روانشناسی کودک تاثیر فیلم‌های نامناسب روی کودکان!

[ویتامین]

کودکی سرنوشت سازترین مرحله زندگی و دوران معصومیت، شادمانی، آرامش و خلاقیت است. این وظیفه هر پدر و مادری است، که برای حفظ این ویژگی‌ها در کودک‌اش تلاش کند و او را با سلامت روانی به مراحل بعدی زندگی تحویل دهد. متاسفانه برخی والدین به این امر توجه نمی‌کنند.

 

[ویتامین]

فیلم های نامناسب چه تأثیری روی فرزندان ما دارند؟​

شما چند تا فرزند دارید؟ یکی؟ دو تا؟ سه تا؟ آیا اگر صد تا بچه هم داشته باشید، حاضر می‌شوید به یکی از آنها غذایی را بخورانید که مسموم است؟ یا او را به جایی ببرید که پر از مواد آلوده است؟ مسلماً نه! پس چطور است که بعضی از پدر و مادرها حواسشان به خوراک روانی فرزندشان نیست؟

 

[ویتامین]

​

 

[ویتامین]

باور کنید نمی‌خواهم شعار بدهم، امّا تأثیر مسئله کم‌توجهی بعضی از والدین به کیفیت فیلم‌ها و موسیقی‌هایی که کودکشان را در معرض آنها قرار می‌دهند، کمتر از تأثیر یک وعده غذای مانده و مسموم یا نفس کشیدن در یک اتاق پر از مونوکسید کربن نیست.
تأثیری که این رسانه‌ها روی روان کودک شما می‌گذارند، یک تأثیر چند جانبه است، که حالا حالا ها از ذهن فرزند شما پاک نخواهد شد.

 

[ویتامین]

چند کلام حرف تأسف بار اما ضروری!​

متأسفانه امروزه کار بعضی بی‌توجهی‌های بعضی از پدر و مادرها به جایی رسیده است، که ناخواسته این جمله به ذهن متبادر می‌شود که «پدر و مادر هم، پدر و مادرهای قدیم.» شرح حال نمونه‌ای از این پدر و مادرها را همین چند وقت پیش از زبان یکی از دوستان شنیدم: «میز شام که آماده شد، زن و شوهر جوان صاحب‌خانه که یک دختر شش ساله داشتند، از مهمان‌ها خواستند که سر میز بنشینند.

 

[ویتامین]

 

[ویتامین]

تلویزیون از قبل روشن بود و فیلمی پخش میشد که سانسور نشده بود. تقریباً حواس هیچ کدام از بزرگترها به آن فیلم نبود و وقتی هم که سر میز نشستیم، تمام حواس‌ها رفت به غذا و بگو و بخند. دخترک صاحبخانه با دو تا بچه دیگر که مهمان بودند، کنار هم سر میز نشسته بودند و غذا می‌خوردند. ناگهان بچه ها ساکت شدند. باز هم کسی حواسش نبود. من هم تصادفاً وقتی متوجه صحنه غیر اخلاقی فیلم شدم، که به نظرم چند ثانیه‌ای از تماشای آن صحنه توسط بچه‌ها گذشته بود.

 

[ویتامین]

با چشم و ابرو از صاحبخانه خواستم تلویزیون را خاموش کند امّا او با بی‌تفاوتی نجوا کرد: «الآن تموم میشه.» راست می‌گفت، فیلم همانجا تمام شد. امّا برای بچه‌ها تازه آغاز ماجرا بود، چون صحبت کردن درباره‌ی فیلم را شروع کردند و متأسفانه باز هم پدر و مادرها با بی‌تفاوتی و حتی گه‌گاهی هم با قربان صدقه‌های تشویق آمیزشان به صحبت‌های بچه‌ها برخورد کردند.

 

[ویتامین]

 

[ویتامین]

متأسفانه امثال این قبیل پدر و مادرها زیاد شده‌اند. به عنوان یک مثال دیگر، چند وقت پیش کودک هفت ساله‌ای را دیدم که همزمان با صدای یکی از خواننده‌های زیر‌زمینی با گرفتن کنترل تلویزیون جلوی دهانش به عنوان میکروفون و ورجه وورجه کردن روی مبل، اَدای او را در می‌آورد، که گذشته از موسیقی جنون آمیزش، محتوای شعرش هم بیمارگونه بود و متأسفانه این قبیل قصه‌ها ادامه دارند... .