جهانگردی جیوژایگو

[Mahi.otred]

با رسیدن به پایین کوه عظمت مجسمه را که حالا هیبت ترسناکتری پیدا کرده، بیشتر درک خواهید کرد. پای مجسمه هم پر از تابلوهای توجیهی است و خیلی از بودایی ها هم در مقابل بودا به روشن کردن عود مشغولند. ظرافت سازندگان مجسمه آنقدر زیاد بوده که تقارن را تمام و کمال در ساخت این مجسمه عظیم سنگی رعایت کرده اند. حتی ناخن های مجسمه نیز با دقت تمام حجاری شده است.

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

کوه امی بودا را در آغوش گرفته و گویی بودا جزئی از کوه و یا کوه بخشی از بوداست. جمله معروفی که عمرش به اندازه عمر مجسمه سنگی بودای لشان است. مجسمه متاسفانه بر اثر رویدادهای طبیعی و دستکاری های انسانی آسیب فراوانی دیده و حتی در جریان حمله مغول ها بخش هایی از آن تخریب شده است. گرچه دولت چندین بار اقدام به بازسازی کرده اما هنوز هم این مجسمه هزار و اندی ساله شگفت انگیز به مراقبت های بیشتری نیاز دارد تا همچنان سرپا بماند. با وجود همه این صدمات این مجسمه غول پیکر و مناظر اطرافش آنقدر استثنایی است که تمام این منطقه در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. اما چه شد که چینی ها و پیروان بودا به فکر ساختن چنین سازه حیرت انگیزی با این ابعاد عظیم افتادند، آن هم بدون ابزارهای مدرن امروزی!

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

تاریخچه مجسمه سنگی بودای لشان
همه چیز به سال ها قبل باز می گردد به روزگاری که سلسله قدرتمند و پرآوازه تانگ حکومت سرزمین وسیع چین را برعهده داشت. همین رودخانه مینجیانگ آرام که روبروی بودای نشسته و خندان لشان قرار گرفته کمی پایین تر با آب دو رودخانه دائو و چینگی به هم می پیوندند. در آن سالها این سه رودخانه بلای جان کشتی ها و قایق هایی بودند که قصد عبور از این رودخانه را داشتند. قایق ها اغلب متعلق به مردم فقیری بود که در پایین دست رودخانه زندگی می کردند و گاه گاهی هم باید با سیل و طغیان این رودخانه های سرکش دست و پنجه نرم می کردند.

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

این آب طغیانگر بهانه ای شد تا یک راهب چینی که Haitong نام داشت و از پیروان سرسخت بودا بود تصمیم جالبی بگیرد. وی به مردم و مقامات لشان چنین گفت که اگر مجسمه ای از بودا در این مکان ساخته شود بودا این آب طغیانگر را آرام خواهد کرد. راهب جوان برای پیاده سازی ایده اش دست به دامان مردم می شود و کمک های بسیاری با سفر به اقصی نقاط چین آن هم در طول بیست سال جمع آوری می کند. اما زمانی که برای ساختن مجسمه به لشان بازمی گردد با مخالفت مسئولین محلی روبرو می شود.

 

[Mahi.otred]

 

[Mahi.otred]

با این وجود او آنقدر بر روی تصمیم خودش سرسخت بود که در نهایت مجبور شد برای جلب اعتماد حاکمان سلسله تانگ و نشان دادن صدق ادعا و نیت خیرش چشمانش را از حدقه درآورد. در نهایت سال 713 میلادی آغاز ساخت این مجسمه غول پیکر بود. نکته جالب آنجا بود که برای ساخت مجسمه صخره و سنگ های بسیاری تراشیده شده و در نهایت به رودخانه ریخته می شده است و همین امر سبب می شده تا آب کمی تغییر جهت داده و از طغیان و قدرت تخریبش کاسته شود. Haitong زمانی که کار ساخت را به شانه می رساند همه کمک های جمع آوری شده را به پایان می رساند و دیگر هیچ پولی برای ادامه کار نداشته است.

 

[Mahi.otred]