تاریخ جهان تاریخچه کردستان...

[خانمِ فام.]

«دانیلو» نویسنده غربی نیز در این باب نوشته‌است: «کردهای ترکیه هم از حیث زبان و خصوصیات جسمانی ایرانی هستند».

 

[خانمِ فام.]

«لردکرزن» هم گفته که: «زبان کردها، لرها و بختیاری‌ها شبیه زبان فارسی است و چندان تفاوتی با هم ندارند.

 

[خانمِ فام.]

«درکتاب کرد و کردستان ترجمه جواد هاتفی آمده‌است» کردها از اصیل‌ترین نژاد ایرانی هستند که قرن‌ها از کرانه‌های بین‌النهرین و کشور عراق و ترکیه تا مرزهای شوروی که بخشی از ایران بوده‌است زندگی می‌کنند وآنان در فلات ایران به کشاورزی و دامداری مشغولند و زبانشان بخشی از زبان ایرانیان باستانی است که هویت خود را پس از حمله سپاه اسلام حفظ نموده‌اند.

 

[خانمِ فام.]

شرف الدین بدلیسی کردها را بر اساس شیوه زندگی و اجتماعی نزدیک، به چهار نوع بر اساس زبان تعریف می‌کند: کلهر، گوران، لر و کرمانج، اما او مردمان رعیت که چنین شیوه زندگی را نداشتند یا جزو قبیله ای نبودند را کرد حساب نمی‌کند.

 

[خانمِ فام.]

مینورسکی نیز در رابطه با این عبارت شرف الدین بدلیسی بر این نظر است که تنها کرمانجی و شاید کلهری را امروز بتوان جزو زبانهای کردی دانست، اما لری و گورانی از زبان کردی جدا هستند، آنچه که روشن است، تحول واژه کرد از یک معنی اجتماعی و شیوه زندگی گروه‌های مختلف ایرانی‌تبار به معنی قومی امروز آن بسیار طول کشید.

 

[خانمِ فام.]

«در دائرةالمعارف کلمبیا و ایکنیک دسک آمده‌است» :کردها بخشی از نژاد ایرانی هستند برخی چادرنشین هستند و برخی شهرنشین. مردمی دلاور، جنگجو و قوی دارد.

 

[خانمِ فام.]

«در کتاب ایرانشهر نوشته شاپور راسخ و جمشید بهنام از انتشارات یونسکو آمده‌است»: اگر کردان را از حیث نژادی نسبت به دیگر اقوام ایرانی مقایسه کنیم از لحاظ جسمانی و چهره‌ای و نیرومندی به ایرانیان باستان بسیار نزدیک هستند.

 

[خانمِ فام.]

«زبان کردی بسیار متنوع (بادینی، کرمانجی، سورانی، لکی، زازا…) بوده و لهجه‌های متعدد دارد مانند: هرکی، مکری، شکاک، سلیمانیه‌ای، اردلانی، کرمانشاهی، بایزیدی، عبدویی، زندی، زبان کردی با دسته شمالی لهجه‌های ایرانی غربی بعض مشابهات دارد، و از زبانهای مهم دسته غربی بشمار می‌رود وصاحب اشعار و تصانیف، قصص و سنن ادبی است».

 

[خانمِ فام.]

ریشه نام کُرد بارها در کتیبه‌های سومر، آشور و بابل آورده شده‌است.

 

[خانمِ فام.]

فردیناند هنر بیشلر ریشهٔ اسم کرد را سومری می‌داند.