مجموعه اشعار جلال بقایی نایینی

[;FOROUGH]

جلال بقایی نایینی

 

[;FOROUGH]

(سنگر تسلیم)

بهر ستم پیشه لب به مدح گشادن
سجده کنان در برش به خاک فتادن

هر عملش را بلادلیل ستودن
دست به سی*ن*ه برش به پای ستادن

سر ز حقارت بر آستانش سودن
گوهر آزادگی ز دست نهادن

سنگر تسلیم ، راست زینت دادن
خنجر دژخیم راست صیقل دادن

"شادروان جلال بقایی نایینی"

 

[;FOROUGH]

(منزل آخرت)

ای هموطنان! من وطن دیگرم اینجاست
در خاک سیه خفته ام و بسترم اینجاست

پیوسته روانم به جهان ابدیت
با امر خداوند ولی پیکرم اینجاست

من عاشق انسانم و مجذوب حقیقت
پروانه ی این شمعم و خاکسترم اینجاست

چون بنده ی درگاه علی مظهر حقم
آنجا که مددکارشود حیدرم اینجاست

آن طبع گهرزای من و آن سر پرشور
وآن سی*ن*ه ی سوزان سخن‌‌گسترم اینجاست

کسی را چو (بقایی) به جهان نیست بقایی
من نیز مسیر سفر آخرم اینجاست

"جلال بقایی نایینی"

 

[;FOROUGH]

(کنده و هیزم شکن)

از کُنده ، کرد مَردک هیزم شکن سؤال
کاین ناله‌ات به وقت شکستن ز دست کیست؟

نالی ز حدّت تبر آهنین من ؟
یا من که ضربه میزنم و بازویم قوی‌ست؟

گفتا نه از توام گله باشد نه از تبر
زان دلشکسته ام که رفیقم رفیق نیست

از دسته ای که دست تو است تیغه ی تبر

 

[;FOROUGH]

گر یک برابر است، فشارش شود دویست

گر نیست نوع من همه جایی علیه من
همدست اره و تبر و تیشه بهر چیست؟

 

[;FOROUGH]

آری ز جنس خویشتنم رنج می‌رسد
آن‌سان که آدمی سبب رنج آدمی‌ست

"شادروان جلال بقایی نایینی"