مجموعه اشعار حاجب شیرازی

[DELARAM]

گلچین اشعار
« حاجب شیرازی »

 

[DELARAM]

ای که بس بی خبری عالم انسانی را

کرده بر خویش روا خصلت حیوانی را

کیست آن ک.س که به حیوان کند اثبات شرف

آنکه دارد صفت خاصه رحمانی را

حسن و قبح همه ک.س بنگر و خاموش نشین

رو، ز آئینه بیاموز تو حیرانی را

اگر امروز ز درویش وز شاهت خبر است

بگدائی بخری حشمت سلطانی را

نفسی نفس دغا پیشه اگر رام کنی

عین رحمانی و بندی دم شیطانی را

 

[DELARAM]

مدعی نقص کمالات مرا گفت چه باک

اهرمن خیره شود صنعت یزدانی را

ای که در عالم جسمی به حقیقت پابست

جسم حائل نشود باطن نورانی را

نیمه شب با رخ چون روز چو روشن گذری

نور باران کنی از رخ شب ظلمانی را

دل در آن شور که من در قفس سی*ن*ه تنگ

شرمگین کرده ز رخ یوسف کنعانی را

زاهد این حیله و طامات و خرافات بنه

مرد دانا نخرد سکه نادانی را

گر نهی پا بسر چرخ بدین حسن و جمال

چرخ ثور و حمل آرد صف قربانی را

 

[DELARAM]

صلح کل باش و دل از وسوسه جنگ بشوی

تا چو دیوان نکنی خدمت دیوانی را

از پی نزع صلاح آمر کل فرمان داد

کیست گردن ننهد حکم جهان بانی را

داغ را پخته بسوزم جگر ای پخته خام

تا تو زینت نکنی صفحه پیشانی را

«حاجب » از پرده اوهام برون مینه گام

تا بداند همه ک.س معنی روحانی را

 

[DELARAM]

تا، به کی گرم کنی رخش قضا جولان را
تنگ کردی به دلیران جهان میدان را

گوی دلها به خم زلف چو چوگان داری
لطمه بر، گوی مزن رنجه مکن چوگان را

ک.س ز احسان تو محروم نخواهد بودن
هیچ شک نیست که بخشی گنه شیطان را

عاقبت خشت سرای دگران خواهی شد
ای که شداد صفت سرزده ایوان را

گر تو در باغ به این قد و خد و خط گذری
باغبان ترک کند سرو و گل و ریحان را

 

[DELARAM]

گر رعیت بهواداری سلطان نرود
اعتباری نبود سلطنت سلطان را

به ز تورات و زبور و صحف و انجیل است
گر تلاوت کنی ای خواجه تو این قرآن را

ایمنی خواهی اگر رشته ایمان بکف آر
عاقل آن نیست که کامل نکند ایمان را

زاهد از مستی صهبای ولا، بی خبر است
آب حیوان ندهد فایده هر حیوان را

«حاجب » از کنج خرابات چنان گنج درآی
تا خرابی چو تو آباد کند ایران را

 

[DELARAM]

تا پریشان به رخ آن زلف سمن ساست ترا
جمع اسباب پریشانی دلهاست ترا

دست بردی به رخ از شرم حریفان دانند
که تو موسائی و عزم ید بیضاست ترا

چون در آئی بسخن زنده کنی عظم رمیم
ای صنم خود مگر اعجاز مسیحاست ترا

هر که......یافت حیات ابدی
چشمه خضر مگر در ..... گویاست ترا

همچو ترسابچگان عود و صلیب افکندی
یا حمایل به دو سو، زلف چلیپاست ترا

سر کوی تو بود محشر خونین کفنان
خود ببام آی اگر میل تماشاست ترا

به تولای تو «حاجب » به دو عالم زده پا
با چنین شوخ بگو از چه تبراست ترا

 

[DELARAM]

آنجا که هست بود تو باد بهار چیست؟
وآنجا که هست موی تو مشک تتار چیست؟

زلف و رخ تو معنی لیل و نهار ماست
با بودن تو گردش لیل و نهار چیست؟

باز آ و پا به دیده خونبار ما گذار
تا گویمت که سرو، چه و جویبار چیست؟

ما اختیار در کف جانان نهاده ایم
مختار چونکه یار بود اختیار چیست؟

شد بی حجاب شاهد ما روبرو بما
باز این بلای هجر و غم انتظار چیست؟

 

[DELARAM]

خواهی اگر ز حال دل ما شوی خبر
از لاله پرس کاین جگر داغدار چیست؟

ما روزگار را به غم یار طی کنیم
تا در دل این غم است غم روزگار چیست؟

ما در وصال بی خبریم از غم فراق
تا باده در سبوست بلای خمار چیست؟

«حاجب » چو وصل یار میسر بود ترا
این آه و ناله و فزع انکسار چیست

 

[DELARAM]

دوش در برداشتم خورشید، ماه آمد گذشت
ماه را تصویر می کردم که شاه آمد گذشت

من جهاد و جنگ را تغییر می دادم به صلح
کز من آن ترک سپاهی با سپاه آمد گذشت

پیش تیغش جان سپر کردم ولیک آن جنگجو
با کمان ابرو و تیر نگاه آمد گذشت

دیده با دل گفت روز وصل یار آمد پدید
دل به جان می گفت شام هجر آه آمد گذشت

دوش دیدار مه نو، مشتبه شد بر همه
و آن هلال ابرو، به دفع اشتباه آمد گذشت