روانشناسی بالینی خودافشایی هیجانی Emotional Self-Disclosure

[Adhava]

افزون بر گوش دادن، همدلی و پرسش، افشای خود یکی دیگر از مهارت های ارتباط مؤثر است که در برقراری ارتباط نقشی ویژه دارد. در افشای خود ما اطلاعاتی را به دیگران می دهیم که آنان نمی دانند و از این راه، با تشویق دیگران برای بیان اطلاعات بهره می بریم.

 

[Adhava]

دو روان شناس به نام های جوزف لافت و هری انگرام برای موضوع «افشای خود» پنجره ای را به نام جو - هری" ترسیم کرده اند (جو - هری ترکیبی است از بخش نخست نام های این دو روان شناس است). در این نمودار، برای شخص چهار بعد در نظر گرفته شده است

 

[Adhava]

١. جنبه هایی که هم فرد و هم دیگران از وجود آنها باخبرند؛
٢. جنبه هایی که خود فرد از آنها بی خبر است و دیگران از آن باخبرند، مثل اطوارها و عادات ناخوشایند؛
٣. جنبه هایی که خود فرد از آنها آگاه است، اما برای دیگران فاششان نمی کند، مثل مسائل خصوصی، افکار و احساسات؛
۴. جنبه هایی که هم شخص و هم دیگران از آنها بی خبرند.

 

[Adhava]

خودافشایی موجب می شود اندازه بخش یک افزایش یابد و دیگر بخش ها کوچک تر شوند. به عبارت دیگر، با تشویق مراجعان به خودافشایی، نه تنها موجب می شویم اطلاعات آنان درباره خودشان افزایش یابد، بلکه ما نیز درباره آنان اطلاعات بیشتری به دست می آوریم و آنان را بهتر درک خواهیم کرد.

 

[Adhava]

ویژگی های مورد نیاز در خودافشایی
۱. پذیرش: ما با کسانی که پذیرش افزون تری دارند بیشتر خودافشایی می کنیم. پژوهشگران دریافته اند که وقتی ما دیدگاه های مخاطب را می پذیریم، او نیز بیشترخود افشایی می کند.
٢. اعتماد: بنا بر پژوهش ها، رابطه مثبتی بین اعتماد و خودافشایی وجود دارد؛ زیرا اگر شخص افشاگر به رازداری شنونده اطمینان داشته باشد و بداند وی از افشاهای او علیه خودش استفاده نمی کند، بیشتر خودافشایی خواهد کرد.
۳. رفتارهای غیر کلامی: مانند بیشتر مهارت های ارتباط مؤثر، خودافشایی می تواند کلامی و غیر کلامی باشد. پژوهشگران دریافته اند کسانی که گفتار و ظاهر مناسبی دارند، دیگران را به خودافشایی بیشتری وا می دارند

 

[Adhava]

به دلیل نقش بسیار مهمی که هیجان ها در زندگی انسان ها دارند، ابراز و افشای آن ها می تواند سودمندی های زیادی را برای افراد به ارمغان آورد.

انسانها در سراسر زندگی خود هیجانهای زیاد مثبت و منفی چون خشم،آرامش،حسادت،اضطراب و ترس را تجربه می کنند . هیجان ها نقش بسیار مهمی در زندگی انسانها دارند؛ به زندگی رنگ و بو می بخشند و در مواردی مثل تنظیم روابط از کارکردهای مثبت و سازنده ای برخوردارند. در عین حال، تجاربی مثل سوء استفاده جنسی موجب می شوند که هیجانهای منفی با شدت زیاد تجربه شوند. افراد نمی توانند برای همیشه از این هیجانها اجتناب کنند و لازم است برای داشتن زندگی سالم بتوانند هیجانهای منفی را مدیریت کنند که مولفه ابراز هیجان یا خودافشاگری بخش تعیین کننده آن است

 

[Adhava]

خودافشاگری جریانی تدریجی است که طی آن افراد معمولا در تمایل با دیگران، افکار و احساسات خود را آشکار می سازند. فرایند خودافشایی به روش هایی اشاره دارد که توسط آنها افراد جزییات مربوط به زندگی شان را برای دیگران فاش می کنند و اطلاعاتی درباره خود به دیگران می دهند، بنابراین وقتی افشا روی می دهد که فرد اطلاعاتی را آگاهانه به گونه عمدی درباره خود به فرد دیگری می دهد که او به طور کلی از آنها بی خبر است.

 

[Adhava]

خودافشایی هیجانی به این معنی است که یک فرد عمیق ترین تجارب هیجانی خود را به صورت گفتاری یا نوشتاری برای دیگران یا خود بیان نماید(پنه بیکر و چینگ، 2007). به عبارت دیگر خودافشایی هیجانی فرایند فاش سازی، در نتیجه ارتباط از طریق پیغام های خودافشاء کننده تعریف می شود(ویلز و گرونر،1967؛ به نقل از برومند،1392).

 

[Adhava]

عواملی که می توانند بر خودافشایی تاثیر بگذارند
پژوهشگران یافته اند که چند عامل مختلف می توانند بر خودافشایی تاثیر بگذارند. شخصیت کلی می تواند نقش مهمی داشته باشد. افرادی که ذاتا برون گرا هستند و تشکیل رابطه با دیگران برایشان راحت تر است، بیش از دیگران در مراحل اولیه یک رابطه خودافشایی می کنند. افرادی که ذاتا درون گرا یا محتاط هستند، دیرتر دیگران را می شناسند، که این امر اغلب تحت تاثیر تمایل آنها به عقب نشینی و افشا نکردن مسائل مربوط به خودشان است. این افراد معمولا تنها برای افرادی خودافشایی می کنند که به خوبی می شناسند، اما عدم خودافشایی آنها اغلب باعث می شود که شناختن آنها برای دیگران سخت تر باشد. خلق و خو یک عامل دیگر است که می تواند بر تصمیم افراد درمورد اینکه چه مقدار اطلاعات شخصی را با دیگران در میان بگذارند، تاثیر بگذارد.

 

[Adhava]

پژوهشگران یافته اند که افرادی که در خلق و خوی خوبی قرار دارند، بیشتر از آنهایی که خلق و خویشان بد است خودافشایی می کنند. چرا؟ چون داشتن خلق و خوی خوب باعث می شود افراد خوشبین تر و مطمئن تر شوند، درحالیکه خلق و خوی بد باعث می شود افراد احساس احتیاط و محدودیت بیشتری کنند. افراد تنها نیز نسبت به افرادی که تنها نیستند، کمتر خودافشایی می کنند. متاسفانه این عدم خودافشایی باعث می شود شناختن آنهایی که از تنهایی رنج می برند برای دیگران سخت تر شود، که درنتیجه همین امر احساسات انزوای فرد را تشدید خواهد کرد