تاریخ تاریخ مغولستان

[توکـیو]

اصطلاحی تاریخی‌ست که بعد از الگوی پامس رومانا شکل گرفت که آثار ثابت فتوحات امپراتوری مغول را بر روی زندگی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ساکنان قلمرو مغولان در اوراسیا در قرن ۱۳ و ۱۴ شرح می‌دهد. این صلح علاوه بر تأمین امنیت و صلح بعد از حملات و فتوحات مغول در عصر چنگیز خان و جانشینانش، سبب شد تا موقعیت تجاری مسلمانان در جاده ابریشم به واسطه پل ارتباطی میان چین و اروپا، تأمین و تقویت کند.

 

[توکـیو]

که معمولاً به عنوان مغولستان بیرونی (انگلیسی: Outer Mongolia) شناخته شده‌است یک واحد مستقل دولت سوسیالیستی بود که بین سال‌های ۱۹۲۴ و ۱۹۹۲ در محدوده جغرافیایی امروزی کشور مغولستان در شرق آسیا وجود داشت. حکومت توسط حزب انقلابی خلق مغولستان اداره می‌شد و در سراسر تاریخ حیات خود پیوند نزدیکی با اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشت.[۱۶]

از لحاظ جغرافیایی با چین از جنوب و با اتحاد جماهیر شوروی (جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه) از شمال مرز مشترک داشت و از شرق نیز از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۵ با مانچوکوئو، دولت دست نشانده امپراتوری ژاپن، هم‌مرز بود که به‌طور مکرر با آن مناقشات مرزی داشت.

در پایان سده هفدهم تمامی مغولستان بخشی از قلمرو دودمان چینگ در چین شد. پس از فروپاشی سلسله چینگ در سال ۱۹۱۱، مغولستان نیز با حکومت سلطنتی اعلام استقلال کرد ولی چند سال بعد، تبدیل به تحت‌الحمایه چین گردید و ناچار شد برای مستحکم کردن استقلال واقعی خود تا سال ۱۹۲۱ با جمهوری چین مبارزه کند. سرانجام با مرگ آخرین پادشاه مغولستان، در سال ۱۹۲۴ حزب خلق مغول به حزب انقلابی خلق مغولستان تغییر نام داد و کمونیست‌ها در این کشور، قدرت را در دست گرفتند. بدین ترتیب، در ۲۶ نوامبر همان سال، جمهوری خلق در مغولستان برقرار شد