد

گفتم مگر با این غزل تسکین بگیرم

با بیت بیتش سی*ن*ه ام پر درد ترشد .