معاصر خاطرات فرزند دکتر مصدق از حصر او در احمدآباد و درگذشتش

[-pariya-]

منبع ویکی پدیا

 

[-pariya-]

آنچه میخوانید بخشی از مصاحبه غلامحسین مصدق (۱۲۸۵-۱۳۶۹)، فرزند دکتر مصدق با پروژه تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد است:

ج- بعد از اینکه دوران زندانش تمام شد آمد به احمدآباد دیگر.

 

[-pariya-]

س- ببخشید، وقتی که رفتند احمدآباد به او [از طرف شاه] تکلیف کردند که بروند به احمدآباد یا…؟

 

[-pariya-]

ج- نه، گفتند که تهران نیاید. تبعید است برود احمدآباد بماند تهران نیاید که مبادا مردم دورش جمع بشوند. تهران نیاید.

س- بعداً مثل اینکه… بعد از چند وقت بود که سرباز گذاشتند به بهانه اینکه..

 

[-pariya-]

ج- همیشه بود، سرباز بود آنجا. از روز اول که [پدرم] رفت احمدآباد سه تا ساواکی دم خانه ما همیشه می‌پاییدندش آنجا و پدرم پالتو می‌خرید، برای اینها برای ساواکی‌ها هم پالتو میخرید.

 

[-pariya-]

س- آن وقت چه کسانی اجازه داشتند بیایند و بروند؟

ج- فقط ما خانواده بود و گاه‌گاهی وکیل کارهای عدلیه‌اش هم نصرت الله امینی بود که گاه‌گاهی میآمد و میرفت…. بله، بعد از آن هم دو ماه به فوتش که بود [دچار] یک ورم سینوزیت [شد] که من اجازه گرفتم طبیب برایش بردم آنجا.

 

[-pariya-]

س- فرمودید دکتر بردید، چه کسی را بردید؟

ج- دکتر اسماعیل یزدی، برادر همین دکتر [ابراهیم] یزدی که با [امام] خمینی آمد تهران. این متخصص جراحی فک و صورت بود و در دانشگاه کار میکرد.

 

[-pariya-]

بعد بردیم تهران بیمارستان نجمیه. دو روز هم آنجا خواباندیم و یک بایوپسی کردند و تکه‌برداری کردند و دیدند یک پولیپی دارد که این ممکن است سرطانی بشود.

 

[-pariya-]

گفتند که این را بایستی برق بگذارد، کوبالت. آن دکتر متخصص کوبالت این را زیاد گذاشت، این تمام غده‌های گردنش ورم کرد به این بزرگی شد، و [منجر به] دردهای شدید. [از] درد فریاد میکرد.

 

[-pariya-]

هی قرص مسکن خورد و سابقه یک زخم معده هم داشت پدر من و تب هم داشت خیلی ناراحت بود.