معرفی کتاب تهوع

[ALVIN]

آرام و ساکت، قرار گرفت و مرا متقاعد کرد که موضوع مهمی نیست، بلکه هشداری کاذب برای شکفتن است.
فکر نمی‌کنم کسی که مورخ باشد، بتواند به خود اجازه تحلیل روان‌شناختی بدهد. ما در گستره کاری، تنها با احساساتی مواجه می‌شویم که به آنها القابی همچون «جاه‌طلبی» و «منفعت‌طلبی» می‌دهیم

 

[ALVIN]

در عین حال، من اگر شناخت کمی از خود داشته باشم، باید آنها را به کار ببرم. به عنوان مثال، در دستهایم موردی تازه می‌بینم، و آن شیوه‌ای جدید برای گرفتن پیپ یا چنگال است. شاید هم چنگال، شیوه‌ای تازه برای گرفته شدن در دست داشته باشد، درست نمی‌دانم

 

[ALVIN]

لحظاتی پیش که وارد اتاق می‌شدم، ناگهان توقف کردم، زیرا جسم سردی را در دستم احساس کردم که گویی شخصیتی یافته است و توجه مرا جلب می‌کند. دست را گشودم و نگاه کردم: جز دستگیره در، در آن نبود.

 

[ALVIN]

بامداد دوشنبه در کتابخانه، هنگامی که آقای خودآموخته (فردی به نام اوژیه پ، که در این دفتر خاطرات، بارها از او نام برده می‌شود و ناظر محکمه است) آمد و به من سلام کرد، ده ثانیه طول کشید تا او را بشناسم. چهره‌ای ناشناس در برابر خود می‌دیدم.

 

[ALVIN]

در ۲۱ ژوئن سال ۱۹۰۵ در پاریس به دنیا آمد. حاصل ازدواج و رابطه یک افسر نیروی دریایی فرانسه با زنی از طبقه ممتاز؛ اما ژان پل سارتر فرصت چندانی برای درک حضور پدر نداشت. سوغات پدر در یکی از سفرهایش به هند و چین، تب بود

 

[ALVIN]

تبی عجیب که دست آخر باعث مرگ او شد تا پسرک عزیزدردانه پانزده‌ماهه بماند و مادری که بعد از این اتفاق تصمیم به ترک پاریس گرفت.

 

[ALVIN]

آنه، دست پسرش را گرفت و به زادگاهش رفت. جایی که خانواده ثروتمندش زندگی می‌کردند. اما فقط ثروت نبود، او دخترعموی آلبرت شوایتزر پزشک معروف برنده جایزه صلح نوبل بود و همین نشان می‌دهد که در خانواده او، سواد و فرهنگ، اصلی جدایی‌ناپذیر از تربیت فرزندان داشت.

 

[ALVIN]

در وهله اول تربیت ژان پل سارتر را پدربزرگش به عهده گرفت. شارل شوایتزر که معلم زبان‌های خارجی بود و سارتر را با زبان آلمانی آشنا کرد. او ده سال در خانه پدربزرگ زندگی کرد و بزرگترین تفریحش چرخیدن در کتابخانه بزرگ او بود. همه چیز خوب پیش می‌رفت و خوشبختی، مفهومی ساده از زندگی روزمره بود.

 

[ALVIN]

تا اینکه چشم راست سارتر درگیر بیماری آب مروارید شد. همین بیماری باعث شد چشم، به تدریج انحراف پیدا کند و البته به نشانه‌ای همیشگی و پررنگ از تصویر او تبدیل شود. همین وضعیت چشمش، او را خانه‌نشین کرد

 

[ALVIN]

ترجیح می‌داد توی خانه بنشیند و سرگرم کتاب‌ها باشد. همانگونه که خود در کتاب «کلمات» خاطرات دوران کودکی‌اش را بیان می‌کند، کودکی تیزهوش اما گوشه‌گیر بود. سال‌های کودکی را بیش از هرجا، میان انبوه کتاب‌ها به خواندن آثار مهم ادبی و تاریخی گذراند.