مطالب علمی_آموزشی دانشگاه تبریز

[BARAN_KH_Z]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

[BARAN_KH_Z]

دانشگاه تبریز از دانشگاه‌های دولتی مادر و جامع ایران وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در شهر تبریز واقع می‌باشد. این دانشگاه شامل ۲۲ دانشکده و در کل دارای ۲۹ قطب علمی و مجتمع آموزشی است. دانشگاه تبریز، در ۹ دی ماه ۱۳۲۴ در زمان استقرار فرقه دموکرات آذربایجان تأسیس شد. در رتبه‌بندی دانشگاه‌های ایران توسط وزارت علوم، دانشگاه تبریز، در جایگاه ۱–۵ دانشگاه‌های مادر قرار گرفت و توانست رتبهٔ چهارم دانشگاه‌های ایران را از آن خود کند و همچنین در سطح‌بندی دانشگاه‌های ایران، دانشگاه تبریز توانست سطح کیفی A را به‌دست‌آورد[۵][۶]

 

[BARAN_KH_Z]

دانشگاه تبریز که در سال ۱۳۲۴ هجری خورشیدی تأسیس گردید؛ با توجه به معیارهای بین‌المللی: ۱- آموزش (محیط یادگیری) ۲- محیط پژوهش ۳- کیفیت پژوهش ۴- چشم‌انداز بین‌المللی ۵- درآمد صنعتی ۶- استنادات ۷- وجههٔ بین‌المللی جزو بزرگ‌ترین دانشگاه‌های مادر کشور و در عین‌حال قدیمی‌ترین، جامع‌ترین و بزرگ‌ترین دانشگاه غرب و شمال غرب ایران است.

 

[BARAN_KH_Z]

با استناد به کلّیهٔ سوابق علمی، کیفیت و نظام آموزشی دانشگاه و تعداد هیئت علمی، دانشگاه تبریز توسط وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، در ردهٔ دانشگاه‌های تراز اول ایران قرار گرفت.[۷]

 

[BARAN_KH_Z]

دانشگاه تبریز، پس از دانشگاه تهران، با داشتن ۲۰ دانشکده، بیشترین تعداد دانشکده و گروه‌های آموزشی را میان دانشگاه‌های ایران دارد که این دانشگاه را در زمرهٔ دانشگاه‌های مادر و جامع ایران قرار می‌دهد.

 

[BARAN_KH_Z]

تاریخچه آموزش عالی در تبریز که قرن‌ها به مهد تمدن، شهرت داشت به ۷۲۰ سال پیش برمی‌گردد که به نام مجموعه بین‌المللی ربع رشیدی تأسیس شده بود. با به ارث بردن این پیشینه، دانشگاه تبریز در سال ۱۹۴۷ میلادی تأسیس شد، که دومین دانشگاه قدیمی ایران است. دانشگاه امروزی تبریز برآمده از دانشسرای تبریز است. در بخش مرکزی تبریز در نزدیکی کاخ استانداری و کتابخانه ملی تربیت و شمال شرقی میدانی به همین نام (میدان دانشسرا)، محلی است که دانشسرای تبریز در آن قرار گرفته است. در اسفندماه سال ۱۳۱۲ خورشیدی که قانون تربیت معلم تصویب شد، اولین کلاس‌های دانشسرای مقدماتی در ساختمان جنوبی این بنا که آن زمان دبیرستان شاهدخت نام داشت، برگزار می‌شدند. سال ۱۳۱۴ بود که برای بنیاد دانشسرای عالی تبریز اراده جدی در وزارت فرهنگ به وجود آمده و در اولین اقدام، بخش عمده ای از زمین‌های سربازخانه از سوی شهرداری به این وزارتخانه در تبریز واگذارشد. با کمک‌های مردم تبریز و بودجه دولتی، در اردیبهشت سال ۱۳۱۵، با کمک فنی مهندسان آلمانی و به همت معماران ایرانی، عملیات ساخت بنا و احداث دانشسرای عالی تبریز شروع شد و بنا با تمام امکانات موجود در سال ۱۳۱۸ به اتمام رسید. بعدها در سال ۱۳۲۴، یک سال پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، در زمان حکومت خودمختار آذربایجان در تاریخ خردادماه ۱۳۲۵ در مدخل شرقی آن زمان تبریز، بر روی سر در دانشسرا، نام «آذربایجان ملی اونیورسیته‌سی» (دانشگاه ملی آذربایجان) نوشته شد[۸][۹] و ریاست آن را دکتر نصرت‌الله جهانشاهلو افشار کرسفی بر عهده داشت. در آن سال، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته‌های طب، فلاحت، پداگوژی، فلسفه و ادبیات به تحصیل مشغول شدند.[۶]