روانشناسی تأثیر خلق داستان شخصی بر سلامت روان در روایت درمانی

[-pariya-]

تأثیر خلق داستان شخصی بر سلامت روان در روایت درمانی​

 

[-pariya-]

آغاز این نوشته را می‌گذارم بر عهده‌ی اَدر لارا، نویسنده‌ی چیره‌دست کتاب درخشان رها و ناهشیار می‌نویسم:

به محض این‌که رخدادی را می‌نویسید، کم‌کم از آن فاصله می‌گیرید. از یک جایی به بعد، حتی درونی‌ترین و دهشتناک‌ترین جزئیات زندگی‌تان هم به ماده‌ی خام نوشتن تبدیل می‌شوند. وقتی فلاکت‌تان را روی کاغذ می‌آورید، بی‌قدرتش می‌کنید. از ایزابل آلنده که کتاب پائولا: یک خاطره‌پردازی را درباره‌ی مرگ دخترش نوشته، شنیدم

 

[-pariya-]

مرگ دخترش نوشته، شنیدم که «نوشتن همیشه فرایندی شعف‌آمیز است. به جایی آرام درون خودت می‌روی و چیزی شاید بسیار دردناک را به کلمه تبدیل می‌کنی. نوشتن حد و مرزی به درد می‌دهد. از سردرگمی درت می‌آورد. کمکت می‌کند بفهمی و در نهایت، بپذیری.»

 

[-pariya-]

بخشی را که برجسته‌ کرده‌ام لطفن دوباره بخوانید و به جای نوشتن تصور کنید نوشته: دارو. اگر این دارو را مصرف کنیم آرام می‌شویم، درد از وجودمان خارج می‌شود، همان‌طوری که جان کافی در فیلم مسیر سبز «تام هنکس» را با بلعیدن دردش درمان می‌کند (چنین چیزی وسوسه‌انگیز نیست؟‌). آرزوی همه‌ی ما این است که ای کاش چیزی بود که ما را کمک می‌کرد تا بپذیریم آنچه که توان تغییرش را نداریم

 

[-pariya-]

داروی نوشتن
خبر خوب آن است که نوشتن واقعن چنین دارویی است و این توانایی را دارد که آدم را به خودش بازشناساند و کمکش کند به دیدگاهی تازه برسد؛ دیدگاهی که آرامش خاطر بیشتری برایش به همراه دارد.

 

[-pariya-]

روایت‌درمانی



یکی از راه‌هایی که نوشتن به درمان آدم کمک می‌کند، خلق داستان بر محور رویدادی است که آزارمان می‌دهد. احتمالا الان درگیر موضوعی هستید که افسرده‌ و بدخلق‌تان کرده و انرژی‌تان را به شکل سیری‌ناپذیری می‌مکد.

 

[-pariya-]

مسیر این سفر چنین است که باید آن موضوع آزارنده را به داستان تبدیل کنیم؛ داستانی که شخصیت‌هایی دارد که با یک‌دیگر دچار کشمکش می‌شوند و نتیجه‌اش می‌شود رویدادی که آرامش را از ما گرفته است. اما این بار داستان را طوری اصلاح می‌کنیم که زهر حادثه‌ی دلخراش را بگیرد و ما را به بصیرتی تازه از موضوع برساند.

 

[-pariya-]

مرحله‌ی یک: خلق داستانی منسجم
قرار است با ساختاری استاندارد به نبرد حادثه‌ی دلخراش زندگی‌مان برویم، بنابراین، بهتر است بدانیم دقیقا قرار است چه چیزهایی بنویسیم. داستان ما باید این عناصر را داشته باشد:

 

[-pariya-]

توصیف شخصیت‌های اصلی موقعیت:
چه کسانی در موقعیت حضور داشتند؟
چه‌کار می‌کردند؟
به چی فکر می‌کردند؟
چه احساسی داشتند؟
احساس خود شما پیش و پس از حادثه چطور بود؟

 

[-pariya-]

توصیف واضح رویداد مورد نظر:

چه عامل یا عواملی موجب رخداد این رویداد شد؟

دقیقا چه رخ داد؟

واکنش شما چه بود؟

واکنش دیگر شخص

یت‌ها چه بود