مجموعه اشعار حسین خوارزمی

[MHP]

گر در هلاک من بود الحق رضای دوست
بادم هزار جان گرامی فدای دوست


آن دولت از کجا که شوم خاک درگهش
من خاک آن کسم که شود خاکپای دوست


جبریل وار یکقدم ار پیشتر نهم
جانم بسوزد از سبحات لقای دوست


کبر و ریا گذار که ک.س با غرور نفس
محرم نگشت در حرم کبریای دوست


بیگانگی گزیده ام از عقل خویشتن
تا گشته است جان و دلم آشنای دوست


بستم در سراچه دل را بروی غیر
زیرا مقام عامه نشاید سرای دوست


گر میکشد مرا بجفا هیچ باک نیست
گر بی دلی بمرد ببادا بقای دوست


در پیش هر که عاشق صادق بود خوشست
جور و جفای یار چو مهر و وفای دوست


گر میکشد حسین جفا بس غریب نیست
آری کشد غریب ستمکش جفای دوست

 

[MHP]

کنون که کشور خوبی بنام تست ای دوست
بیا که دیده روشن بنام تست ای دوست


سخن بگوی از آن پسته شکر افشان شو
که قوت طوطی روحم کلام تست ای دوست


مرا چه زهره که لاف از غلامی تو زنم
منم غلام کسی کو غلام تست ای دوست


کشند اهل سلامت بکوی صد آفت
کمین کرشمه که وقت سلام تست ای دوست


درون روضه سهی پا بگل فرومانده
ز دست قامت خرم خرام تست ای دوست


کند دلم بر پیکان تیرت استقبال
بصد نیاز که پیک پیام تست ای دوست


ز دست حور ننوشد شراب کافوری
کسی که مسـ*ـت مدام از مدام تست ای دوست


روا مدار که دشمن بکام دل برسد
چو ملک عالم دلها بکام تست ای دوست


حسین از در ما چون نمیرود گفتی
کجا رود که گرفتار دام تست ای دوست

 

[MHP]

جان من بی رخ تو جانم سوخت
تو روان گشتی و روانم سوخت


بی تو دل را قرار و صبر نماند
کاتش عشقت این و آنم سوخت


گفتم آهی کشم ز سوز جگر
آه کز آتش زبانم سوخت


یک نشان از تو نا شده پیدا
شوق هم نام و هم نشانم سوخت


چون نسوزد ز آه من دل دوست
که دل دشمن از فغانم سوخت


آه کان ماه مهربان عمری
ساخت چون عود و ناگهانم سوخت


آتشی بود آب چشم حسین
که از او جمله خان و مانم سوخت