متفرقه حرف دلت را بگو:)

[MAHVIN*]

ای خوشا وقتی که بگشایم نظر در روی دوست

سر نهم در خط جانان جان دهم بر بوی دوست

من نشاطی را نمی جویم به جز اندوه عشق

من بهشتی را نمی خواهم به غير از کوی دوست

کوثر من لعل ساقی جنت من روی یار

لذت من صوت مطرب رغبت من سوی دوست

شاخ گل در بند خواری از قد موزون یار

ماه نو در عين خجلت از خم ابروی دوست

گر بنازد بر سر شاهان عالم دور نيست

کز شکار شرزه شيران می رسد آهوی دوست

گر ندیدی سحر و معجز دیدهٔ دل باز کن

تا بينی معجزات نرگس جادوی دوست

ک.س نکردی بار دیگر آرزوی زندگی

گر نبودی در قيامت قامت دلجوی دوست

بر شهيدان محبت آفرین بادا که بود

کار ایشان آفرین بر قوت بازوی دوست

زان نمیآرد فروغی بوسه اش را در خيال

کز خيال من مبادا رنجه گردد خوی دوست

 

[MAHVIN*]

ما همه قاتل هستیم
ما همیشه می‌کشیم
نه فقط در جنگ ها ، نه فقط در شورش ها و نه فقط با عدام
با بی احترامی و تحقیر ، با بی تفاوتی و سکوت
این ها چیزی جز کشتن نیست…

 

[MAHVIN*]

من که غصه هایم را سر وقت می خورم پس چرا تنهاییم خوب نمی شود؟!!!

 

[MAHVIN*]

می‌گفت عشق مثل یک بیماری میمونه
که تو هر آدمی یک جور بروز میکنه؛
یکی بدبین میشه
یکی مهربون میشه
یکی غمگین میشه
یه سری هم از ترس واگیردار بودن رها می کنن میرن!
من تنها حسی که دارم دلتنگیه،
ولی یه سوال مثل خوره افتاده تو سرم،
اگه دیگه دلتنگ کسی نشم چی؟

 

[MAHVIN*]

آرزو به دلم ماند

تلافی كند

نگاهت، نگاهم را …

 

[MAHVIN*]

اینـکه میان دستـانت لـحظه ای چشـمهایم را ببنـدم و دنـیــــا
به سـکوت صدای نفس هایـت فرو رود ، نمیـدانی چه هیجانیــست عشـق من

 

[Leila Moradi]

خود را در دکان فروشنده‌ی نابینایی گم کرده‌ام که هیچ چیزی در آن آشفته‌بازار سر جایش نیست! کاش سامانی برای این ژولیدگی پیدا بشود، یا حداقل کورسویی برای این تاریکی زوال‌آلود😔

 

[آراد]

شکستنِ اعتماد، نه عیبِ آن که اعتماد کرده، که عیبِ آینه‌دار است که خود را در شکستنِ تصویرِ صادقِ دیگری بازیافته است.

 

[دلتنگی]

شکستنِ اعتماد، نه عیبِ آن که اعتماد کرده، که عیبِ آینه‌دار است که خود را در شکستنِ تصویرِ صادقِ دیگری بازیافته است.

عجب حرف نابی

 

[دلتنگی]

شکستنِ اعتماد، نه کاستیِ آن که دل سپرده، که خطایِ آینه‌ای است که در هزارتویِ خود، تصویرِ راستینِ دیگری را شکست و خویشتن را جستجو کرد.
شکستنِ اعتماد، نه نقصِ دلِ گشوده، که گناهِ دریاست که موجِ بی‌وفایی‌اش، تصویرِ صادقِ ماه را در هم شکست.

شکستنِ اعتماد، نه عیبِ آن که باور کرد، که تقصیرِ آینه‌ای است که در ترک‌خوردنش، صداقتِ دیگری را قربانیِ خودبینیِ خویش کرد.