تکست تکست | سکوت روزمرگی

[FROSTBITE]

زندگی من پر از شکست‌هاست، هر قدمی که برمی‌دارم، زمین سفت و سرد زیر پایم است. گاهی دلم می‌خواهد فرار کنم، اما هیچ راهی نیست.

 

[FROSTBITE]

گاهی حس می‌کنم فقط یک تماشاچی بی‌صدا در این جهان هستم؛ همه حرکت می‌کنند، همه زندگی می‌کنند، اما من ایستاده‌ام و هیچ کاری نمی‌توانم انجام دهم.

 

[FROSTBITE]

هر لبخندم یادآور غمی پنهان است که کسی نمی‌بیند. همه فکر می‌کنند من خوبم، اما درونم تاریکی گسترده و بی‌انتهاست.

 

[FROSTBITE]

شاید زندگی همیشه همین باشد؛ تلاش بی‌پایان، امید کوتاه و ناامیدی بزرگ. هیچ چیز پایدار نیست و هیچ لحظه‌ای آرام نمی‌آید.

 

[FROSTBITE]

گاهی حس می‌کنم زمان بر ضد من حرکت می‌کند. هر روز که می‌گذرد، من خسته‌تر می‌شوم و دنیا بی‌تفاوت‌تر.

 

[FROSTBITE]

دلم می‌خواهد فریاد بزنم، اما هیچ صدایی از گلوی خسته‌ام خارج نمی‌شود. دنیا پر از صداست، اما صدای من گم شده است.

 

[FROSTBITE]

زندگی مثل رودخانه‌ای خروشان است که مرا با خود می‌برد، بی‌آنکه بدانم به کجا می‌رسم. من تنها در جریانم، بی‌دوست و بی‌راهنما.

 

[FROSTBITE]

گاهی شب‌ها روی تخت دراز می‌کشم و فقط به سکوت نگاه می‌کنم. هیچ چیزی آرامم نمی‌کند، حتی خاطرات شیرین گذشته هم به تلخی تبدیل شده‌اند.

 

[FROSTBITE]

روزها مثل سایه‌ای طولانی بر سرم افتاده‌اند. هر قدمی که برمی‌دارم، سنگین‌تر از قبل است و قلبم خسته و فرسوده شده است.

 

[FROSTBITE]

گاهی حس می‌کنم زندگی با من بازی می‌کند، امید می‌دهد و سپس همه چیز را می‌گیرد. هیچ چیز دائمی نیست و هیچ لحظه‌ای آرامش‌بخش باقی نمی‌ماند.