تاریخ جهان تاریخ لبنان

[اولدوز]

طی اولین انتخابات پارلمانی که بعد از عقب‌نشینی سوریه از لبنان در می۲۰۰۵ برگزار شد گروه‌های ائتلافی ضد سوریه‌ای مسلمانان سنی و احزاب دروزی و مسیحی به رهبری سعد حریری پسر نخست‌وزیر مقتول اکثریت کرسی‌های پارلمان را تصاحب کردند. حزب آزاد میهن پرستان با لیست شهید رفیق حریری در این انتخابات متحد نشدند چون اعضای لیست فکر می‌کردند آن‌ها هنوز هویت فرقه‌ای خود را حفظ کرده‌اند. به همین علت این حزب اقلیت کرسی‌ها را به دست آورد.

ترکیبات انتخاباتی به این دلیل جالب بود که ائتلاف ضد سوریه در بعضی مناطق با حزب‌الله و دیگران با حزب آمل متحد شدند. آن‌ها نتوانستند دو سوم کرسی‌های مورد نیاز برای اخراج کردن امیل لحود رئیس‌جمهور انتخابی سوریه را کسب کنند که دلیل آن نمایش غیرمنتظره و قوی حزب آزاد میهن‌پرستی و مونت لبنان بود که متعلق به ژنرال بازنشسته ارتش میشل عوٓن است. ژنرال میشل عون به خاطر مخالفت با سوریه مشهور بود ولی در دهه گذشته با سیاست‌مداران طرفدار سوریه متحد شد یعنی سلیمان فریخیه و میشل مور اتحاد آن‌ها شمال و منطقه متن از مونت لبنان را دربر گرفت. سعد حریری و ولید جمبلات با نیروهای دو حزب طرفدار سوریه، حزب‌الله و عمل، برای کسب قدرت اکثریت در جنوب، بکا، بعبداعلی منطقه مونت لبنان متحد شدند. این اتحاد موقت بود. در ۶ فوریه ۲۰۰۶ حزب‌الله پیمان خلع سلاح را با میشل عون رهبر حزب آزاد میهن پرستان امضاء کرد.

 

[اولدوز]

بعد از انتخابات حزب آتی حریری که اکنون قدرت سیاسی غالب محسوب می‌شد فؤاد سینیورا را که قبلاً وزیر دارایی بود را به عنوان نخست‌وزیر معرفی کرد. دولت پیشنهادی او از پارلمان رای اعتماد گرفته‌است.

در ۱۸ ژوئیه سال ۲۰۰۵ لبنان دارای پارلمانی بود که اکثریت آن را مخالفان سوریه تشکیل می‌دادند. این پارلمان پیشنهاد آزادی سمیر گانجا را که ۱۱ سال در زندان انفرادی در یک سلول زیرزمینی و بدون هیچ دسترسی به اخبار سپری کرده بود تأیید کرد. روز بعد امیل لحود رئیس‌جمهور طرفدار سوریه نیز این پیشنهاد را تصویب کرد. ماه‌های بعدی ثابت کرد که دولت نمی‌تواند اصلاحات اقتصادی و سیاسی را که قول داده بود شروع کند.

 

[اولدوز]

در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ دستگیری ۲ سرباز اسرائیلی در عملیاتی مرزی و کشتار بیش از ۸ سرباز در آن عملیات توسط حزب‌الله باعث شد تا نخست‌وزیر اسرائیل اهود اولمرت آن را «آغاز جنگ» بنامد. آن شب اسرائیل حملات گسترده علیه لبنان را با هدف نهایی حذف حزب‌الله و باز پس‌گیری سربازان مجاز اعلام کرد. این عملیات سریعاً تبدیل به یک «جنگ تمام عیار» شد چون اسرائیل بمباران مناطق بزرگ لبنان را ادامه داد و حزب‌الله نیز هزاران راکت به سمت شمال اسرائیل پرتاب کرد.

دیپلماسی در نهایت منجر به صدور قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت شد که خواستار توقف سریع تخاصم و بازگشت بدون شرط دو سر باز گروگان گرفته بود و تهیه سلاح برای حزب‌الله را برای هم ممنوع اعلام کرد. سه روز بعد در ۱۴ اوت ۲۰۰۶ آتش‌بس موقت اجرا شد و هر دو طرف نفس راحتی کشیدند چون اسرائیل دست از بمباران برداشت و حزب‌الله فرستادن موشک به شمال اسرائیل را متوقف کرد. اما اسرائیل محاصره هوایی و دریایی لبنان را ادامه داد تا از رسیدن سلاح به حزب‌الله جلوگیری کند. در ۸ سپتامبر ۲۰۰۶ هر دو نوع محاصره رفع شدند. طی آتش‌بس و بعد از آن چندین مورد نقض آتش‌بس نیز به ثبت رسید.

 

[اولدوز]

سطح تخریبی که به لبنان وارد شد از سوی فؤاد سینیورا نخست‌وزیر، «غیرقابل تصور» توصیف شد. بسیاری از زیر ساختهای لبنان تخریب شد که عمدتاً پل‌ها و جاده‌ها بود و هزینه صدمات ۱۵ میلیارد دلار تخمین زده شد. حدود ۱۲۰۰ غیرنظامی لبنانی کشته و حدود ۴۰۰۰ نفر زخمی شدند. بیش از یک میلیون لبنانی بی خانمان شده و مجبور به فرار به سمت مناطق امن تر شدند. ۱۶۰ اسرائیل کشته و ۸۰۰ نفر زخمی شدند. از ۱۶۰ نفر کشته شده ۴۴ نفر غیرنظامی بودند.

در پاسخ به فشارهای بین‌المللی برای خلع سلاح حزب االله حسن نصرالله رهبر این حزب «جشن پیروزی» در ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۶ در جنوب لبنان برگزار کرد که صدها هزار نفر در آن شرکت کردند و حمایت خود از مقاومت مداوم را نشان دادند. در این جشن نصرالله اعلام کرد که هیچ‌ک.س نخواهد توانست حزب‌الله را خلع سلاح کند و قسم خورد که انتقام خصومت‌های اسرائیلی را خواهد گرفت. او همچنین افزود که اگر لبنان قادر به دفاع از خود باشد با کمال میل حزب‌الله را خلع سلاح خواهد کرد.