تکست تکست | محمود دولت‌آبادی

[روژان مهرزاد]

محمود دولت‌آبادی، راوی رنج و شکوهِ مردمان خاک،
نگارگرِ بی‌بدیلِ پهنه‌های وسیع ایران،
با قلمی که قصّه‌ی دلاوری و درد را در هم می‌آمیزد.​

 

[روژان مهرزاد]

***
درخت پیر را که برمی‌افکنند، بسیار کسان خرسند می‌شوند، زیرا سایه‌اش را نمی‌دیدند، و آن میوه‌های گس خام را که نصیب‌شان نمی‌شد

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
آدمی که به جایی نرسیده باشد، همه جا در راه است.

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
مرد که می‌میرد، زن هم می‌میرد. اما این کجا و آن کجا! مرد برای خودش می‌میرد، زن برای همه.

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
چه فرق می‌کند تو در رختخواب بمیری یا در میدان جنگ؟
وقتی قرار است بمیری، بهتر است برای چیزی بمیری که به آن اعتقاد داری

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
ما هرگز نفهمیدیم کی بزرگ شدیم. کی یاد گرفتیم دروغ بگوییم، دزدی کنیم، خ*یانت کنیم.
کی یاد گرفتیم همدیگر را بکشیم

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
زندگی یک بازی است. یک بازی کثیف و بی‌رحم.
و ما همه عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی هستیم.

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
سفر یعنی رها شدن از خود، گم شدن در دیگری، یافتن جهانی نو

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
وقتی سفر می‌کنی، می‌فهمی که دنیا چقدر بزرگ است و تو چقدر کوچکی

***​

 

[روژان مهرزاد]

***
ادبیات داستانی آینه تمام‌نمای جامعه است.
هر چه در جامعه می‌گذرد، در ادبیات داستانی منعکس می‌شود.

***​