تحولات نیما در شعر:
نیما توانست شعر کهن فارسی را که در شمار پیشروترین شعرهای جهان بود اما در چند قرن اخیر کارش به دنباله روی و تکرار رسیده بود را با شعر جهان پیوند زند.
او از نظر زبانشناسی با بهره برداری از زبان رایج و جاری فارسی را گسترش داد و چنانچه در بخش فرهنگ و هنر نمناک اشاره شده است جملات و اصطلاحات متداول فارسی و صنایع ادبی بدیهی و تکراری را کنار نهاد تا از فرسودگی بیشتر زبان پیشگیری کند. او همچون مالارمه ناب ترین معنی را به کلمات بدوی بخشید و همچون ورلن تخیل و
خیال پردازی را در شعر به اوج خود رساند.نیما بر «وزن» شعر نیز بسیار تأکید داشت و وزن را پوششی مناسب برای مفهومات و احساسات شاعر می دانست.
