مجموعه اشعار حیدر یغما نیشابوری

[;FOROUGH]

اگر سپهر نلرزد ز بانگ من، چه شگفت؟
صدای نای من از حلق مردمان خیزد

 

[;FOROUGH]

نگه مكن كه ز پا اوفتاده‌ای افتاد
ستم‌كشیده چو افتاد، بعد از آن خیزد

نشسته‌ای تو به امید دیگران؟ (یغما)!
به پای خویش ز جا خیز تا جهان خیزد

"حیدر یغما نیشابوری"

 

[;FOROUGH]

(نهنگ موج عشق)

نهنگ موج عشقم، در گِل ساحل نمی‌گنجم
شنا باید در اقیانوسم، اندر گِل نمی‌گنجم

 

[;FOROUGH]

(نمی‌گنجد)

تنم در وسعت دنیای پهناور نمی‌گنجد
روان سرکشم در قالب پیکر نمی‌گنجد

مرا اسرار ، از این گفته‌ها بالاتر است، امّا

 

[;FOROUGH]

به گوش خلق، از این حرف بالاتر نمی‌گنجد

به سی*ن*ه دست نادانی مزن ارباب دانش را
اگر علمی تو را در مخزن باور نمی‌گنجد

 

[;FOROUGH]

عجب نبوَد که این خوابیدگان را نیست بیداری
اذان صبح ، اندر گوش‌های کر نمی‌گنجد

مرا خواب آن زمان آید، که در زیر لحد باشم
سر پُرشور اندر نرمی بستر نمی‌گنجد

 

[;FOROUGH]

ز بس راه وفاداری سریع و آتشین رفتم
سخن‌های وفایم در دل دلبر نمی‌گنجد

 

[;FOROUGH]

توانگر را مخوان در گوش دل اسرار درویشی
که در خشخاش، خورشید بلنداختر نمی‌گنجد

دل سرگشته‌ام هر لحظه آهنگ عدم دارد

 

[;FOROUGH]

که رسوایی چو من در عالم دیگر نمی‌گنجد

نشان قبر مگذارید بعد از مرگ (یغما) را
شهاب طارم ِ اسرار، در مقبر نمی‌گنجد

"حیدر یغما نیشابوری"

 

[;FOROUGH]

(ما...)

گوهر از سنگ است ، ما دُرّ گرانش کرده‌ایم
او چنین بوده‌است اوّل ما چنانش کرده‌ایم