بیوگرافی بیوگرافی| پل گوگن

[itszari.]

پل گوگن و ونسان ونگوگ​

ارتباط و دوستی پل گوگن با ون گوگ یکی از اتفاقات جالب‌توجه زندگی این دو هنرمند است. ونگوگ که بعد از تحمل شکست‌های بسیار در زندگی شخصی و هنری، به جنوب فرانسه نقل‌مکان کرد و آن‌جا جانی تازه گرفت و در خانه‌ی زرد مشهورش ساکن شد، در سر داشت که مکانی برای گردهم‌آمدن هنرمندان تدارک ببیند و از چند نقاش از جمله گوگن خواست به آرل بیایند.

 

[itszari.]

ونگوگ قبلاً از طریق نقاشی‌هایی که بردارش از گوگن خریده بود، با آثار او آشنا شده و مکاتباتی هم با او داشته بود. او گوگن را می‌ستود و اگرچه فقط یک نفر به دعوتش پاسخ مثبت داد، از خوب روزگار، آن یک نفر همان گوگن بود. این دو در سال 1888 مدتی را در خانه‌ی زرد با هم زندگی کردند، اما سرانجام به‌خاطر اختلاف شدید در خلقیات به مشکل برخوردند و به‌شکلی ناخوشایند و برای ونگوگ بسیار دردناک از هم جدا شدند. بریدن گوش ونگوگ درست روز قبل از جدایی آن‌ها اتفاق افتاد و بعد از آن او هرگز گوگن را ملاقات نکرد.

 

[itszari.]

پرتره‌ای که گوگن از ونگوگ کشیده و «ونگوگ درحال کشیدن گل‌های آفتاب‌گردان» [Van Gogh peignant des tournesols] نام دارد و البته به «نقاش گل‌های آفتاب‌گردان» هم شناخته می‌شود، مربوط به همین دوره است.

 

[itszari.]

تابلوی «کافه شبانه در آرل» [Night Café at Arles] از معروف ترین نقاشی های پل گوگن مربوط به سال 1888 و دوران اقامت او در آرل همراه با ونگوگ است.

 

[itszari.]

پل گوگن و ادگار دگا​

ادگار دگا بهترین دوست پل گوگن و از دیگر شانس‌های بزرگ زندگی او بود. دگا بیش از هر دوست و آشنای دیگری از او حمایت مالی و غیرمالی کرد و سال‌های طولانی با او دوست و همراه بود. گوگن، دگا و نقاشی‌هایش را تحسین می‌کرد و همان‌طور که گفتیم، تحت تأثیر سبک او در طراحی فیگورها و استفاده از رنگ قرار گرفت. تابلوی «سوارکاران در ساحل» [Riders on the Beach] نمونه‌ای از نقاشی های پل گوگن است که کاملاً تحت‌تأثیر ادگار دگا تصویر شده‌اند.

 

[itszari.]

دگا در سال 1893 و زمانی که دوستان سابق گوگن، امپرسیونیست‌هایی مثل مونه و رونوار، از او روگردان شده بودند و تمسخرش می‌کردند، نمایشگاهی برایش ترتیب داد و با خرید آثارش او را حمایت و تشویق کرد. همین حمایت‌ها بودند که باعث شدند گوگن از بی‌پولی نجات پیدا کند و پول کافی برای سفر به تاهیتی و شروع دوره‌ی جدیدی از نقاشیش به‌دست آورد.

 

[itszari.]

سفر به تاهیتی، شروع یک زندگی بدوی​

همان‌طور که اشاره کردیم پل گوگن از تمدن بیزار بود و همین باعث شد تصمیم بگیرد به تاهیتی برود؛ سرزمینی که ساکنانش زندگی‌ای بدوی داشتند و به طبیعت بسیار نزدیک بودند. این سرزمین، آن زمان مستعمره‌ی فرانسه شده بود و ساکنانش شهروندان فرانسه به‌حساب می‌آمدند.

 

[itszari.]

او قبل از سفر به تاهیتی همسر و فرزندانش را در کپنهاگ دید و به آن‌ها وعده‌ی ثروت و شروع زندگی‌ای جدید داد. هرچند در آن‌جا با زنی سیزده‌ساله از ساکنان تاهیتی به‌نام تهامانا [Teha’amana]، دست‌کم به‌شکل غیررسمی، ازدواج کرد و هرچند این دختر بعد از مدتی باردار شد، گوگن او را ترک کرد و دیگر نه او و نه فرزندش را ندید. همچنین در همان زمان بود که او شاهد علائم اولیه‌ی نوعی بیماری قلبی، و احتمالاً سیفلیس قلبی-عروقی، بود.

 

[itszari.]

تهامانا بارها مدل نقاشی پل گوگن شد و پرتره‌ی او در تابلویی به‌نام «اجداد تهامانا» از آثار شاخص گوگن در تاهیتی به‌شمار می‌آید:
در تاهیتی گوگن در یک کلبه‌ی جنگلی ساکن شد و تابلوهایی از زندگی بدوی بومیان آن‌جا خلق کرد. تابلوی «اورانا ماریا» [Ia Orana Maria] یا درود بر مریم نمونه‌ای از مشهورترین نقاشی های گوگن در این دوره است:

 

[itszari.]

تابلوی «زنی با گل» [Vahine no te tiare] نمونه‌ای دیگر از بهترین نقاشی های پل گوگن است که در همین دوره کشیده شده.
تابلوی «روح مردگان درحال‌تماشا» یکی دیگر از معروف ترین نقاشی های پل گوگن است که در همین دوران و تحت‌تأثیر فضای تاهیتی و افسانه‌های بدوی کشیده شده‌است.
«گفت‌وگو» [Les potins] یکی دیگر از تابلوی گوگن در این دوره است و در سال 1891 کشیده شده‌است.