آموزشی تکنیک‌های نواختن ساز كنسرت فلوت (Concert Flute)

[tie122]

كارهاي فلوت مدرن نياز به لغزش بين زير و بمي‌ها دارد.
چنين افكت‌هاي گليساندويي با تغيير مكان لب‌ها،
تغيير حفره دهان به سمت داخل يا خارج و/يا بسته شدن با تاخير كليدها قابل دستيابي هستند.

 

[tie122]

چندصدايي (Multiphonics)
يك تكنيك مدرن انگشت‌گذاري و اتك را توصيف مي‌كند
كه نواختن دو يا چند نت را به صورت همزمان امكان‌پذير مي‌سازد.
با اين وجود، توليد بيش از سه نت بطور همزمان فوق‌العاده سخت است.

 

[tie122]

نوازنده فلوت،
اتك را به نحوي انجام مي‌دهد كه يك partial (يا چندين partial) از نت انگشت‌گذاري صدا توليد مي‌كنند يا تنها partialها صدا توليد مي‌كنند.
براي دستيابي به اين امر، لب‌ها بيشتر از امبوچر معمول باز مي‌شوند و جريان هوا گسترده‌تر باشد.
توليد فواصل بزرگ نسبت به فواصل كوچكتر آسان‌تر است:
مولتي‌فونيك‌ها با يك اكتاو جدا (تن پايه+اولين partial) بنابراين آسان‌ترين‌ها براي نواختن هستند.

 

[tie122]

در هنگام نواختن مولتي‌فونيك‌هاي يك پنجم جدا (پايه+اكتاو+يك پنجم)
هارمونيك پايه نيز ممكن است صدا توليد كند.
در هنگام نواختن مولتي‌فونيك يك سوم جدا (اكتاو+يك سوم)
هارمونيك پايه ديگر صدا توليد نمي‌كند.

 

[tie122]

انگشت‌گذاري ويژه‌اي در سومين اكتاو بويژه براي توليد مولتي فونيك‌ها
با فواصل خارج سري‌هاي هارمونيك منطبق هستند.
به دليل اينكه صداي حاصل ممكن است از فلوت تا فلوت ديگر متفاوت باشد
پيش‌بيني دقيق اينكه چه صدايي توليد مي‌كند، امكان پذير نيست.

 

[tie122]

آهنگساز ايتاليايي لوجيانو بريو (Luciano Berio-1925)
يكي از اولين آهنگسازاني بود كه از مولتي فونيك‌ها براي فلوت تكنوازي در Sequenza I (1958) استفاده كرده است.
نت نويسي:
نت‌هاي لازم (دو يا بيشتر) يكي بالاي ديگري.

 

[tie122]

آهنگسازان قرن بيستم همانند ادگارد وارس (Edgard Varèse)
يا لوجيو بريو (Luciano Berio) نويزهاي فرعي را به عنوان بخشي از قطعات استفاده مي‌كردند.
به عنوان مثال،
آنها نويزهايي كه توسط خود كليدهاي فلوت ايجاد مي‌شد، slapping يك يا بيش از يك كليد را بطور ضمني در پارتيتور ذكر مي‌كردند.
براي يك اسلپ-كليد تك، در اغلب موارد كليد G استفاده مي‌شد.

 

[tie122]

زير و بمي حاصل بستگي به انگشت‌گذاري و زاويه اموبچر دارد:
باز بودن حفره امبوچر، زير و بمي را بالاتر از حالت بسته بودن امبوچر مي‌برد.
اگر در حين key-slap حفره دهان كاملاً با زبان بسته شود،
زير و بمي كاهش مي‌يابد ( با يك فاصله هفتم بزرگ در محدوده B3-C7).

 

[tie122]

اين تكنيك نواختن اولين بار توسط ادگار واريس در قطعه اي براي تكنوازي فلوت استفاده شد.
نت‌نويسي به صورت زير است: KEY-SLAP
با يك علامت + مشخص مي‌شود.
اگر همزمان يك نت صدا توليد مي‌كند يك علامت + در زير نت نوشته مي‌شود.

 

[tie122]

Tongue ram (tongue slap, tongue stop):
بستن ناگهاني حفره امبوچر با زبان، افكتي مشابه با اسلپ‌هاي كليد با يك حفره امبوچر بسته ايجاد مي‌كرد.
رزونانس‌هاي حاصل، صداي يك هفتم ماژور بالاي نت انگشت‌گذاري ايجاد مي‌كند.
نت نويسي:
يك T بالاي نت نوشته مي‌شود.