مجموعه اشعار حسن وثوق الدوله

[;FOROUGH]

حسن وثوق الدوله

 

[;FOROUGH]

(آینه ی غیب خدا)

خنک آن‌ک.س که نباشد پی آزار کسی
بار بر ک.س ننهد چون نبرد بار کسی

رشک یک سو نهد و پاکدلی پیشه کند
نشود سرد دل از گرمی بازار کسی

آنکه را خنده به گفتار و به کردار رواست
چون زند خنده به گفتار و به کردار کسی

دل که هست آینه ی غیب خدا عیب بود
که شود اینه ی عیب ک.س و عار کسی

عیب خود بنگر و از عیب کسان خرده مگیر
که حساب از تو نپرسند ز رفتار کسی

گوهر آدمی اندیشه ی وی باشد و بس
جز بدان پی نتوان برد به مقدار کسی

 

[;FOROUGH]

گوهر خویش بپرداز ز زنگار هوس
زنگ بر وی مهل از درهم و دینار کسی

گرنه در اندک و بسیار کسانت طمع است
چند گویی سخن از اندک و بسیار کسی

خوی آزاد بجوی و ره تقلید مپوی
مطلب منفعت از سخره و پیکار کسی

سعی کن تا نفزایی گره از بی خردی
چون به دانش نگشایی گره از کار کسی

بگذر از جامهٔ نو گر کفت از مایه تهی ست
زیب اندام مکن جامه و دستار کسی

کام بر دوخته از میوه ی شیرینت به است
که نظر دوخته بر شاخه ی پربار کسی

سخن قیمتی و ساده همین است (وثوق)
گر سخن فهم کند خاطر ایثار کسی

حسن وثوق (وثوق الدوله)

 

[;FOROUGH]

(آینه ی غیب خدا)

خنک آنکس که نباشد پی آزار کسی
بار بر ک.س ننهد چون نبرد بار کسی

رشک یک سو نهد و پاکدلی پیشه کند
نشود سرد دل از گرمی بازار کسی

آنکه را خنده به گفتار و به کردار رواست
چون زند خنده به گفتار و به کردار کسی

دل که هست آینه ی غیب خدا عیب بود
که شود اینه ی عیب ک.س و عار کسی

عیب خود بنگر و از عیب کسان خرده مگیر
که حساب از تو نپرسند ز رفتار کسی

 

[;FOROUGH]

گوهر آدمی اندیشه ی وی باشد و بس
جز بدان پی نتوان برد به مقدار کسی

گوهر خویش بپرداز ز زنگار هوس
زنگ بر وی مهل از درهم و دینار کسی

گرنه در اندک و بسیار کسانت طمع است
چند گویی سخن از اندک و بسیار کسی

خوی آزاد بجوی و ره تقلید مپوی
مطلب منفعت از سخره و پیکار کسی

 

[;FOROUGH]

سعی کن تا نفزایی گره از بی خردی
چون به دانش نگشایی گره از کار کسی

بگذر از جامهٔ نو گر کفت از مایه تهی ست
زیب اندام مکن جامه و دستار کسی

کام بر دوخته از میوه ی شیرینت به است
که نظر دوخته بر شاخه ی پربار کسی

سخن قیمتی و ساده همین است (وثوق)
گر سخن فهم کند خاطر ایثار کسی

حسن وثوق (وثوق الدوله)