پزشکی بیماری اوتیسم

[سارا حیدریان]

دلایل اوتیسم:
علت اوتیسم هنوز شناخته شده نیست و یک دلیل خاص نمی‌توان برای آن مشخص کرد. با توجه به پیچیدگی اختلال اوتیسم و این حقیقت که علایم اوتیسم و شدت آن متفاوت است، دلایل احتمالی زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند و هر کدام به تنهایی یا به صورت ترکیبی می‌توانند علت اوتیسم باشند.

• مشکلات ژنتیکی. به نظر می‌رسد چندین ژن متفاوت در اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دخیل هستند. اوتیسم در کودکان می‌تواند با یک اختلال ژنتیکی از قبیل سندرم رت یا سندرم ایکس شکننده در ارتباط باشد. برای دیگران تغییرات ژنتیکی ممکن است کودک را بیشتر مستعد اوتیسم کند یا عوامل خطر محیطی ایجاد کند. دیگر ژن‌ها هنوز ممکن است تحول مغز را تحت تأثیر قرار دهند یا روش‌هایی که سلول‌های مغز از طریق آن ارتباط برقرار می‌کنند را تحت تأثیر قرار دهند یا آن‌ها ممکن است شدت علایم اوتیسم را تعیین کنند. به نظر می‌رسد بعضی از مشکلات ژنتیکی به ارث برده می‌شود، در حالی که دیگر مشکلات ژنتیکی به‌طور خود به خودی رخ می‌دهند.
• عوامل محیطی. پژوهشگران در حال حاضر در حال کشف این هستند که آیا عواملی از قبیل عفونت‌های ویروسی، مشکلات دوران بارداری یا آلاینده‌های هوایی در تحریک اختلال طیف در خود ماندگی یا اوتیسم نقش بازی می‌کنند یا خیر.

بین واکسن سه‌گانه و اوتیسم ارتباط وجود دارد.

یکی از بزرگترین مشاجره‌ها در اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم بر روی این است که آیا ارتباطی بین اختلال طیف درخودماندگی و برخی از واکسن‌های دوران کودکی، خصوصاً واکسن سرخک- سرخچه- اوریون وجود دارد یا خیر.

پیوست جدید: تزریق واکسن سه‌گانه در ۱۹۸۷ در کانادا و سپس ۱۹۹۱ انگلستان ممنوع شد؛ با طرح موضوع در دادگاه‌های ایالتی آمریکا مورخ ۶ آوریل ۲۰۰۰ تزریق مجزای این سه واکسن و تزریق آن پس از سه سالگی طرح شد.

مجموعه مستندهای vaxxed[۱۱] و گزارش‌های دکتر تامپسون از اعضای ارشد "مرکز پیشگیری و بررسی بیماری‌ها CDC" به جزئیات این موضوع و تأیید ارتباط بین اوتیسم و واکسن‌های سه‌گانه پرداخته‌است. نام معروف‌ترین مستند این مجموعه[۱۲]Vaxxed Cover-Up To Catastrophe «واکسن، از لاپوشانی تا فاجعه» نام دارد که زیرنویس فارسی هم شده‌است.

​

 

[سارا حیدریان]

روش‌هایی برای سازگاری و حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم:
پرورش کودکی که مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم است می‌تواند از لحاظ جسمی خسته‌کننده و از لحاظ هیجانی طاقت فرسا باشد. این پیشنهادها می‌تواند کمک‌کننده باشد:

• تیمی از متخصصان مورد اعتماد را برای درمان اوتیسم پیدا کنید. شما نیاز دارید که تصمیمات مهمی در رابطه با آموزش و درمان اوتیسم کودک خود بگیرید. تیمی از متخصصین که شامل روانشناس، روانپزشک، معلم، کاردرمانی، گفتاردرمانی و … می‌شود، می‌تواند به شما در این تصمیم‌گیری‌ها کمک کند.
• زمان‌هایی را برای خودتان و دیگر اعضای خانواده صرف کنید. مراقبت کردن از کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند بر روابط شخصی شما و روابط با خانواده استرس وارد کند. به منظور اجتناب از فرسودگی، فرصتی برای استراحت کردن فراهم کنید، ورزش کنید و از فعالیت‌های مورد علاقه خود لذت ببرید.
• با خانواده‌های دیگری که فرزند مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دارند، آشنا شوید. خانواده‌های دیگری که دارای فرزندان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی هستند، ممکن است تجربیات خوبی در اختیار داشته باشد.
• در رابطه با اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم یاد بگیرید. افسانه‌ها و تصورات غلط زیادی در رابطه با اوتیسم وجود دارد. یادگرفتن حقایقی در رابطه با اوتیسم به شما کمک می‌کند که کودک خود را بیشتر درک کنید.[۱۳]

 

[سارا حیدریان]

در ارتباط با کودکان در خود مانده به این نکته توه کنید:

• برای فرد درخودمانده ارتباط با دیگران و محیط بیرون دشوار است. او دنیا را طور دیگری می‌بیند و درک می‌کند. این افراد در ارتباط کلامی غیر کلامی فعالیت اجتماعی و بازی‌ها دارای مشکل هستند. چون فهم دنیای بیرونی برای آنها راحت نیست.
• این افراد ممکن است داری پر حسی یا کم حسی باشند. بخاطر همین نوازش بغل و ارتباط فیزیکی ممکن است برای آن‌ها فوق‌العاده دردناک و وحشتناک باشد.
• یا یک صدای کم مثل رد شدن یک ماشین می‌تواند برای آنها مانند انفجار باشد (پر حسی) یا برعکس؛ بنابراین از لمس، بغل یا صدا زدن‌های ناگهانی و بلند اجتناب کنید.
• در ارتباط با کودک از کلمات و جملات طولانی و سخت بپرهیزید. پردازش کلامی در این کودکان کم است. از کلمات ساده استفاده کنید و کلمات را شمرده شمرده بگویید.
• ارتباط کلامی تنها راه ارتباطی با این افراد نیست. کمک گرفتن از وسایل بصری یا نوشتاری توجه آن‌ها را بیشتر جلب می‌کند. استفاده از اشارات و زبان بدنی نیز در ارتباط مفید است.
• برای شروع ارتباط بهتر است کودک شما را ببینید یعنی در مسیر نگاهشان قرار بگیرید و بعد شروع به صحبت کنید.
• کودک را مجبور به انجام کاری نکنید یا سعی در بیرون کشیدن او از دنیای درونی‌اش نکنید برعکس خود را با او وفق بدهید و در کاری که او می‌خواهد انجام بدهد همراه بشوید.
• در ارتباط با این کودکان صبور باشید و با سرعت کمتر و حوصله بیشتری بازی یا فعالیت انجام دهید و حتی صحبت کنید.
• انتقاد باعث اضطراب در برخی این کودکان می‌شود پس از رفتارش یا کارش به‌طور مستقیم انتقاد نکنید.
• احساسات خود را در چهره‌تان نمایش دهید.
• از رفتار و کارهای چالش‌برانگیز بپرهیزید. این کودکان غالباً به کارها و حرکات تکراری علاقه دارند و از آن لذت می‌برند. فعالیت‌ها و انتخاب‌های متنوعی پیش روی آن‌ها قرار ندهید. حتی می‌توانید یک داستان، یک بازی و یک کاردستی را که کودک نسبت به آن علاق نشان داده‌است را هر روز تکرار کنید.

 

[سارا حیدریان]

مبتلایان در ایران:
گزارش‌هایی حاکی است که بیش از ۲میلیون نفر در ایران مبتلا به اوتیسم هستند و در تهران ۷۰۰ دانش آموز در ۵مدرسه که شامل ۱مدرسه دخترانه و ۴ مدرسه پسرانه در حال تحصیل وجود دارد.

همچنین میان مبتلایان به اوتیسم در ایران نابغه ای به نام مهران مختاریان وجود دارد که این کودک توانایی‌هایی از قبیل تبدیل تاریخ‌ها ه‍.ش و ه‍.ق و میلادی)، تشخیص روز هفته با شنیدن تاریخ را از بازه سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۴۱۵ هجری خورشیدی و همچنین توانایی شمارش اعداد ۱ تا ۱۰ را به ۸ زبان زندهٔ دنیا را در کارنامهٔ خود داراست استعداد او در برنامه عصر جدید مورد بررسی داوران قرار گرفت.[۱۴]

در کشورهای در حال توسعه، همچون ایران، حمایت‌های مالی و خدمات درمانی کافی ارائه نمی‌شود. باید برای درمان جامع کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و طولانی‌مدت صورت بگیرد و توجه ویژه به والدین این کودکان مهم است. زیرا عملکرد این والدین دچار اختلال می‌شود و هزینه‌های زیادی به جامعه تحمیل می‌شود.[۱۵]

 

[سارا حیدریان]

تحقیقات درباره‌ی ارتباط بیماری صرع و اوتیسم:
بیماری صرع و اوتیسم هر دو از مشکلاتی در مغز نشات می‌گیرند. این مشکل به طرق مختلف بر ساختارهای مغزی و فعالیت‌های آن تأثیر می‌گذارد اما با این وجود همچنان دارای ویژگی‌های مشترک هستند. همین امر منجر شده‌است که محققان به وجود نوعی رابطه زیستی میان این دو بیماری مشکوک شوند.

طبق تحقیقاتی که متخصصان و پزشکان در این زمینه انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که بیماری اوتیسم در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری صرع دارند و بیماری صرع در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری اوتیسم دارند. در افراد مبتلا به اوتیسم تمام انواع حملات صورت می‌گیرد.

طبق مقاله‌ای که در نتیجه تحقیقات امراض کودکان منتشر شد، مشخص شد که بیش از ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به صرع از ضوابط بیماری اوتیسم هم برخوردار هستند. ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکانی که بیماری صرع دارند تا قبل ورود به دوره بزرگسالی به بیماری اوتیسم هم مبتلا خواهند شد.

 

[مستوره🇮🇷]

طیف اوتیسم به طیفی از شرایط و اختلالات عصبی-رشدی (از نوع روابط اجتماعی و ارتباطی) گفته می شود که در درجه اول با مشکلات قابل توجه در تعاملات اجتماعی کلامی و غیر کلامی، تفاوت در ارتباطات با دیگران و وجود رفتارهای سفت و سخت و تکراری در فرد مشخص می شود. پاسخ‌های غیرمعمول به ورودی حسی، از جمله حساسیت بالا یا پایین، تمایز و تبعیض در احساسات، و اختلالات حرکتی مبتنی بر حس نیز در افراد قرار گرفته در این طیف شایع هستند. این طیف از اختلالات معمولاً به سادگی‌ به عنوان اوتیسم و به طور رسمی در سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان‌پزشکی آمریکا به اختلال طیف اوتیسم (به انگلیسی: Autism Spectrum Disorder (ASD)) شناخته می شود و نوعی ناتوانی و معلولیت از گروه ناتوانی های رشدی می‌باشد

 

[مستوره🇮🇷]

چیدن قطعات هم‌شکل بر روی هم و تکرار مداوم این کار از بعضی رفتارهای شخص مبتلا به اوتیسم است. همچنین چیدن مرتب وسائل.

 

[مستوره🇮🇷]

تخصص
روانپزشکی، پزشکی کودکان و طب کار
نشانه‌ها
مشکل در تعامل اجتماعی، مشکل در ارتباط زبانی-کلامی و غیر زبانی کلامی، وجود علایق محدود و رفتار های تکراری
عوارض

فرد مبتلا: انزوای اجتماعی، مشکلات شغلی و سختی در پیدا کردن شغل، استرس، خود‌آزاری، هدف قلدری دیگران واقع شدن و یا قلدری کردن خود فرد اوتیستیک نسبت به دیگران [۱]

خانواده و مراقبین: مشکلات روحی عاطفی و روانی از قبیل استرس بیشتر، تاثیر بر روابط بینا فرزندی در خانواده، فشار اقتصادی در خانواده‌
دورهٔ معمول آغاز
در طول دوره رشد (بر اساس تعریف ICD و DCM)

علت
عوامل مختلف ژنتیکی و محیطی (چند عاملی)

عوامل خطر
تاریخچه وجود اوتیسم در خانواده، شرایط مشخص ژنتیکی، داشتن پدر و مادر با سن بیشتر، داروهای مشخص تجویز شده، مشکلات در رشد و تکامل پیش از تولد و دوران نوزادی

روش تشخیص
بر اساس گذشته رفتاری و رشدی تشخیص داده می شود

تشخیص افتراقی
اختلال دلبستگی واکنشی، کم توانی ذهنی، اسکیزوفرنی

درمان
قابل درمان نیست ولی ترکیبی از رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، آموزش درمانی و داروهای روان انگیز پیشنهاد و تجویز می شود. در بعضی از افراد با گذشت سن فرد ممکن است بهبود پیدا کند.

دارو
آنتی‌سایکوتیک آتیپیک، داروهای ضدافسردگی، داروهای محرک
شیوع
از هر ۱۰۰ کودک، نزدیک به ۱ کودک (مارس ۲۰۲۲، بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی) این میزان شیوع میانگین آن می‌باشد و در مطالعاتی با جامعه آماری بهتر کنترل شده آمار به‌طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر است.

 

[مستوره🇮🇷]

اختلال طیفی اختلالی است که می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت ظاهر شود: هر فرد ممکن است برخی از ویژگی‌های مرتبط با آن، اما نه همه آن‌ها را نشان دهد، و ممکن است آنها را به درجات بسیار متفاوتی نشان دهد. به کسانی که ویژگی های این طیف اختلالی را دارند اوتیستیک گفته می‌شود. افراد اوتیستیک مختلف ممکن است ویژگی‌های متفاوتی از خود نشان دهند و ویژگی های این اختلال طیف گونه ممکن است در زمان‌های مختلف به شکل متفاوتی در هر فرد ظاهر شود.[۲] طیف اوتیسم از نظر تاریخی به زیرمجموعه‌هایی تقسیم می‌شد، اما سؤالات مداومی در مورد اعتبار این تقسیم‌بندی‌ها وجود داشته و هنوز نیز دارد.[۳][۴] با این حال، جدیدترین نسخه‌های راهنمای تشخیصی اصلی انگلیسی زبان، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی. (DSM-5-TR، منتشر شده در سال ۲۰۲۲ میلادی) و طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-11، منتشر شده در سال ۲۰۲۱ میلادی[۵]) هر دو اختلال طیف اوتیسم یا ASD را به عنوان یک اختلال منفرد فهرست می کنند

 

[مستوره🇮🇷]

در مورد مناسب بودن به‌کارگیری اصطلاح اختلال در وصف طیف اوتیسم اختلاف نظر وجود دارد و بسیاری از منابع ترجیح می دهند از اوتیسم[۸] یا در بریتانیا از کلمه شرایط طیف اوتیسم[۹][۱۰] (به انگلیسی: Autism Spectrum Conditions (ASC)) به جای اختلال طیف اوتیسم استفاده کنند. در حالی که روانپزشکی به طور سنتی اوتیسم را به عنوان یک اختلال عصبی-رشدی طبقه بندی می کند، برخی از فعالان حوزه اوتیسم، اوتیسم را گونه ای از تنوع عصبی (به انگلیسی: Neurodiversity) و نوعی تنوع طبیعی در تفکر و تجربه انسان می دانند.[۱۱] بر اساس این دیدگاه، که توسط جنبش حقوق اوتیسم ترویج شده است، لزوماً هیچ مشکلی برای یک فرد اوتیسمی وجود ندارد، اما این مانع از ناتوانی و به طور بالقوه داشتن نیازهای حمایتی بالا نمی‌شود.[۱۲] این دیدگاه نسبتا مثبت از اوتیسم منجر به درجاتی از تنش و اختلاف بین افراد بزرگسال اوتیستیک، حامیان و موسسات خیریه فعال در این حوزه شده است