مجموعه اشعار داود شمسی

[mobina01]

این‌ تن‌ مسـ*ـت اگر‌ صادق و دیوانه نبود
مقصد و چاره‌ی دل گوشه‌ی میخانه نبود

عشق و می‌ ، هر دو فروزنده و تابنده ، ولی
دیگر اندازه‌ی مِی ، کاسه و پیمانه نبود

مهر من ، آتش بی‌دود و شرر بود ، ولی
در وجودم اثر از آتش و افسانه نبود

دل من، چشمه‌ی خورشید و سرود است ولی
یاد تو ، عکس گل شاخه‌ی مستانه نبود

گر دلم در خم گیسوی تو تیمار شود
چاره‌ی زلف تو در حسرت یک شانه نبود

گر مرا عشق تو در دام بلا اندازد
بر دل و جانِ خیالم غم صد دانه نبود

گر من از یاد تو سرگشته نبودم ، باری
در جهانم غمِ تو مبدا هر ناله نبود

 

[mobina01]

تشویش غزل گون تو را تاب ندارم
هوشیارم و سرمستی مهتاب ندارم

آیینه به دنبال تو در خلوت یک عشق
افسوس که شبهای تو را خواب ندارم

از شال نگاهت که شده گرمی این دل
در لشکرخوش خند تو اصحاب ندارم

ای بی خبر از گریه ی بی داد دل من
نادیدن رخسار عسلگون توراتاب ندارم

ترسم که سر و موی تو را باد بگیرد
وقت است چوگیسوی تو اسباب ندارم

بی دولت منصور دلت بودم از اول
در پای تو انگار که احباب ندارم

 

[mobina01]

رفتنش شفقی بر آسمان دل شد
مصداقی نبود رفتنش را...
مسلک او ذبح دلم در رسم عشق شد
پاره ای از رقعه اش بر صلیب دل باقیست
یغما حرفه اش بود
و تاجر... دل من
با هر‌خوانش بر رقعه اش
بغض در نیستان گلو پاره میشود
و لقای گونه با اشک شروع.
تاکه...
دریابم سپیده ی مه آلود پرتگاه را ..‌.
یا تداعی دیدن دریا را ...
دریابم اندوه فتح شده ی باران را ...
یا برگ بازی های وسوسه انگیز خیابان را ...
کوچ گنجشک ها کمی بیشتر دلم را تنگ می کند!
فکر خزان کمی بیشتر دلم را تنگ می کند!
گیسوان زردِ درخت . .
کوچه های شوریده در غبار . .
بوی تاک ها . .
روزنه ی غروب پشت پنجره . .
صدای جراحت قلم بر کاغذ . .
و جنبش های در سر نیز کمی بیشتر دلم را تنگ می کند:)

 

[mobina01]

قاصدک پر کرده یادی از پر پروانه ها
برده عطر یوسفم را بر دل افسانه ها

شاپرک بر شانه ی افتاده ها تابی زده
تا بکارد شوق لب را در دل دیوانه ها

کلبه ی احزان من در میکده خاموش شد
تا که روشن بوده باشد جان هر پیمانه ها

دست بر دست تو دادم تا نیفتم زیر پا
فاتح عشق و محبت بر در کاشانه ها

حس هر آواره را که ملتهب از عشق تو
مسـ*ـت این عشق زمان شد چشم هر بیگانه ها

بسکه وصف درد خود را گفته ام بااهرمن
شاهدم بیچارگی را گوشه ی ویرانه ها

 

[mobina01]

نبض تو ربابی است که از دور شنیدم
روی تو شبابی است که از نور بدیدم

در میکده ی مستی ات عشاق تر از من
چشم تو شرابی است که از شور چشیدم

در قافله ی عمر کزین جان و تن‌من
نام تو کتابی است که چون سور گزیدم

در سلطنت حکم تو بر بیت و هجایم
ناز تو عذابی است که از تور رهیدم

در مجلس شیرین سر فرهاد نشستن
صبر تو سرابی است که از جور تنیدم

در شوق رضایت به قدم های الهی
طرح تو نقابی است که از دور کشیدم

 

[mobina01]

بیهوده مرا خضر چو درویش مگردان.
در چله شدم حلقه کم وبیش مگردان.

آن بیت که گفتم: تو جهانی و دگر هیچ
دردیست در این سی*ن*ه و ازخویش مگردان.

یک شب که تو را بر لب میخانه کنم یاد
آهی است به دل ، عاقبت اندیش مگردان.

یک شب که قرار است کنی ذکر ازآن دل
خواهم که مرا یک تنه تک ریش مگردان.

آن روز که یادت بکنم ، جامی از این دست
حتی که مرا طعمه ی یک‌ نیش مگردان.

آن موقع که من بوسه کنم‌ پای تو را سیر
لطفا تو مرا خار از این بیش مگردان.

 

[mobina01]

《عاشقی در خون》

یا دلگیرم
یا که دلم‌گیر است...
از تور تو، بسیار میتوان‌گفت
ای سراپرده در بالین عشق
در مرز لبان تو زخمی‌شده ام
خون زمن‌میچکد و من از خون
از دیوار نگاهت بالا میروم
دیوار خونی شد
شک کردم که چون یک سایه دنبال منی
در آسمان تو حبسم ، آسمان در من
شاید رد خون‌ مرا دنبال کردی
تا که فهمیدم...
تو نیستی که مرا دنبال میکنی
این‌منم
که تو را در سی*ن*ه حمل میکنم

 

[mobina01]

مرگ، تنها ممکنیست
که من را دور از تو مینویسند

 

[mobina01]

چو حس بیهوده ی بوسه ها
بی محابا آسمان‌را چنگ‌میزنم
با سوز در سوگ‌تو میسوزم
و به خاطرات‌خود دست درازی .
سنگینیه فکر توبر دوش من
چو قلبی در برکه ی کوسه هاست
در پشت لرزه لب هایت
کلمات را به هم‌میبافم
تا معنی بوسه دهند
چشمانم چو نگینی فیروزه وار
بر لب هایت زل زده
تا که کمی سخن‌کنی
تا کمی بوسه دهی

 

[mobina01]

موهایش ، مسیر نوازش مرا گرفته
و گونه هایش، شکل لب های مرا
اشک در من‌چنبره زد
و روی پلک هایم‌مقتدر شدم
شاهد ریشه بستنِ دستم لای موهای او هستم
ژرف تو بسیار است
و من‌هنری در شنا ندارم
باد ها بیهوده می وزند
وقتی که من در خاک تو ریشه بستم
چنان به هم‌آمیخته و مجذوب شدیم
که هر اتفاقی...
در چشم ما طبیعیست
نمیخواهم‌جذب عنصری دیگر باشم
وقتی تو تمامِ تمامیت منی
در رشد زندگی ، من به تو گرفتارم
لحظه به لحظه ، چشم در چشم
و این‌معنی عشق است