روانشناسی تریپوفوبیا

[وِیان؛]

مواجهه درمانی: این روش درمانی شامل قرار دادن تدریجی فرد در معرض عامل ترس است. هدف این است که با گذشت زمان، این مواجهه باعث کاهش علائم ترس شود. این روند معمولاً بسیار به تدریج انجام می‌شود. برای مثال ممکن است درمان فرد با تصور عامل ترس شروع شود، سپس از بیمار خواسته شود به دیدن عکس‌هایی از عامل ترس بپردازد و در نهایت با نزدیک شدن به منبع ترس یا حتی لمس منبع اضطراب درمان را به پایان برساند.

 

[وِیان؛]

درمان شناختی رفتاری: رفتار درمانی شناختی شامل همکاری با یک درمانگر برای تغییر افکار و رفتارهای اساسی است که ممکن است در ترایپوفوبیا نقش داشته باشد. این متد شامل بحث در مورد افکار غیرواقعی، جایگزین کردن این‌ها با ایده‌های واقعی‌تر و سپس ایجاد تغییر در رفتارها است. یکی از دلایلی که افراد علائم فوبیا را تجربه می‌کنند این است که به باور ایشان آن چیز ذاتاً خطرناک یا تهدید کننده است. این امر منجر به بروز افکار منفی به محض مواجهه با منبع ترس در فرد بیمار می‌شود.

 

[وِیان؛]

تکنیک‌های آرامش بخش: استراتژی‌های مختلف ریلکس کردن نیز می‌تواند برای کاهش احساس انزجار، ترس و اضطراب مفید باشد. تجسم، تنفس عمیق و شل کردن عضلات پیش‌رونده چند راهکاری هستند که می‌توانند مفید واقع شوند. تجسم شامل تصویر یا موقعیت‌های آرامش بخش است. شخص مبتلا به ترایپوفوبی ممکن است هر زمان که با چیزی پوشیده از سوراخ‌های ریز و درشت مواجه شود، سعی کند تا غروب خورشید زیبا یا زمینه‌ای از گل را در ذهن خود مجسم کند.

 

[وِیان؛]

دارو درمانی: گاهی هم می‌توان از داروهای ضدافسردگی یا ضد اضطراب برای کاهش علائم بیماری بهره برد.

 

[وِیان؛]

جمع بندی
.
علائم ترایپوفوبیا پایدار و بلندمدت بوده و منجر به اختلالات عملکردی در زندگی روزمره می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم در صورتی که در مورد شما هم علائم آزاردهنده وجود دارند و شما را از کارهای روزمره بازداشته یا باعث آزردگی خاطرتان می‌شوند، حتماً با مراجعه به یک متخصص روان‌درمانگر نسبت به رفع این عارضه اقدام کنید. گاهی حتی نگاه‌کردن به عکس‌های بیماری ترایپوفوبیا آزاردهنده است.