تاریخ تاریخ افغانستان‌

[آفرودیت؛]

دولت ربانی که تا آن زمان مانند طالبان به راه حل نظامی اصرار داشت، پس از سقوط هرات و بامیان شیوه ی گفتگو و مذاکره با مخالفان را درپیش گرفت.

 

[آفرودیت؛]

این مذاکرات منجر به پیوستن حزب اسلامی حکمتیار به دولت ربانی در سال ۱۳۷۵ شد.

 

[آفرودیت؛]

اما پیوستن حزب اسلامی به دولت ربانی نه تنها موازنه ی نیروها را به نفع دولت تغییر نداد، بلکه زمینه ی پیشروی های سریعتر طالبان را هم فراهم کرد.

 

[آفرودیت؛]

سرانجام، در سنبله (= شهریور) سال ۱۳۷۵ شهر کابل هم بدون مقاومت به دست طالبان افتاد و آن ها تا گذرگاه سالنگ و دهانه ی پنجشیر در شمال کابل پیشروی کردند.

 

[آفرودیت؛]

مخالفان طالبان، پس از سقوط کابل احساس خطر جدی نمودند و به همین دلیل سه گروه از سه ملیت عمده در افغانستان گرد هم آمده و شورایی را به نام "شورای عالی دفاع از افغانستان" ایجاد کردند.

 

[آفرودیت؛]

اعضای این شورا را جمعیت اسلامی به رهبری برهان الدین ربانی، جنبش ملی به رهبری دوستم و حزب وحدت اسلامی به رهبری خلیلی تشکیل می دادند.

 

[آفرودیت؛]

پس از تشکیل این شورا اندکی هماهنگی به وجود آمد و روحیه ی نیروهای مخالف طالبان تقویت گردید.

 

[آفرودیت؛]

چنان چه درمیزان (= مهر ماه) نیروهای مسعود جبل السراج را از کنترل طالبان خارج ساختند.

 

[آفرودیت؛]

از سوی دیگر مردم مناطق شمال کابل علیه طالبان قیام کردند و نیروهای طالبان را قلع و قمع نمودند و بیش از ششصد تن از آنان را به اسارت گرفتند.

 

[آفرودیت؛]

اما طالبان باردیگر در ماه دلو (= بهمن ماه) ۱۳۵۷ دره ی سالنگ و دره ی غوربند را در ولایت های کاپیسا و پروان(شمال کابل) به تصرف خود در آورد.