تاریخ ایران تاریخ شهر نیشابور

[baran.kh]

پیشدادیان
ویرایش
پیشدادی‌ها نخستین فرمانروایان ایران‌زمین، در دوران اساطیری هستند که هوشنگ، تهمورث، جم، فریدون و منوچهر سرشناس‌ترین آنانند و قهرمانانی همچون آرش، گرشاسب و رستم و دشمنانی همچون افراسیاب و ضحاک داشتند.[۱۹] بر پایه نوشتار تاریخ الحاکم، در این دروان؛ شخصیت‌هایی همچون ذوالایکه، افراسیاب ساحر و ایرج، پسر فریدون بر دژ نیشابور دست یافته، آن را بازسازی نموده و بر گستره و آبادانی آن افزوده‌اند. اما در دوران منوچهر بود که بر پیرامون کهندژ، خندقی حفر نمودند و آتشکده‌ای برپای داشتند. چنان‌که پس از آن، گروش (ایمان) مردمان و آبادانی آن، روزافزون گردید.[۲۰] اما حمدالله مستوفی بنیانگذار نیشابور را تهمورث دیوبند معرفی کرده است.[۲۱] بر پایهٔ روایتی ایرانی، در روزگار تهمورث بوده که آتشدان پشت گاو اساطیری سریشوگ، به دریا افتاد و سه آتش فروزان در ژرفای دریا درخشان ماندند و آن سه آتش نوپدید گشنسب، فرنبغ و برزین‌مهر بودند

 

[baran.kh]

پیشدادیان
ویرایش
پیشدادی‌ها نخستین فرمانروایان ایران‌زمین، در دوران اساطیری هستند که هوشنگ، تهمورث، جم، فریدون و منوچهر سرشناس‌ترین آنانند و قهرمانانی همچون آرش، گرشاسب و رستم و دشمنانی همچون افراسیاب و ضحاک داشتند.[۱۹] بر پایه نوشتار تاریخ الحاکم، در این دروان؛ شخصیت‌هایی همچون ذوالایکه، افراسیاب ساحر و ایرج، پسر فریدون بر دژ نیشابور دست یافته، آن را بازسازی نموده و بر گستره و آبادانی آن افزوده‌اند. اما در دوران منوچهر بود که بر پیرامون کهندژ، خندقی حفر نمودند و آتشکده‌ای برپای داشتند. چنان‌که پس از آن، گروش (ایمان) مردمان و آبادانی آن، روزافزون گردید.[۲۰] اما حمدالله مستوفی بنیانگذار نیشابور را تهمورث دیوبند معرفی کرده است.[۲۱] بر پایهٔ روایتی ایرانی، در روزگار تهمورث بوده که آتشدان پشت گاو اساطیری سریشوگ، به دریا افتاد و سه آتش فروزان در ژرفای دریا درخشان ماندند و آن سه آتش نوپدید گشنسب، فرنبغ و برزین‌مهر بودند

 

[baran.kh]

کیانیان
ویرایش
کیانی‌ها، سلسله‌ای از فرمانراویان اساطیری ایران هستند که دوران آنان با رویدادهای پهلوانی و همچنین گسترش آیین مزدیسنا در ایران‌زمین پیوند خورده است.[۲۳] بر پایهٔ گفتار شاهنامه؛ کیکاووس پس از در هم شکست سپاه افراسیاب، به‌سوی پارس آمد و جهان را به شادی، چنین بیاراست:[۲۴]

بیامد سوی پارس، کاووس کیجهانی به شادی، نو افکند پی
فرستاد هر سوی یکی پهلوانجهاندار و بیدار و روشن‌روان
به مرو و نشابور و بلخ و هریفرستاد هر سو یکی لشکری
در پاره‌ای از بندهش، از دستان پور سام یاد شده که پادشاهی سکایان و نیمروز را از پدر گرفت و کدخدایی ابرشهر (= نیشابور) را شکوه بخشید.[۲۵] و باز در شاهنامه است که کیخسرو پس از تعقیب افراسیاب، و در راه بازگشت به ایران، از چاچ و سغد و بخارا و جیحون و بلخ و طالقان و مرورود گذر کرد؛ آن‌گاه

 

[baran.kh]

و زآن پس، به راه نشابور، شاهبیاورد پیلان و گنج و سپاه
همه شهر، یکسر، بیاراستند؛می و رود و رامشگران خاستند
دِرَم ریخند از بر و زعفران،چه دینار و مُشک، از کران تا کران
به شهر اندرون، هر که درویش بود؛و گر سازش از کوشش خویش بود
دِرَم داد مر هر یکی را ز گنجپراگنده شد بدره پنجاه و پنج
و سرانجام؛ کی‌ویشتاسب (گشتاسپ)، در پی گرویدن به انوشه‌روان زرتشت؛ آذر بُرزین‌مِهر -یکی از این سه آتش بهرام- را که تا آن زمان، در جهان می‌وزید و از جهانیان، نگاهبانی می‌کرد؛ بر فراز کوه رِیوَنْد (رَئِوَنْت) (در نزدیکی نیشابور) به دادگاه نشانید (پابرجای کرد).[۲۷][۲۸] رِیوَنْد، همچنین شهری در نزدیکی نیشابور (و محله و ناحیه‌ای پیوسته به این شهر) است که آن را از پایتخت‌های اساطیری ایران‌زمین و پایتخت گشتاسب دانسته‌اند.[۲۹] یاقوت حموی، نیز گشتاسب را بنیانگذار ربع بشتفروش (بُشتَنفُروش) نیشابور معرفی نموده است.[۳۰] اما پس از گشتاسب، بهمن پور اسفندیار بر تخت نشست و او دخترش (همای) را بر پسرش (ساسان) برتری داد و ولیعهد خویش ساخت و ساسان، رنجیده از پدر به شهر نشاپور پناه برد:

 

[baran.kh]

دمان سوی شهر نشابور شدپر آزار بود، از پدر؛ دور شد
ساسان، دختری از خاندان بزرگان شهر را به همسری گزید و از این پیوند، پسری به نام ساسان پدید آمد. ساسان چون بزرگ شد به شبانی پرداخت. چنان‌که:[۳۱]

ز شاه نشابور، بستُد گَلهکه بودی به کوه و به هامون، یله
همی‌بود یک‌چند چوپان شاهبه کوه و بیابان و آرامگاه
و این ساسان، هموست که سه شب پی در پی، به خواب پسرش (بابک) می‌آمد و بابک، در خواب شب سوم، آذران فرن‌بغ و گشنسب و بُرزین‌مهر را در خانه ساسان می‌بیند که می‌درخشند و به کیهان، روشنی می‌بخشند.[۳۲] و برزین‌مهر، سومین آتش درخشان روشنگر، در دوران‌های بعد، در کوه رِیوَنْد در شمال غربی نیشابور زبانه می‌کشیده است.

 

[baran.kh]

یافته‌های کاوش‌های باستان‌شناسی ناحیهٔ نیشابور که تا امروز به سرانجامی رسیده‌اند؛ نشانگر پیدایی آثار دوره‌های گوناگون پیشاتاریخی، در این ناحیه است

 

[baran.kh]

محوطهٔ تپهٔ برج
ویرایش
با نظر به آثار قابل مشاهده در این محوطه، محدوده‌ای در حدود شانزده هکتار را در بر می‌گیرد در شانزده کیلومتری جنوب شرقی شهر کنونی واقع شده است.[۳۵] پیشینه این محوطه با قدمت حدود ۵۵۰۰ پیش از میلاد به دورهٔ نوسنگی جدید بازمی‌گردد.[۳۶] یکی از یافته‌های برجستهٔ این محوطه، اسکلت زنی حدود ۴۵ ساله همراه با یک قطعه فیروزهٔ سوراخ‌شده در نزدیکی کمر است؛ آزمایش C14 روی استخوان ساق پای اسکلت، گاهنگاری مطلق ۴۳۶۰ پیش از میلاد را نشان می‌دهد.

 

[baran.kh]

محوطهٔ شهرک فیروزه
ویرایش
قدمت این محوطه به دورهٔ برنز جدید (اواخر هزاره سوم و اوایل هزاره دوم پیش از میلاد) می‌رسد[۳۸] و در شمال غربی شهر کنونی و در پهنهٔ شرقی رودخانه فاروب رومان قرار دارد.[۳۹] از یافته‌های برجستهٔ این محوطه می‌توان به دو کورهٔ پخت سفال (که فضاهای دست‌کند درون زمین آن‌ها برجای مانده) اشاره نمود.[

 

[baran.kh]

محوطه تپهٔ بلوچ
ویرایش
قدمت این محوطه به دورهٔ نوسنگی (حدود ۵۵۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد[۴۱]) می‌رسد[۴۲] در ۲۰ کیلومتری شمال غربی شهر نیشابور و در شرق باغ نشاط تقی‌آباد از توابع شهرستان فیروزه امروزین، واقع شده است.[۴۳] نهشته‌های باستانی این دوره، گاهنگاری چند دوره با فواصل زمانی از جمله دوره مس، سنگ و آهن را در کنار هم نمودار می‌سازد.[۴۴] ویژگی برجسته این محوطه پیشاتاریخی؛ فراوانی دستینه‌ها و ابزارهای سنگی است که با شماری از اشیاء و ابزارهای برنزی و گل پخته و همچنین سازه‌های گودالی پخت نان و کوره همراه شده است

 

[baran.kh]

افزون بر محوطه‌های پیشاتاریخی یادشده؛ در جای‌های دیگری از ناحیهٔ نیشابور همچون کریم‌آباد، جنوب غربی شهر و یوسف‌آباد آثاری متعلق به عصر مفرغ و عصر آهن نیز کاوش شده؛ و گفتنی است که کاوش‌های باستان‌شناسی ناحیهٔ نیشابور، هنوز به سرانجام بایستهٔ خود نرسیده و عرصه‌های کاویده نشدهٔ بسیاری در پیش روی باستان‌شناسان است