روانشناسی بالینی خودافشایی هیجانی Emotional Self-Disclosure

[Adhava]

براساس پژوهش های صورت گرفته، افشاء نه تنها در درمان بسیاری از اختلالات، بلکه در کاهش شدت آثار منفی آنها موثر است. همچنین خودافشاگری موجب تماس اجتماعی صمیمانه و حمایت کننده، افزایش عزت نفس،کاهش استرس و سازگاری با محیط می شود. برعکس،عدم افشا آثار منفی زیادی دارد. به عنوان مثال، یکی از متغیرهایی که ممکن است موجب تاخیر در دریافت مراقبت های پزشکی و روان شناختی افراد شود، عدم افشاسازی disclosure است.

 

[Adhava]

با وجود اهمیت درمانی افشای هیجان و آثار مثبت زیستی و روان شناختی متعدد آن، پژوهش ها نشان می دهند که بسیاری از افرادی که دچار حالات منفی می شوند به افشاسازی فوری نمی پردازند و ممکن است تا سال ها آن را بیان نکنند و این امر موجب افزایش پریشانی روانشناختی آنها می شود. عواملی بر میزان افشا اثر گذاشته و گاهی مانع پیشبرد آن می شود عوامل جمعیت شناختی چون جنسیت و سن، عوامل فرهنگی-اجتماعی، واکنش منفی اطرافیان،نگرانی،شرم و احساس گناه،خودانتقادگری و سرزنش از جمله عواملی است که موجب تاخیر در افشا می شود.

 

[Adhava]

چهار نوع خودافشایی از جمله هیجانی،ارزیابی،اطلاعاتی و ابزاری وجود دارد که در این میان، خودافشایی هیجانی از اهمیت روانشناختی بالاتری برخوردتار بوده و به این معنی است که یک فرد عمیق ترین تجارب هیجانی خود را به صورت گفتاری یا نوشتاری برای دیگران یا خود بیان نماید.

 

[Adhava]

خودافشایی هیجانی به عنوان یکی از فرایندهای تغییر در درمان تاریخچه ای طولانی دارد. این مفهوم برای اولین بار تحت عنوان پالایش روانی در نوشته های ارسطو مطرح شده است و او باور داشت که یکی از بهترین روش ها برای تسکین آلام، بر انگیختن هیجانات از طریق صحنه های نمایشی است.(پروچسکا،2003)

 

[Adhava]

ا وجود اهمیت سازه خودافشایی، ابزارهای پژوهشی و بالینی زیادی در این خصوص طراحی نشده است. در عین حال ابزارهای چندی وجود دارند که دامنه وسیعی از پژوهش ها را به خود جلب کرده اند. یکی از این ابزارها،پرسشنامه خودافشایی زناشویی Marial Self Dischosure Questionnaire = MSDQ است که در حوزه اختصاصی زوج مورد استفاده قرار می گیرد.