موضوع نویسنده
- Aug
- 7,869
- 26,764
- مدال‌ها
- 8
مریم خدارحمی متولد فروردین ماه ۱۳۶۲ در اصفهان است ، دیپلمه است ، وی قبلا در سیمای اصفهان مشغول فعالیت بوده .
قبل از آنکه توسط مجموعه یک وجب خاک معرفی شود در تولیدات سیمای اصفهان در مجموعه‌هایی چون گل‌های شمعدانی، نقش جهان و… بازی می‌کرد. در کارنامه کاری مریم خدارحمی سریال پای پیاده کار اصغر توسلی، سریال یک وجب خاک علی عبدالعلی‌زاده، آرزوهای شیرین، سریال پاتوق، سریال خانه شش در و… دیده می‌شود. به اعتقاد بسیاری از منتقدان این بازیگر جوان آینده درخشانی دارد؛ آینده‌ای که به اعتقاد او با یک اتفاق ساده ممکن بود هیچ وقت رخ ندهد.
قسمتی از مصاحبه با مریم حدا رحمی
هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران صدمات غیرقابل جبرانی را به مردم وارد کرد بعد از آن هم تا چندین سال خانواده‌ها منتظر بازگشت عزیزانشان بودند در این میان خانواده مریم خدارحمی هم از این داستان غم انگیز سهم به سزایی داشتند.
زمانی که مریم ۴ ساله بود شاهد واقعه تلخ به اسارت رفتن عمویش مسعود بوده است:
مریم خدا رحمی: عمویم ۳ سال بعد آزاد شد. هنوز صحنه‌هایی را که به وطن بازگشت به یاد دارم. چون تمامی اهالی محل جمع شده بودند و شور و هیجان زیادی داشتیم. به خاطر ضایعات ناشی از شکنجه‌های جسمی و روحی که هنوز آثارش به شکل بیماری گوارشی و پوستی به قوت خود در او باقی بود، روز به روز شدیدتر می‌شد و دکترها گفتند باید با این وضعیت بسازد. با این حال باز هم امید داشتیم که او پیش ما بماند چون ۳۶ سال بیشتر نداشت اما افسوس بالاخره سال ۷۸ شهید شد. خیلی ضربه سنگینی به ما وارد شد به طوری که مادر‌بزرگم از غصه مرگ او تاب نیاورد و فوت کرد.
یکی از حوادثی که هم می‌تواند بد باشد و هم خوب، برمی‌گردد به زمانی که خدارحمی مشغول بازی در یکی از فیلم‌هایش بوده است:
مریم خدا رحمی: مادرم رفته بود خانه خواهرم در اصفهان. در این میان حال مادرم به صورت اورژانسی بد شده بود و از بیمارستان با من تماس گرفتند ولی من به خاطر حرفه خاصم بازیگری نتوانستم تا ۳ روز به اصفهان بروم، سختی زیادی کشیدم تمام سکانس‌ها را با بغض بازی کردم و تنها کاری که کردم از خدا خواستم مادرم را برایم نگه دارد. بعد از ۳ روز که به من اجازه دادند بروم زمانی‌که پیش مادرم حاضر شدم با‌خبر شدم او در آستانه سکته مغزی بوده و به طور معجزه‌آسایی آن را رد کرده است.
اما اتفاقی که می‌توانست در‌جا موجب مرگ مریم خدارحمی شود هنگام بازی در سریال رهایی ساخته حسین تبریزی بود:
مریم خدا رحمی: میله‌های آهنی قطور و ضخیمی را به سقف بسته بودند و من هم دقیقا زیر آنها نشسته بودم و دوربین هم کاشته شده بود روبه‌رویم. من یک‌لحظه از جا بلند شدم که لباسم را مرتب کنم ناگهان میله بزرگی بافاصله نیم سانتی متری از من سقوط کرد، دوستان برایم نگران شدند اما من بیش از هر‌چیز در شوک بودم که چطور شد بی‌دلیل جابه جا شدم و فکر می‌کنم خواست خدا بود که اتفاقی برایم نیفتاد.
و اتفاق دیگری در زندگی مریم خدا رحمی:
مریم خدارحمی می‌گوید: بالا و پایین رفتن از پله بخشی جدایی‌ناپذیر از هر فیلمی است و یک بازیگر در طول بازی خود مجبور است بارها این کار را تکرار کند… این صحنه آنقدر عادی و تکراری است که در ذهن کسی باقی نمی‌ماند مگر آنکه از روی پله‌ها پرت شوی پایین. خدارحمی ادامه می‌دهد: واقعا خدا رحم کرد. از پله‌ها بالا رفتم، تعادلم را از دست دادم و از پشت چند ردیف پله به پایین پرتاب شدم. فقط جیغ اطرافیان را شنیدم و دیگر چیزی یادم نیامد… صداها را مبهم و گنگ می‌شنیدم… چشم‌هایم راکه باز کردم پرستار با خوشحالی فریاد زد به هوش آمد به هوش آمد…این بازیگر گفت: منظورش را نمی‌فهمیدم اما حالم که بهتر شد متوجه شدم چند روز بی‌هوش بودم و دکتر اعلام کرده بود اگر به زودی به هوش نیایم به کمای عمیق و مرگ مغزی دچار می‌شوم… بیچاره مادرم وقتی دیدمش احساس کردم چند سال پیرتر شده است…. واقعا خدا رحم کرد.
قبل از آنکه توسط مجموعه یک وجب خاک معرفی شود در تولیدات سیمای اصفهان در مجموعه‌هایی چون گل‌های شمعدانی، نقش جهان و… بازی می‌کرد. در کارنامه کاری مریم خدارحمی سریال پای پیاده کار اصغر توسلی، سریال یک وجب خاک علی عبدالعلی‌زاده، آرزوهای شیرین، سریال پاتوق، سریال خانه شش در و… دیده می‌شود. به اعتقاد بسیاری از منتقدان این بازیگر جوان آینده درخشانی دارد؛ آینده‌ای که به اعتقاد او با یک اتفاق ساده ممکن بود هیچ وقت رخ ندهد.
قسمتی از مصاحبه با مریم حدا رحمی
هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران صدمات غیرقابل جبرانی را به مردم وارد کرد بعد از آن هم تا چندین سال خانواده‌ها منتظر بازگشت عزیزانشان بودند در این میان خانواده مریم خدارحمی هم از این داستان غم انگیز سهم به سزایی داشتند.
زمانی که مریم ۴ ساله بود شاهد واقعه تلخ به اسارت رفتن عمویش مسعود بوده است:
مریم خدا رحمی: عمویم ۳ سال بعد آزاد شد. هنوز صحنه‌هایی را که به وطن بازگشت به یاد دارم. چون تمامی اهالی محل جمع شده بودند و شور و هیجان زیادی داشتیم. به خاطر ضایعات ناشی از شکنجه‌های جسمی و روحی که هنوز آثارش به شکل بیماری گوارشی و پوستی به قوت خود در او باقی بود، روز به روز شدیدتر می‌شد و دکترها گفتند باید با این وضعیت بسازد. با این حال باز هم امید داشتیم که او پیش ما بماند چون ۳۶ سال بیشتر نداشت اما افسوس بالاخره سال ۷۸ شهید شد. خیلی ضربه سنگینی به ما وارد شد به طوری که مادر‌بزرگم از غصه مرگ او تاب نیاورد و فوت کرد.
یکی از حوادثی که هم می‌تواند بد باشد و هم خوب، برمی‌گردد به زمانی که خدارحمی مشغول بازی در یکی از فیلم‌هایش بوده است:
مریم خدا رحمی: مادرم رفته بود خانه خواهرم در اصفهان. در این میان حال مادرم به صورت اورژانسی بد شده بود و از بیمارستان با من تماس گرفتند ولی من به خاطر حرفه خاصم بازیگری نتوانستم تا ۳ روز به اصفهان بروم، سختی زیادی کشیدم تمام سکانس‌ها را با بغض بازی کردم و تنها کاری که کردم از خدا خواستم مادرم را برایم نگه دارد. بعد از ۳ روز که به من اجازه دادند بروم زمانی‌که پیش مادرم حاضر شدم با‌خبر شدم او در آستانه سکته مغزی بوده و به طور معجزه‌آسایی آن را رد کرده است.
اما اتفاقی که می‌توانست در‌جا موجب مرگ مریم خدارحمی شود هنگام بازی در سریال رهایی ساخته حسین تبریزی بود:
مریم خدا رحمی: میله‌های آهنی قطور و ضخیمی را به سقف بسته بودند و من هم دقیقا زیر آنها نشسته بودم و دوربین هم کاشته شده بود روبه‌رویم. من یک‌لحظه از جا بلند شدم که لباسم را مرتب کنم ناگهان میله بزرگی بافاصله نیم سانتی متری از من سقوط کرد، دوستان برایم نگران شدند اما من بیش از هر‌چیز در شوک بودم که چطور شد بی‌دلیل جابه جا شدم و فکر می‌کنم خواست خدا بود که اتفاقی برایم نیفتاد.
و اتفاق دیگری در زندگی مریم خدا رحمی:
مریم خدارحمی می‌گوید: بالا و پایین رفتن از پله بخشی جدایی‌ناپذیر از هر فیلمی است و یک بازیگر در طول بازی خود مجبور است بارها این کار را تکرار کند… این صحنه آنقدر عادی و تکراری است که در ذهن کسی باقی نمی‌ماند مگر آنکه از روی پله‌ها پرت شوی پایین. خدارحمی ادامه می‌دهد: واقعا خدا رحم کرد. از پله‌ها بالا رفتم، تعادلم را از دست دادم و از پشت چند ردیف پله به پایین پرتاب شدم. فقط جیغ اطرافیان را شنیدم و دیگر چیزی یادم نیامد… صداها را مبهم و گنگ می‌شنیدم… چشم‌هایم راکه باز کردم پرستار با خوشحالی فریاد زد به هوش آمد به هوش آمد…این بازیگر گفت: منظورش را نمی‌فهمیدم اما حالم که بهتر شد متوجه شدم چند روز بی‌هوش بودم و دکتر اعلام کرده بود اگر به زودی به هوش نیایم به کمای عمیق و مرگ مغزی دچار می‌شوم… بیچاره مادرم وقتی دیدمش احساس کردم چند سال پیرتر شده است…. واقعا خدا رحم کرد.
